รายชื่อเทศกาลดนตรีชื่อดังในต่างประเทศที่ “มายด์-ลภัสลัล จิรเวชสุนทรกุล” ดั้นด้นติดตามดู ไม่ว่าจะเป็น Coachella, Fuji Rock, Summer Sonic, Rochester, Graspop ล้วนแล้วแต่อยู่ในลิสต์ที่ Music Lover ทั้งหลายอยากไปสักครั้งในชีวิต ปีที่ผ่านมาเธอไล่เก็บแต้มคอนเสิร์ตดังๆ ระดับโลกกว่า 50 รายการ ทั้งจากในบ้านเราและต่างประเทศ ฟังเธอเล่าแล้ว รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องยากที่จะจองตั๋วไปสัมผัสความฟินเต็มขั้นอย่างนี้บ้าง

“มายด์ชอบฟังเพลงตั้งแต่เด็ก โดยเฉพาะเพลงร็อค พอโตขึ้นยิ่งฟังได้หลากแนว ไม่ว่าจะเป็นอินดี้ อาร์แอนด์บี ฯลฯ คอนเสิร์ตแรกที่มายด์ซื้อตั๋วดูคือตอนที่วง Queen มาแสดงที่กรุงเทพฯ มายด์ชอบวงนี้มาก อยากเข้าไปฟังเพลงด้วยหูตัวเองสักครั้งในชีวิต จึงเก็บตังค์ซื้อตั๋วโซนหน้าสุด ประมาณ 7,500 บาท นั่งรถจากชลบุรีมาดูที่กรุงเทพฯ โอ้โฮ ประสบการณ์ฟังเพลงสดๆ ครั้งนั้นเปลี่ยนมายด์ไปเลย นึกถึงเวลากินข้าวที่หุงใหม่ๆ กับข้าวที่อุ่นไมโครเวฟ ความสดมันต่างกันมากนะ มีบางท่อนของเพลงที่เขาเพิ่มเข้ามาหรือบางท่อนที่มีการเปลี่ยนวิธีร้องใหม่ รวมถึงพลังของคนดูที่ส่งไปถึงตัวศิลปิน ซึ่งเขารับรู้ได้ บรรยากาศมัน เราก็มันไปด้วย ทำให้มายด์หลงรักการดูคอนเสิร์ตตั้งแต่นั้น”

Fuji Rock + Summer Sonic @Japan

“ความเจ๋งของเฟสติวัลคือการรวมวงดังๆ ระดับโลกไว้ในที่เดียว จัดแต่ละครั้งประมาณ 30 วงขึ้นไป จึงมีหลายเวทีให้เลือกฟัง ก็ต้องดูว่าสนใจอยากจะฟังวงไหน แล้วจัดสรรเวลาไปตามเวทีต่างๆ ซึ่งข้อดีของการดูคอนเสิร์ตแบบเฟสติวัลคือความคุ้มค่ะ เพราะนอกจากวงหลักๆ ที่เราชอบ ยังอาจจะได้ฟังวงแปลกใหม่ที่ไม่เคยฟังด้วย ถือเป็นการเปิดโลกให้ตัวเอง ถ้าเราบินไปดูเพียงวงเดียวในต่างประเทศอาจจะไม่คุ้มค่าตั๋ว แต่ด้วยความที่วงเยอะ จึงใช้เวลาแสดงอยู่ที่ 3-5 วันขึ้นไป แน่นอนว่านักร้องดังมาเยอะขนาดนี้ จำนวนคนดูย่อมมหาศาล เกือบทุกเฟสติวัลจึงนิยมจัดในพื้นที่ว่างห่างจากเมือง บางแห่งใกล้สวนสาธารณะ บางครั้งเป็นทุ่ง เฟสติวัลแรกที่มายด์ไปคือ Fuji Rock ปี 2015 ที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นอยากดูวง Red Hot Chili Peppers มาก พอเห็นรายชื่อวงดนตรีมีวงนี้อยู่ด้วยก็จองตั๋วเลย

“มายด์ศึกษาขั้นตอนทุกอย่างด้วยตัวเอง แต่ความยากของการจองตั๋วคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นคือเรื่องของภาษา บางเว็บไซต์หลักของเฟสติวัลไม่มีภาษาอังกฤษ ก็ต้องใช้วิธีเดากันไป แต่ถ้าใครเดาไม่เก่ง แนะนำให้เข้าไปซื้อในเว็บไซต์ที่นำบัตรมาขายต่ออีกทีหนึ่ง โดยพิมพ์ในกูเกิ้ลว่า Ticket Fuji Rock 2018 ก็จะมีเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องเด้งขึ้นมา แนะนำให้เลือกเว็บที่ขึ้นมาอันดับต้นๆ จะน่าเชื่อถือกว่า เพราะแปลว่ามีคนเข้าไปใช้บริการเยอะ เนื่องจากเว็บเถื่อนที่ต้องระวังก็มีเยอะเหมือนกัน

“ตอนไปดู Fuji Rock มายด์ไปดูคนเดียว อย่างหนึ่งคือเราค่อนข้างมั่นใจเรื่องความปลอดภัย จากประสบการณ์ดูเฟสติวัลมาหลายประเทศ ญี่ปุ่นคือประเทศที่มายด์กล้าพูดเลยว่าสามารถไปดูคนเดียวได้ เพราะมีการ์ดดูแลค่อนข้างเยอะ เคยวางเก้าอี้สนามจองที่ไว้ กลับมาข้าวของก็ยังอยู่ บวกกับคนญี่ปุ่นเป็นนักฟังดนตรีที่ดีด้วย เคยไปเทศกาล Summer Sonic ที่จัดที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน เชื่อไหม แทบจะไม่มีใครหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปหรือวิดีโอเลย ส่วนใหญ่เขาไปเพื่อฟังเพลงกันจริงๆ”

Coachella @USA

“เป็นอีกเทศกาลดนตรีที่มายด์ประทับใจ บรรยากาศของงานดี ผู้คนแต่งตัวสนุกสนาน เราจึงต้องจัดเต็มด้วย ที่ขาดไม่ได้คือรองเท้าบู๊ตที่สูงขึ้นมาเกือบถึงเข่า คือนอกจากความสวยแล้ว ยังป้องกันพวกฝุ่นโคลนต่างๆ เพราะอากาศเป็นทะเลทราย มีฝุ่นเยอะ ก็ต้องไม่ลืมพกมาสก์ปิดจมูกกับปากไปด้วย ที่สำคัญตอนกลางวันอากาศร้อนเกือบ 40 องศา แต่พอกลางคืนหนาวมาก เพราะฉะนั้นเสื้อโค้ตต้องมี แล้วไม่ต้องกลัวเกะกะ เพราะสามารถฝากที่ล็อกเกอร์ได้

“Coachella จัดขึ้นปีละครั้งในเดือนเมษายน โดยแบ่งเป็นสองช่วง อย่างปีที่แล้วช่วงแรกคือวันที่ 13-15 เมษายน และอีกช่วงคือ 20-22 เมษายน วงที่มาเล่นไม่ซ้ำกัน จะใช้วิธีเลือกซื้อตั๋วช่วงเวลาที่มีวงที่ชอบให้เยอะที่สุด หรือจะซื้อยาวเลยก็ได้ (แต่ราคาต่างกันนะคะ) โดยเขาจะเปิดให้ซื้อตั๋ว Early Bird ล่วงหน้าหนึ่งปี ตั้งแต่เดือนมิถุนายน-กรกฎาคม ราคาตั๋วจะถูกกว่าไปซื้อตอนใกล้ๆ งานประมาณหนึ่งหมื่นบาท

อย่างปีนี้มายด์ซื้อตั๋วแบบวีไอพี 3 วัน ราคาอยู่ที่ 30,000 บาท ข้อดีของการซื้อวีไอพีคือเรื่องห้องน้ำค่ะ เป็นความยากลำบากในการไปเฟสติวัลสำหรับผู้หญิง ปีที่แล้วมายด์ซื้อบัตรธรรมดาไป บอกเลยว่าเลวร้ายมาก (ลากเสียงยาว) คนต่อคิวเข้าห้องน้ำเยอะและสกปรกสุดๆ แต่เลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่มีที่อื่นให้เข้า ทำให้รู้สึกแย่ ไม่อยากเข้าห้องน้ำในงานอีกเลย แต่ถ้าเป็นบัตรวีไอพีจะแยกห้องน้ำเป็นอีกโซน มีที่จอดรถใกล้ที่จัดงาน และมีเล้านจ์ให้นั่งกินดื่ม ซึ่ง จะมีเหล่าดาราฮอลลีวู้ดและนางแบบวิกตอเรียส์ซีเคร็ตมานั่งพักในนั้น มายด์เคยเจอจีจี้ ฮาดิด ด้วย แต่สำหรับใครที่กลัวมีปัญหาห้องน้ำมากๆ อาจต้องลองพกห้องน้ำเคลื่อนที่ไป มายด์ก็เพิ่งซื้อเหมือนกัน ในเซตมีอุปกรณ์เป็นผ้าดำให้เราใช้คลุมยาวถึงเท้า แล้วมีถุงเจล ซึ่งพอเราปัสสาวะลงไปในนั้นมันจะแข็งเป็นเจลเลย ยังไม่เคยลอง ว่าจะเอาไปลองตอนไป Coachella ปีนี้นี่แหละ

“สำหรับการเดินทาง มายด์ใช้วิธีเช่ารถเพราะขี้เกียจรอคิว อย่างปีที่แล้วมีคนต่อแถวรอแท็กซี่ยาวมาก คือไม่รู้ 3 ชั่วโมงจะได้กลับที่พักไหม โชคดีที่เราเลือกขับรถ ซึ่งใบขับขี่สากลทำไม่ยาก ที่เหลือคือการปรับตัวในการขับเลนซ้ายอีกนิดหน่อย ระบบการจราจรที่ Coachella จัดว่าดี แม้ไม่ซื้อบัตรวีไอพีก็มีลานจอดรถขนาดใหญ่ให้ อาจจะเดินไกลหน่อย แต่รวมๆ แล้วก็สบายกว่าการรอรถสาธารณะ

“การวางแผนดูตารางการเล่นของวงต่างๆ ก็สำคัญค่ะ เพราะที่นี่มีเวทีแสดงประมาณ 4-5 เวที แต่ละที่ค่อนข้างไกลกัน ถ้าอยากดูหลายๆ วงต้องเผื่อเวลาเดินด้วย ถ้ามีวงที่มายด์อยากดูพร้อมกันจะใช้วิธีดูโชว์หนึ่งแค่ครึ่งโชว์แล้วรีบวิ่งไปดูอีกวง อย่างปีที่ผ่านมามี X Japan ซึ่งเขาเป็นวงระดับโลก แล้วขึ้นชื่อว่าหาดูยาก คนเต็มทุกรอบ แต่ปรากฏว่าเขาเล่นชนกับบียอนเซ่ คนวิ่งไปดูบียอนเซ่กันเกือบหมด เหลือคนดู X Japan น้อยมาก วันนั้นมายด์ตัดสินใจเลือกดูเขาเล่นจนจบ เล่นดีมาก ประทับใจจนร้องไห้เลย”

ACL @USA

“เทศกาลดนตรีนี้จัดที่เท็กซัส ตอนนั้นพอมายด์เห็นรายชื่อ Paul McCartney, Arctic Monkeys, Metallica, Travis Scott ก็กดซื้อตั๋วโดยที่ยังไม่ถามผู้จัดการเลยว่าคิวว่างหรือเปล่า เพราะรู้สึกว่าวงเจ๋งขนาดนี้ยังไงก็ต้องไป แต่ความโหดของทริปนี้คือเจ็ตแล็กค่ะ แนะนำว่าถ้าจะไปดูเทศกาลที่อเมริกาควรซื้อตั๋วล่วงหน้าก่อนวันดูคอนเสิร์ตประมาณ 4-5 วัน หรือถ้าเป็นไปได้ไปล่วงหน้าก่อนงานสักหนึ่งสัปดาห์เถอะ เพื่อให้ร่างกายปรับตัว ไม่อย่างนั้นจะเหนื่อยมากอย่างมายด์ เพราะได้พักแค่วันเดียว พอถึงตอนท้ายๆ คอนเสิร์ตมายด์แทบร่วง เหนื่อยสุดๆ

“วงที่มายด์ประทับใจและถือเป็นที่สุดแล้วตั้งแต่ดูมาคือ พอล แมคคาร์ตนีย์ อดีตนักร้องนำวง The Beatles ไม่เคยเห็นคอนเสิร์ตไหนที่คนทุกเพศทุกวัยร้องเพลงตามได้หมด พูดแล้วขนลุกอะ มายด์จำไม่ได้ว่าตัวเองร้องไห้กี่รอบ บรรยากาศทุกอย่างมันส่งให้เรารู้สึกตื้นตัน บวกกับไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีโอกาสได้ดูพอล เขาเป็นตำนานของจริง ตั้งใจ ไว้แล้ว ไม่ว่าเขาจะเล่นอีกกี่ครั้ง มายด์ก็จะไปดู

“สำหรับงานนี้ถ้าจะให้ฟินยิ่งขึ้นควรเผื่อเวลาไปตระเวนหาของกิน ซึ่งที่เท็กซัสอาหารการกินของเขาจัดว่าเด็ด ส่วนใหญ่เป็นร้านแบบฟู้ดทรัค อร่อยทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทาร์โก้ สเต๊ก ซี่โครงหมู แล้วก็มีร้านเบอร์เกอร์ชื่อ In-N-Out ที่ได้ชื่อว่าอร่อยทุกสาขา ติดนิดเดียวว่ามีแต่เนื้อ ซึ่งมายด์ไม่กินเนื้อ ก็เลยต้องกินแค่ผักกับขนมปัง แต่ก็ยังอร่อยอะ”

ตั๋วปลอม…ฝันร้ายของชาวคอนเสิร์ต

“การซื้อตั๋วผ่านอินเทอร์เน็ตบางทีก็เป็นเรื่องของดวง เพราะถ้าซื้อในเว็บไซต์หลักไม่ทันก็ต้องหันไปพึ่งเว็บไซต์รองๆ ซึ่งก็ต้องวัดดวงกัน มายด์เคยจองตั๋วผ่านเว็บไซต์แห่งหนึ่ง กับเพื่อนเพื่อไปดูเทศกาลดนตรี Rock Werchter ที่เบลเยียม ปรากฏว่าบัตรใช้ได้แค่ใบเดียว ซึ่งเป็นใบของเพื่อน ของมายด์ใช้ไม่ได้ เจ้าหน้าที่บอกว่าเป็นบัตรปลอม ตอนนั้นซื้อมา 13,000 สำหรับดูคอนเสิร์ตได้ 3 วัน เสียใจมาก คิดว่าอดดูแล้ว ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยไปซื้อตั๋วที่ขายหน้างาน ซึ่งเป็นตั๋วที่ดูได้แค่วันแรก แล้วก็มานั่งคิดว่าจะหาตั๋วอีกสองวันที่เหลือยังไงดี ทางอินเทอร์เน็ตก็บัตรหมดแล้ว สุดท้ายโชคดีที่สองวันที่เหลือซื้อตั๋วหน้างานได้ ซึ่งสุดท้ายมายด์ก็ไปร้องเรียนกับทางเว็บไซต์ที่เราซื้อตั๋วว่ามันเป็นบัตรปลอม โชคดีที่เขาให้เงินคืน เพราะฉะนั้นแนะนำให้รีบเข้าไปซื้อที่เว็บไซต์หลักจะดีกว่า”

พักร่างที่ไหนดี

“ปกติทุกเฟสติวัลจะมีเต็นท์หรือไม่ก็บ้านพัก Airbnb ให้เช่า แต่ส่วนตัวมายด์ไม่พักเต็นท์ เนื่องจากเราต้องขนเครื่องนอนไปแบบเตรียมพร้อมมาก โดยเฉพาะเทศกาลที่ยุโรปมักจัดใกล้กับช่วงหนาว ต่างจากเทศกาลอื่นๆ ที่จัดในฤดูร้อน อากาศตอนกลางคืนจะหนาวทรมาน บวกกับต้องใช้ห้องน้ำรวมกับคนจำนวนมาก และตัวเองมีปัญหาเรื่องการเข้าห้องน้ำพอสมควร แนะนำว่าให้เลือกพักโรงแรมที่อยู่ใกล้จุดรถบัส เพราะเขาจะมีรถบัสคอยรับ-ส่ง อย่างตอนไปเทศกาลดนตรีที่เบลเยียม มายด์ไม่ได้เช่ารถ ใช้วิธีนั่งรถบัสไป มายด์จะคำนึงเรื่องความสะดวกสบายในการเดินทางที่สุดค่ะ ส่วนตัวไม่ค่อยเชื่อรีวิว อาศัยเข้าไปดูรูปจากเว็บไซต์และดูทำเลที่ตั้งเอง ถ้าขับรถไปก็ให้เลือกโรงแรมที่ใกล้งานที่สุด แต่ต้องเตรียมจองเนิ่นๆ ไม่งั้นเต็มเร็ว”

Dream Festival

“จนถึงตอนนี้มายด์ไปเทศกาลดนตรีมาหลายแห่ง แต่ยังมีอีกแห่งที่อยากไปคือ Glastonbury Festival ที่ประเทศอังกฤษ เป็นเทศกาลระดับโลกที่วงเจ๋งๆ มารวมตัวกัน เคยถามพี่ที่เคยไปดูมาแล้ว เขาบอกว่าแต่ละเวทีต้องนั่งรถไป เพราะอยู่ห่างกันมาก จึงต้องเตรียมข้อมูลการขึ้นเวทีของศิลปินแต่ละวงไปดีๆ ที่พักก็หายากมากด้วย แต่ที่ยากที่สุดคือตั๋วค่ะ หมดไวสุดๆ ต้องซื้อล่วงหน้าเป็นปี ยากขนาดนี้ แต่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าสักครั้งในชีวิตต้องไปให้ได้”

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 942

Go!Graph คือกลุ่มเพื่อนซี้ ซึ่งประกอบด้วย 1 หนุ่ม “อ้น-สิทธิพร ญาณวรุฒม์วงศ์” กับอีก 2 สาว “ฟ้า-สกาวเดือน งามศิริอุดม” และ “มิ้นต์-ณฑิรา ว่องไพฑูรย์” ที่จับมือกันออกเดินทางท่องโลก ตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย จนกลายมาเป็นบล็อกเกอร์สายท่องเที่ยวที่เดินทางกันมาแล้วกว่า 30 ประเทศ เน้นหนักไปที่การเดินทางแบบลุยๆ มันๆ ปนอาร์ตนิดๆ พวกเขาบอกว่า บางครั้งการได้หลุดออกจากความสบายไปผจญภัยบ้างก็ทำให้ตื่นเต้นดีเหมือนกัน และครั้งนี้พวกเขาจะมาเล่าประสบการณ์การท่องเที่ยวที่ฟินสุดๆ ให้ได้ฟังกัน

วิวหลักล้านที่เกาะ Lofoten, นอร์เวย์

สำหรับการล่าแสงเหนือ คนไทยส่วนใหญ่ฮิตไปที่ไอซ์แลนด์กัน แต่สำหรับอ้น ฟ้า และมิ้นต์ พวกเขาขอโหวตให้เกาะ Lofoten ในนอร์เวย์เป็นเมืองหิมะสีขาวที่วิวสวยสุดใจ แถมยังพร่างพราวด้วยแสงเหนือแบบเต็มพิกัดในยามค่ำคืน ทั้งสามคนเล่าว่า “Lofoten เป็นเกาะที่อุดมสมบูรณ์มากของนอร์เวย์ เป็นต้นแบบของการ์ตูนเรื่อง Frozen ด้วย แต่กว่าจะไปถึง เราต้องนั่งเครื่องบิน 3 ต่อ เริ่มจากที่ Oslo (เมืองหลวง) ไปลงที่เมือง Bodø เพื่อนั่งเครื่องบินใบพัดต่อไปที่สนามบิน Leknes ของ Lofoten จากนั้นพวกเราเช่ารถจากสนามบินเพื่อไปตระเวนเที่ยวเกาะ ข้อดีของการขับรถเที่ยวเองคืออยากหยุดตรงไหนก็หยุด เที่ยวได้แบบสบายๆ

“แล้ววิวของที่นั่นคือสวยสุดๆ สวยแบบไม่รู้จะหาเจอที่ไหนได้อีก ต้องจอดรถลงไปดูและถ่ายรูปตลอด คือกลุ่มเราชอบไปดูภาพวาดของศิลปินตามมิวเซียม แล้วเคยสงสัยว่าท้องฟ้าสีชมพูแบบนั้นมีจริงหรือ เพราะไม่เหมือนที่เราเคยเห็น แต่พอได้ไปเห็นก็ตกใจว่าฟ้าสีนี้มีอยู่จริงๆ เรียกว่าเปิดโลกศิลปะที่เคยเรียนมาเลยทีเดียว ประทับใจมาก ส่วนแสงเหนือก็ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกล มองเห็นได้จากระเบียงบ้านที่พัก

“ครั้งนั้นเราไปพักกันที่บ้านของชาวประมงที่อยู่ติดทะเลสาบเลย แล้วตรงเตียงนอนมีช่องหน้าต่างที่สามารถมองเห็นแสงเหนือได้ ส่วนห้องนั่งเล่นก็มีหน้าต่างกว้างๆ ไว้ให้เห็นวิวทะเลสาบและดูพระอาทิตย์ตก เห็นท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีชมพูตัดกับขอบน้ำแข็งด้านล่าง สวยชนิดที่ไม่ต้องออกไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ แค่นั่งดูวิวอยู่ในบ้านก็ฟินแล้ว ที่สำคัญคืออาหารอร่อยมากด้วย ความที่พักบ้านชาวประมง จึงได้กินปลาสดที่อร่อยสุดๆ กัดเข้าไปคำแรกแล้วต้องอุทานว่า นี่เนื้อปลาหรือปู แน่นมาก-ก-ก”

Blue Ice Cave โลกใต้น้ำแข็งที่นอร์เวย์

“อีกที่ที่ติดใจคือ Blue Ice Cave-Nigardsbreen Glacier อยู่ใน Jostedalsbreen National Park ของนอร์เวย์ ลักษณะเป็นกลาเซียร์ส (glaciers) หรือธารน้ำแข็งสีฟ้าที่มีช่อง ให้เรามุดเข้าไปดูด้านใน ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีรีวิวจากคนไทย เราก็หาข้อมูลกันจนสามารถหาไกด์ท้องถิ่นมารับไปเที่ยวได้ แต่กว่าจะถึงก็ต้องเดินลุยหิมะที่หนาถึงหัวเข่าไปอีก 10 กิโลเมตร บรรยากาศสวยมาก มีภูเขารายล้อม เต็มไปด้วยหิมะสีขาว แต่การเดินแบบจมหิมะไปตลอดทางมันเหนื่อยมากจริงๆ นะ เสร็จแล้วก็ต้องเดินผ่านทะเลสาบที่เป็นน้ำแข็งอีก ซึ่งทั้งต้องระวังลื่นและไม่เดินตรงที่มีรอยแตก

“แต่สุดท้ายเราก็ไปถึง เห็นกลาเซียร์สสีฟ้าด้านนอกว่าสวยแล้ว พอได้มุดเข้าไปในถ้ำคือสวยกว่า เป็นน้ำแข็งใสๆ สีฟ้าสด สีแบบที่เห็นในรูปเลยค่ะ และด้านในกว้างมาก แต่ทุกคนถ่ายรูปกันแป๊บเดียวก็รีบออกมา เพราะกลัวน้ำแข็งจะถล่ม (หัวเราะ) คือมันอันตรายนิดหน่อย เนื่องจากน้ำแข็งยังละลายอยู่ แต่ต้องยอมรับว่าวิวสวยจริงๆ”

Tips ตะลุยความหนาว

สำหรับคนเมืองร้อนอย่างเรา การเดินทางในเมืองหนาวโดยเฉพาะยามที่อุณหภูมิติดลบเยอะๆ นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แก๊ง Go!Graph จึงขอแชร์เคล็ดลับในการแต่งตัว และการเอาตัวรอดในที่ -30 องศามาให้ “ไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อ 7-8 ชั้นให้เทอะทะ สิ่งสำคัญที่สุดคือเสื้อตัวในที่จะทำหน้าที่เก็บความร้อนในร่างกายเราไว้ ดังนั้นเสื้อตัวในควรเป็นพวกฮีตเทคเนื้อหนาหรือ Base Layer ดีๆ ที่รัดรูปเพื่อให้แนบผิวให้มากที่สุด ชั้นกลางควรเป็นสเวตเตอร์เนื้อ Wool หรือ Fleece คือพวกมีขนด้านใน ตบท้ายด้วยโค้ตขนเป็ดอีกตัว ประเภทกันลมและละอองน้ำไปในตัวได้ยิ่งดี เวลาไปเมืองหนาวพวกเราจึงยอมลงทุนกับเสื้อตัวในมากที่สุด เช่นเดียวกับเท้า อย่าปล่อยให้เย็นหรือเปียก ขอให้เลือกบู๊ตหุ้มเหนือ ข้อเท้ากันหนาวประเภททนได้ถึง -20 องศา กันน้ำ กันหิมะ และเดินป่าได้ด้วยจะดีมาก

“ส่วนเวลาไปเดินทางกลางหิมะหรือที่หนาวจัดอย่างระหว่างเดินไปดูถ้ำ Blue Ice Cave นั้น พอเดินเยอะ เราจะเริ่มร้อน หลายคนอยากถอดเสื้อเพื่อระบายความร้อน แต่ไกด์บอกว่าอย่าถอด เพราะจะทำให้อุณหภูมิร่างกายเราเย็น แล้วสักพักจะหนาวกว่าเดิม ควรเก็บกักความร้อนไว้กับตัว รวมถึงเวลาเดินลุยหิมะหนาๆ ให้เดินตามรอยเท้าคนข้างหน้า จะใช้แรงน้อยกว่า อย่าสร้างรอยเท้าเอง เพราะต้องใช้แรงมาก”

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 942

เปิดดูอินสตาแกรม @momonchanok ทีไร จะเห็นรูปเที่ยวสุดฮิปตามสถานที่ต่างๆ โดยเฉพาะนิวยอร์กที่ “โม-มนชนก แสงฉายเพียงเพ็ญ” ตกหลุมรักมากๆ ไปเที่ยวมาแล้วหลายครั้ง นอกจากสถานที่ในแต่ละรูปของเธอ ยังมีกิจกรรมแนวๆ ที่ใครเห็นก็มักคอมเมนต์ถามใต้ภาพว่าที่ไหนอะ อยากไปตามบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเทคคอร์สเรียนการแสดง ร้านอาหาร หรือคาเฟ่เก๋ๆ พบกันครั้งนี้จึงขอให้เธอลิสต์สถานที่ must go ในนิวยอร์กที่คุ้มค่าแก่การไปเยือนมาฝากผู้อ่านชาวแพรวทุกคนกันค่ะ

“นิวยอร์กเป็นเมืองที่มีความหลากหลาย ไม่น่าเบื่อ ทุกครั้งที่ไปโมมักจะได้อะไรใหม่ๆ กลับมาเสมอ ความพิเศษของที่นี่คือ ใครทำอะไรก็ไม่รู้สึกว่าแปลก เป็นเมืองที่มีอิสระสูง ขณะเดียวกันก็มีความแอ๊คทีฟ ทุกคนดูกระตือรือร้นมาก ต้องแข่งขันและใช้ความพยายามสูง”

เรียนการแสดงที่ HB Studio

“ครั้งล่าสุดเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมาโมไปเรียนการแสดงละครกับแก๊งเพื่อนคนไทยที่ HB Studio คอร์สสั้นประมาณ 2 สัปดาห์ สตูดิโอแห่งนี้สอนมาตั้งแต่ปี 1945 มีตั้งแต่การแสดงละครเวที การเขียนบท ร้องเพลงพูด ฯลฯ มีให้เลือกเยอะมาก ส่วนตัวคิดว่าคอร์สที่ยากที่สุดคือ Solo Performance หรือการแสดงละครเวทีคนเดียว ซึ่งเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับโม แม้จะจบการแสดงละครเวทีมาก็ตาม (คณะศิลปกรรมศาสตร์ เอกการแสดงและกำกับการแสดง มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ) แต่ไม่เคยเล่นละครคนเดียวมาก่อน ต้องคิดบทพูดและการแสดงทุกอย่างเอง ยากมาก แต่ก็ท้าทายด้วย การไปเรียนที่นั่นสอนโมอย่างหนึ่งว่า เราเป็นคนธรรมดา ไม่ได้พิเศษกว่าใครทั้งนั้น เพราะไม่ได้มีชื่อเสียงเหมือนตอนอยู่เมืองไทย และถ้าจะอยู่ให้ได้ก็ต้องใช้ความสามารถล้วนๆ ช่วงที่เรียนจึงเครียดและกดดัน หนึ่งคือ อยากให้คุ้มกับเงินที่เสียไป และสองคือ อยากได้อะไรกลับมาใช้ในงานแสดงจริงๆ โมขยันจนเพื่อนถามว่าทำไมต้องขยันขนาดนี้ เพราะทุกครั้งที่เรียนจบคลาส โมจะคอยโทร.ถามเพื่อนตลอดว่าทำการบ้านหรือยัง (หัวเราะ) พอเรียนจบจึงเป็นอะไรที่แฮ็ปปี้มากๆ”

วินด์แฮม เมืองฮิปติดธรรมชาติ

“โมชอบเมืองวินด์แฮม (Windham) มาก เมืองนี้อยู่ห่างจากนิวยอร์กประมาณสองชั่วโมงครึ่ง ใช้วิธีเช่ารถขับไปสะดวกกว่า เป็นเมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบ ปกติในฤดูหนาวคนนิยมไปเล่นสกี ซึ่งที่นั่นมีสกีรีสอร์ตหลายแห่ง แต่โมไปช่วงฤดูร้อน เลยมีแต่แดดกับฝน ถ้าใครไป แนะนำให้พักที่ Eastwind Hotel & Bar เป็นโรงแรมบ้านไม้ที่เขาสร้างเป็นรูปสามเหลี่ยม มีแค่ 3 หลังเท่านั้น ตั้งอยู่กลางป่า เงียบสงบมาก

ความเก๋ของห้องนอนคือ เขาวางเตียงหันไปทางหน้าต่างสามเหลี่ยม พอตอนเช้าเราเงยหน้าขึ้นมาจะเห็นวิวทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม เหมาะกับการนอนชมวิวไปเรื่อย ดีงาม ถ่ายรูปก็สวยเว่อร์”

งานชมวิวก็มา

“เวลาเที่ยวในนิวยอร์กโมใช้วิธีเดินและนั่งรถไฟ ไฮไลต์ที่ต้องไปคือชมวิวที่ The Statue of Liberty หรือเทพีเสรีภาพ ถึงจะไม่ชอบเที่ยวแบบทัวริสต์ แต่ที่นี่ก็เป็นแลนด์มาร์คที่ต้องไป ใช้วิธีนั่งเรือข้ามฟากไปที่เกาะ Liberty Island และถ้าใครไม่เตรียมวางแผนล่วงหน้า ก็ต้องทำใจไว้เลยว่าต้องต่อคิวซื้อบัตรบวกกับต่อคิวขึ้นไปชมวิวรวมแล้วก็ราวๆ 1 วัน (หัวเราะ) ซึ่งอันนี้เป็นความพลาดของโมเองที่ไม่ซื้อตั๋วไว้ก่อน พอไปถึงจึงรู้ว่าการที่เราจะขึ้นไปดูวิวบนยอดสูงสุดของเทพีเสรีภาพได้ต้องจองตั๋วล่วงหน้านานถึง 1 ปีทางอินเทอร์เน็ตเท่านั้น วันนั้นโมขึ้นไปได้แค่ครึ่งทาง เพราะบัตรที่ซื้อได้สูงสุดแค่ตรงนั้น แต่วิวที่เห็นก็ยังสวยนะคะ สายประวัติศาสตร์จะชอบมาก เพราะเขาเขียนเรื่องราวของการสร้างเทพีเสรีภาพไว้ตามทางเดิน

“อีกหนึ่งจุดชมวิวที่ถ่ายรูปสวยไม่แพ้กันคือ ตึกร็อคกี้เฟลเลอร์ เซ็นเตอร์ (Rockefeller Center) ซึ่งจุดชมวิวของที่นี่เรียกว่า Top of the Rock วิวที่เห็นเบื้องหน้าคือสวนเซ็นทรัลปาร์คที่รายล้อมด้วยตึกสูงๆ บรรยากาศโปร่งโล่งสบาย นั่งชิลได้เรื่อยๆ”

บรู๊คลิน ย่านนี้ไม่แคร์โลก

“โมชอบบรู๊คลินตรงที่ผู้คนแต่งตัวแบบไม่แคร์โลก เช่น คนผิวสีแต่งตัวสีสันตัดกันฉูดฉาดมากแบบเขียวแดงเลย ขนาดคนไร้บ้านหรือโฮมเลสยังแต่งตัวมีสไตล์ นอกจากมีความไม่แคร์ใครใดๆ แล้ว ยังสามารถเอาตัวรอดอยู่ได้

นอกจากนี้ที่นี่ยังมีตลาดนัดมือสองเจ๋งๆ ซึ่งของคุณภาพดีด้วย ถ้าไปถึงบรู๊คลินแล้ว แนะนำว่าให้นั่งรถไฟต่อไปที่ Coney Island เป็นชายหาดที่ชาวนิวยอร์กชอบไป เพราะอยู่ใกล้เมือง เป็นชายหาดที่เหมาะกับการถ่ายรูป และมีกลิ่นอายคล้ายความเป็นพัทยานิดๆ

ใกล้ๆ กันมีสวนสนุกขึ้นชื่ออย่าง Luna Park ความพิเศษคือมี Cyclone หรือรถไฟเหาะตีลังกาชื่อดัง ที่สร้างเป็นเครื่องแรกของโลกอยู่ที่นี่ด้วย แนะนำให้ไปถ่ายรูปตรงม้าหมุนที่เขียนว่า Wonder Wheel จะได้อารมณ์ยุค 70 สุดๆ”

ร้านโปรดควรไป

“ถ้าให้โหวตสถานที่ที่โมชอบที่สุดในนิวยอร์ก ต้องมี Uchu ร้านอาหารญี่ปุ่นมิชลิน 1 ดาว อยู่ที่ถนน Eldridge Street เขามีบริการให้เลือก 2 แบบ คือ ไคเซกิ มีทั้งหมด 8 ที่นั่ง กับโอมากาเซะ เป็นซูชิบาร์ มี 10 ที่นั่ง ซึ่งโมชอบแบบไคเซกิที่เสิร์ฟอาหารเป็นเซต เพราะนั่งสบายกว่า

โมไปกินที่นี่ตั้งแต่เขายังไม่ได้ดาวมิชลิน ทุกครั้งที่ไปรู้สึกว่าเป็นที่ของเรา เมื่อไหร่ก็ตามที่ไปนิวยอร์กต้องไปเช็คอินที่ร้านนี้ จานโปรดคือแซนด์วิชสอดไส้เนื้อวากิว อร่อยเหมือนอีกหลายเมนูของเขา อูชูจึงเป็นหนึ่งในร้านที่จองยาก โมใช้วิธีให้เพื่อนที่อยู่นิวยอร์กช่วยจองให้

“อีกร้านคือ The Chefs Table at Brooklyn Fare ที่ต้องจองโต๊ะล่วงหน้า 5 สัปดาห์ โมเคยได้คิวในวันที่ต้องบินกลับพอดี วันนั้นยอมจ่ายเงินเลื่อนตั๋วประมาณ 16,000 บาทเพื่ออยู่กินก่อน (ยิ้ม) ซึ่งก็คุ้มค่าจริงๆ เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่ใช้เทคนิคการปรุงแบบฝรั่งเศส ตกหัวละ 394.36 เหรียญ (ไม่รวมภาษี) เวลาเลือกร้านอาหารโมจะดูในอินสตาแกรม @michelinguide จากนั้นก็ถามเพื่อนที่อยู่ในนิวยอร์กอีกทีว่าดีจริงไหม บางทีก็มีแบบเลือกเข้าไปลองชิมเองบ้าง อย่างร้านอูชู โมบังเอิญเข้าไปกินแล้วชอบมาก ฉะนั้นบางทีการค้นพบอะไรด้วยตัวเองก็ดี และน่าภูมิใจค่ะ”

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 942