“Everything is a product of your imagination.” ทุกอย่างเป็นผลิตผลจากจินตนาการของคุณ ข้อความในอินสตาแกรมของ @jose_naranja ชายหนุ่มชาวสเปนที่เรียกตัวเองว่า Notebook Maker ผู้หลงรักการเดินทาง ไปพร้อมๆ กับการหยิบดินสอกับสีน้ำมาขีดๆ เขียนๆ เรื่องราวและรูปต่างๆ เพื่อบันทึกจินตนาการอันไร้ขีดจำกัดลงในแผ่นกระดาษ จนกลายเป็น “สมุดบันทึกความคิด” ที่โดดเด่นเตะตา ของสำคัญที่คุณโจเซ่นำติดตัวร่วมทางไปด้วยเสมอ

คุณสมุดบันทึกเริ่มออกเดินทางร่วมกับโจเซ่มานานหรือยัง

ตั้งแต่ปี 2005 เดิมโจเซ่ก็เหมือนกับนักเดินทางคนอื่นที่เริ่มจากการถ่ายรูป แต่เขาบอกว่าบางครั้งรูปภาพก็ไม่สามารถบันทึกเรื่องราวบางอย่าง เช่น ความคิดเห็นหรือจินตนาการของเขาได้ เขาจึงเปลี่ยนมาลองจดบันทึกและวาดรูปลงในสมุดแทน อีกอย่างเดี๋ยวนี้คนถ่ายรูปเยอะ มีให้ดูหลากหลายแบบจนคนดูอาจจะเบื่อ เขาเลยอยากลองทำอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง จนถึงวันนี้สมุดบันทึกอย่างพวกเราออกเดินทางกับโจเซ่มาหลายที่ ผลัดกันทำหน้าที่จนมีมากถึง 15 เล่มแล้วนะ เรื่องราวที่โจเซ่วาดและเขียนก็คือความคิดที่เขามีต่อสถานที่และสถานการณ์ต่างๆ ที่พบเห็น ณ ขณะนั้น ไม่ใช่ไดอะรี่ที่บันทึกการเดินทางเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นการสร้างงานศิลปะที่เติมไอเดียและแรงบันดาลใจที่เขารู้สึกต่อสถานที่นั้นๆ แล้วร่างออกมาเป็นภาพ เช่น รูปภาพสถาปัตยกรรมหนึ่งในสเปนที่เดิมเคยเป็นโบสถ์ แต่ทุกครั้งที่ศาสนาใดหรือนิกายใดเรืองอำนาจ สถานที่แห่งนี้จะถูกปรับเปลี่ยนไปตามผู้ครอบครอง พอมาถึงยุคนี้ โจเซ่จึงเกิดไอเดียเติมร้านเซเว่นอีเลฟเว่นเข้าไปที่ด้านล่างของตึก ซึ่งในความเป็นจริงไม่มีหรอก เขาแค่อยากใส่จินตนาการของตัวเองเข้าไปให้ภาพสนุกขึ้น

คุณโจเซ่เป็นศิลปินมาก่อนหรือเปล่า ถึงได้วาดรูปสวยขนาดนี้

ไม่เลย เขาไม่เคยเรียนวาดรูปนะ เดิมโจเซ่ทำงานเป็นวิศวกรการบินที่ Airbus แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจลาออกเมื่อ 3 ปีที่แล้ว เพราะรู้สึกว่ายังมีโลกภายนอกรอเขาอยู่ เขารู้สึกเป็นอิสระมากกว่าเวลาได้เดินทางท่องเที่ยว เขาบอกว่าความจริงแล้วใครๆ ก็วาดรูปได้ แค่ให้เวลาและฝึกฝนเยอะๆ ตอนนี้เขามีความสุขกับการวาดรูปมาก วาดเกือบทุกวัน เขาบอกว่าตอนเป็นวิศวกรต้องทำทุกอย่างผ่านคอมพิวเตอร์ แต่ทุกวันนี้ได้ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง คือใช้มือวาดล้วนๆ จนตอนนี้มีหลายคนสนใจรูปวาดของเขาผ่านทางอินสตาแกรมและขอสั่งซื้อ ซึ่งโจเซ่ก็จะนำไปพริ้นต์แล้วส่งไปให้ลูกค้าประดับตามบ้าน กลายเป็นของแต่งบ้านไป

รูปภาพของโจเซ่แตกต่างจากที่คนอื่นวาดอย่างไร

เราว่ารูปที่โจเซ่วาดเป็นความคิดของเขาล้วนๆ 100 เปอร์เซ็นต์ เขาทำเพื่อตอบสนองตัวเอง ไม่ได้ทำเพื่อใคร ทำให้งานของเขามีความเป็นตัวเองสูง จึงเตะตาผู้ชม แล้วเขายังให้ความสำคัญกับกระดาษสมุดบันทึกอย่างพวกเรามากๆ เลยนะ เขาบอกว่ามีความรู้สึกพิเศษที่ลึกซึ้งกับพวกเรา เหมือนเป็นลูกของเขา ตอนแรกเขาใช้สมุดบันทึกชื่อดังยี่ห้อหนึ่ง แต่ตอนหลังรู้สึกว่าคุณภาพกระดาษด้อยลงทุกปี เขาเลยไปเสาะหากระดาษที่ให้เนื้อสัมผัสนุ่มนวลและมีเนื้อหนาหน่อย แบบที่ลงสีน้ำแล้วไม่ซึมไปอีกด้าน จนไปเจอกระดาษที่ถูกใจเขามากที่โรงงานแห่งหนึ่งในสเปน เขาจึงซื้อกระดาษมาทำสมุดบันทึกเองตั้งแต่นั้น ทั้งเย็บเล่มเอง ทำปกหนังเอง ตอนนี้โรงงานผลิตกระดาษนั้นปิดไปแล้ว แต่ไม่ต้องห่วง เขายังมีสต๊อกกระดาษไว้ใช้ไปได้อีกนาน

ปกติสไตล์การเดินทางท่องเที่ยวของคุณโจเซ่เป็นแบบไหน เขาติดใจอะไรในการเดินทาง

เขาเคยบอกว่าออกเดินทางตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย Madrid University ด้าน Aerospace Engineer ในเมืองมาดริด เริ่มจากไปทั่วยุโรป แล้วค่อยๆ รุกคืบไปทวีปอื่น ก่อนจะค้นพบว่าการเดินทางได้เปิดหัวใจและความคิดของเขาหลายอย่าง ทำให้เขาอยากเจอโลกมากขึ้น แล้วก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่กลับบ้านไปทำงาน ใจเขาจะอยากออกไปเที่ยวตลอดเวลา สมัยก่อนเขาจะเป็นแนวแบ็กแพ็คเกอร์ ลุยๆ หน่อย ไปเที่ยวทิเบต ไปดูภูเขาหิมาลัย แต่เดี๋ยวนี้เขาเริ่มเที่ยวแบบรีแล็กซ์ขึ้น เน้นการใช้ชีวิตอยู่ในท้องถิ่นแต่ละแห่ง เพื่อซึมซับวิถีชีวิตและเรื่องราวของผู้คนในแถบนั้นมากกว่า เขาบอกว่าการท่องเที่ยวมอบอิสรภาพให้ชีวิตของเขา ทุกเช้าที่ตื่นมา เขาจะถามตัวเองว่าอยากไปไหน แล้วคว้าสมุดอย่างพวกเราออกไปเป็นเพื่อนได้เลย ไม่ต้องรอให้ใครมาบอกว่าต้องทำอะไร

โจเซ่เดินทางมากว่า 60 ประเทศทั่วโลกแล้ว เขาชอบที่ไหนมากที่สุด

เมืองไทยไง! เขาชอบมาก นี่มาเป็นครั้งที่ 14 แล้ว โจเซ่มาเมืองไทยครั้งแรกในปี 2007 ตอนนั้นมากรุงเทพฯ ภูเก็ต และกระบี่ แล้วก็หลงรักเมืองไทยตั้งแต่นั้นมา ถ้าถามว่าชอบเมืองไทยเพราะอะไร คงเพราะความสบายใจ เขาบอกว่าคนไทยใจดี ง่ายๆ สบายๆ และให้เกียรติคนอื่น แล้วก็ปลอดภัย กลางค่ำกลางคืนก็ออกมาเดินเล่นได้ ไม่เคยเจอปัญหาอะไร จึงสบายใจมากๆ เวลาถามว่าประทับใจตรงไหนเป็นพิเศษ เขาไม่เคยตอบได้เลย เพราะเขาบอกว่าอยู่ตรงไหนก็รู้สึกดี แถมอาหารก็อร่อย อย่างข้าวเหนียวมะม่วงนี่ของโปรดเขาเลยนะ สามารถกินแทนข้าวได้เลย นอกจากนี้เขาบอกว่าเมืองไทยยังมีความเอกโซติก คือดูแตกต่างจากยุโรปอย่างเห็นได้ชัด คนที่นั่นมักใช้ชีวิตอยู่ในตึกรามบ้านช่อง แต่ที่เมืองไทยคนใช้ชีวิตอยู่ตามท้องถนน จึงเป็นอะไรที่มีชีวิตชีวามากๆ มีอาหารขายอยู่เต็มสองข้างทาง มีคนนั่งกิน มีคนทำงาน ไปจนถึงนอนอยู่ตามถนน โจเซ่ชอบการเดินถนนในเมืองไทยและชิมอาหารข้างทางไปเรื่อยๆ แล้วก็ชอบสถาปัตยกรรมอย่างวัดหรือตึกรามบ้านช่องมากๆ ด้วย เขามักวาดรูปวัดหรือตึกต่างๆ ไปจนถึงของท้องถิ่นในไทยลงในสมุดเสมอ ลองไปเปิดดูสิ จะมีทั้งรูปวัด พระพุทธรูป เรือพระที่นั่ง หรือแม้กระทั่งรูปพระเครื่องก็ยังมี เขาเคยไปเดินเล่นท่าพระจันทร์แล้วชอบมาก เดินไล่ดูพระเครื่องรูปแบบต่างๆ แล้ววาดลงในสมุด ทุกวันนี้เขาบอกว่าการวาดรูปลงสมุดและการเดินทาง คือส่วนหนึ่งของชีวิตเขา เราขาดกันไม่ได้

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 942

ชีวิตดี๊ดี น่าจะตรงคอนเซ็ปต์การท่องเที่ยวของ 2 หนุ่มนักธุรกิจ “คุณริว-พิเชษฐ วงศ์ตระกูลกิจ” และ “คุณอาร์ต-ยศกร ประทีปะวณิช” ผู้ชื่นชอบแนวสุขนิยมเอ็กซ์คลูซีฟ เพราะแต่ละทริปของเขาหรูเริ่ดอลังการ 5 ดาวเลยทีเดียว

กิน-ดื่ม-เที่ยวเอ็กซ์คลูซีฟ

คุณอาร์ต-ยศกร เริ่มเรื่องให้ฟังว่า “ทุกครั้งที่เดินทาง ไม่ว่า ไปประเทศไหน เราจะดูก่อนว่าเมืองหรือประเทศนั้นมีร้านอาหารติดอันดับ The World’s 50 Best Restaurants หรือได้ดาวมิชลินกี่ร้าน เพราะสองรางวัลมีความแตกต่าง ภัตตาคารที่ติดอันดับโลกและได้ดาวมิชลินสามารถเปลี่ยนแปลงอันดับทุกปี บางร้านได้มิชลิน 3 ดาว แต่อาจได้อันดับไม่ดีใน The World’s 50 Best Restaurants ซึ่งร้านอาหารดีๆ เหล่านี้ต้องจองล่วงหน้า บางร้านต้องจองนาน 3 เดือนก็มี ถ้าร้านยังไม่เปิดรับจอง เราจะเข้าไปจองก่อนก็ไม่ได้ จึงต้องมีคนคอยมอนิเตอร์ว่าร้านเปิดรับจองเมื่อไหร่ ซึ่งผมมอบให้ American Express Platinum Service Center จัดการให้ เนื่องจากร้านอาหารเหล่านี้ต้องใช้เครดิตการ์ดการันตีว่าเราจะไปกินตามวันเวลาที่จองแน่ๆ การวางแผนเรื่องเวลาและการท่องเที่ยวแต่ละแห่งจึงต้องเป๊ะมาก เช่น ถ้าจองมื้อกลางวัน 3-5 คอร์ส ใช้เวลา 2 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย เริ่มกินเที่ยงอาจเสร็จบ่ายสามโมง จึงต้องเผื่อเวลาให้ดี เพราะบางทีกินเสร็จแล้ว วันนั้นเราอาจไปเที่ยวที่ไหนต่ออีกไม่ได้ หรือมื้อดินเนอร์เสิร์ฟ 7-10 คอร์ส เริ่มกินหนึ่งทุ่ม กว่าจะเสร็จเกือบห้าทุ่ม บางร้านเปิดบริการสองรอบ รอบแรกหกโมงเย็นถึงสามทุ่มครึ่ง รอบสองเริ่มสามทุ่มครึ่งเป็นต้นไป

“ดังนั้นการเฟ้นหาร้าน Fine Dining ดีๆ ที่มีคาแร็คเตอร์แตกต่างกันสำหรับมื้อกลางวันและดินเนอร์ทุกวันตลอดทริปการเดินทาง รวมถึงการหาที่พักที่เป็นโรงแรม 5 ดาวในเครือ Starwood (ปัจจุบันควบรวมกับเครือ Marriott) ที่เราเป็นสมาชิกระดับแพลทินัม ทำให้ได้รับสิทธิพิเศษต่างๆ มากมาย จึงเป็นสิ่งที่เราสองคนให้ความสำคัญ”

Fine Dining ระดับโลก

คุณริว-พิเชษฐ ซึ่งเป็นฝ่ายเฟ้นหาร้านอาหารแต่ละทริปอธิบายว่า “การเดินทางไปแต่ละที่ เราควรเก็บเกี่ยวสิ่งที่ดีที่สุดของเมืองนั้นๆ ซึ่งผมมองว่าอาหารเป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง อาหารรสชาติดี ได้ถ่ายรูปอาหารสวยๆ บรรยากาศร้านดูดี พนักงานบริการดี เราแฮ็ปปี้ที่ได้แต่งตัวไปนั่งกิน ทุกอย่างดูดีหมด

“ที่เมืองปีเยมอนเต ประเทศอิตาลี นอกจากจะเป็นเมืองผลิตไวน์ชั้นเยี่ยมแล้ว ยังได้ชื่อว่ามีเห็ดทรัฟเฟิลที่ดีที่สุดในโลกด้วย ที่ร้าน ‘Piazza Duomo’ เป็นร้านมิชลิน 3 ดาว ซึ่งปี 2016 ติดอันดับ 17 ใน The World’s 50 Best Restaurants จองยากมาก แต่ไปแล้วประทับใจ อาหารอร่อย บรรยากาศร้านตกแต่งด้วยสีชมพูทั้งหมด ที่สำคัญคือบริการเป๊ะมาก

“อีกร้านหนึ่ง ‘Enoteca Pinchiorri’ อยู่ใกล้มหาวิหารซันตาโกรเชในเมืองฟลอเรนซ์ ปีที่เราไปกินร้านนี้ได้ 3 ดาวมิชลิน ติดอันดับ 32 ของ The World’s 50 Best Restaurants โดยเชฟ Annie Fèolde เป็นเชฟผู้หญิงคนแรกของอิตาลีที่ได้รับมิชลิน 3 ดาว ร้านนี้เป๊ะอีกเหมือนกัน อาหารสวย รสชาติอร่อย บรรยากาศร้านสวย จึงจองยาก เพราะคนอยากไปกินเยอะ เจ้าของร้านเป็นสามี-ภรรยา ชอบเมืองไทยมาก พอรู้ว่าเราเป็นคนไทย เขาจะพูดคุยต้อนรับเต็มที่ ภรรยาเป็นเชฟ สามีเป็น Sommelier (ผู้เชี่ยวชาญไวน์ที่มีคุณภาพ-Fine Wine) เราเปิดไวน์ชั้นเยี่ยม Cháteau Angèlus ปี 2005 ซึ่งโดยทั่วไปการดื่มไฟน์ไวน์ต้องมีพิธีรีตองเพื่อให้ได้รสชาติที่ดีที่สุด ซอมเมอลิเยร์จะรู้ดีว่าไวน์แต่ละขวด แต่ละฉลาก แต่ละปีที่เขามี ต้องเปิดทิ้งไว้นานแค่ไหนเพื่อให้ไวน์ได้สัมผัสอากาศ เปิดขวดแล้วจะเทไวน์จากขวดใส่โถแก้วขนาดใหญ่ (Decanter) เพื่อให้สัมผัสอากาศได้มากขึ้น อย่าง Angèlus ทางร้านเสิร์ฟด้วยแก้วมาสเตอร์บอร์โด (ใหญ่พิเศษ) การดื่มไฟน์ไวน์จึงมีความเฉพาะตัว ซึ่งแทบทุกร้านที่เราไปค่าอาหารกับค่าไวน์แต่ละมื้อพอๆ กันเลยคือ อยู่ราวๆ 20,000-70,000 บาท แต่เทียบกับประสบการณ์ที่ได้ ถือว่าคุ้มค่า

“อีกร้านอยู่ที่ประเทศออสเตรีย ‘Steirereck’ ได้ 2 ดาวมิชลิน ติดอันดับ 10 ใน The World’s 50 Best Restaurantsปี 2017 นำเสนอเมนูอาหารที่เคยปรุงถวายกษัตริย์และพระราชวงศ์ จุดเด่นร้านนี้คือตั้งอยู่กลางสวนสาธารณะขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยกระจกใส ทำให้มองเห็นต้นไม้สีเขียวโดยรอบ บรรยากาศดี ภายในตกแต่งโมเดิร์น พนักงานทุกคนบริการเป๊ะ รสชาติอาหารไม่จัดจ้าน มีไวน์ซีเล็คชั่นให้เลือกเยอะ ชอบมาก”

ส่วนคุณอาร์ตเล่าถึงความปลื้มร้านอาหารที่มีที่เก็บไวน์ชั้นล่าง “ที่ออสเตรียมีร้านอาหาร ‘Silvio Nickol Restaurants’ อยู่ที่โรงแรม Palais Coburg ได้ 2 ดาวมิชลินก็จริง แต่เอ็กซ์คลูซีฟ เพราะพอผมสั่งไวน์ Cháteau Ausone มาดื่ม ปรากฏว่าซอมเมอลิเยร์พาเดินลงไปชั้นล่างของร้านเพื่อไปหยิบไวน์ด้วยกัน ทำให้เราได้เห็นที่เก็บไวน์เก่าๆ ดีๆ เป็นหมื่นขวด ซึ่งผมทั้งตื่นเต้นและประทับใจ ไม่คิดมาก่อนว่าร้านอาหารจะมีที่เก็บไวน์จำนวนมากขนาดนี้ จึงไม่แปลกใจว่าทำไมเมนูไวน์ที่นี่หนาเป็นตั้ง”

Special Trip in Spain

“ประเทศสเปนถือเป็นอีกหนึ่งทริปที่พิเศษ เพราะเราได้ไปกินร้าน ‘Azurmendi’ ที่ติดอันดับ 26 ในปี 2015 ซึ่งปีที่เราไปมีสไตล์และธีมการเสิร์ฟอาหารที่แปลกคือ มีกระเป๋าปิกนิกให้ ในนั้นมีอาหารเรียกน้ำย่อยพร้อมแชมเปญ และพาเราเดินไปในสวนที่เขาปลูกถั่วไว้ พร้อมกับมีถั่วที่กินได้ 3-4 อย่างเสิร์ฟให้เป็นกิมมิก จากนั้นพาไปกินซุปที่ห้องครัวในร้าน กึ่งๆ พาทัวร์ร้านไปในตัว เพื่อให้รู้ว่าอาหารที่เขาปรุงมาจากครัวที่สะอาด จากนั้นจึงพามานั่งที่โต๊ะเพื่อเสิร์ฟมื้อกลางวัน

“นอกจากนี้เรามีโปรแกรมไปเที่ยวซานเซบัสเตียน เมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศสเปน พักที่ ‘Hotel de Londres y de Inglaterra’ มีจำนวนห้องไม่มาก แต่เป็นโรงแรมเดียวที่มองเห็นวิวพานอรามาของหาด La Concha ของซานเซบาสเตียนที่สวยที่สุด เราพักห้องสวีท มีเทอร์เรซกว้างสำหรับนั่งกินอาหารเช้าพร้อมชมวิวพานอรามา ถ่ายรูปก็สวย เพราะเป็นห้องวิวดีที่สุดของโรงแรมก็ว่าได้

“อีกโรงแรมหนึ่ง ‘Marquès de Riscal Luxury’ เมืองเอลเซียโก ประเทศสเปน เป็นโรงแรมที่อยู่ในไร่ไวน์ชื่อเดียวกัน เป็นหนึ่งในผู้ผลิตไวน์ที่เก่าแก่และดีที่สุดของแคว้น คนออกแบบโรงแรมคือ Frank Owen Gehry ผู้ออกแบบพิพิธภัณฑ์กุกเกนไฮม์ เมืองบิลบาโอ ประเทศสเปน ห้องสวีทที่เราพักจึงชื่อ ‘Frank Gehry Suite’ เราสามารถเที่ยวและใช้เวลาภายในโรงแรมโดยไม่ต้องออกไปไหนเลย เพราะมีทุกอย่างครบ สามารถชมไร่ไวน์ ที่เก็บไวน์ และชิมไวน์ของเขา มีการนำไวน์มาประยุกต์เป็นทรีตเมนต์ให้บริการในสปา ตกค่ำก็ดินเนอร์ที่ห้องอาหารของโรงแรมซึ่งการันตีด้วย 1 ดาวมิชลินได้เลย”

Exclusive Winery VIP

คุณอาร์ตเสริมว่า “ความที่เราสองคนชอบดื่มไวน์ เข้าคลาสสอนเกี่ยวกับไวน์ ทำให้อยากเห็นแหล่งผลิตไวน์ดีๆ ซึ่งแต่ละแห่งล้วนมีประวัติความเป็นมาและกระบวนการผลิตที่น่าสนใจ โดยเฉพาะการได้เข้าไปชมไร่ไวน์ที่เปิดรับเฉพาะลูกค้าเอ็กซ์คลูซีฟ ถือเป็นความพิเศษสำหรับไวน์เลิฟเวอร์ เพราะปกติไร่ไวน์บางแห่งไม่ค่อยเปิดให้คนทั่วไปเข้าชม การติดต่อกับไร่จึงไม่ใช่เรื่องง่าย การไปเยี่ยมชมไร่ไวน์จึงเป็นอีกหนึ่งเป้าหมายในการท่องเที่ยวของเรา โดยการจองผ่านร้านไวน์เจ้าประจำที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นตลาดซื้อ-ขายไวน์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก

“อย่างไร่ไวน์ ‘Roberto Voeizo’ เมืองปีเยมอนเต ประเทศอิตาลี เป็นผู้ผลิตไวน์ Barolo ที่นักดื่มไวน์ทราบดีว่าเป็นไวน์ดี มีราคาแพง เป็นไร่ไวน์บูติกที่เริ่มต้นด้วยพื้นที่แค่ 20 เฮคตาร์อยู่ในหมู่บ้าน เจ้าของไร่และลูกชายพาเราเดินดูวิธีปลูกองุ่น ชมกระบวนการหมักไวน์ ได้ชมสถานที่เก็บไวน์ แม้จะเพิ่งเกิดในปี 1986 ซึ่งถือว่าอายุน้อยมาก เพราะปกติไร่ไวน์จะมีอายุเป็นหลักร้อยปี แต่เขามีกิมมิกคือ เป็นไร่ไวน์ที่เกือบจะเรียกว่าเป็นออร์แกนิก เพราะด้วยวิธีปลูกองุ่นที่ไม่ใช้ยาฆ่าแมลง ใช้เฉพาะสเปรย์ฆ่าวัชพืช ส่วนการหมักไวน์ก็เติมซัลเฟอร์ (กำมะถัน- สารทำละลาย เพื่อให้เกิดปฏิกิริยาในถังหมัก) ในปริมาณน้อยกว่าที่กำหนด แม้ไม่เรียกว่าเป็นออร์แกนิกร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่รสชาติไวน์ถือว่าดีเยี่ยมเมื่อเทียบกับรสชาติไวน์ออร์แกนิกหรือไวน์ Barolo ทั่วไป

“ส่วนไร่ไวน์ ‘Quintarelli Giuseppe’ ในอิตาลีมาจากชื่อเจ้าของและผู้ก่อตั้ง ซึ่งได้ฉายาว่าเป็น God Father ของผู้ผลิตไวน์ประเภท Amarone จัดเป็นไวน์ราคาแพงที่สุด แต่ใช้กระบวนการผลิตน้อย ถ้าเป็นไวน์ปกติ เมื่อเก็บองุ่นมาแล้วจะนำไปหมักเลย แต่การผลิตไวน์ประเภทนี้ต้องนำองุ่นสดมาผึ่งลมให้มีความแห้ง เพื่อให้มีน้ำตาลมากขึ้น ทำให้ทั้งรสและกลิ่นไวน์ชนิดนี้ค่อนข้างหนัก โดยมีระดับแอลกอฮอล์ประมาณ 16 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งสูงกว่าไวน์แดงทั่วไปที่มีระดับเพียง 12-13 เปอร์เซ็นต์ ตอนเราไปเขากำลังรีโนเวตไร่ แต่ด้วยความที่เราไปแบบมีคอนเน็กชั่น เขาจึงพาเราลงไปห้องเทสต์ไวน์ที่อยู่ใต้ดิน เป็นเหมือนห้องทำงานของเขาไปในตัว พร้อมกับเปิดไวน์ทุกฉลากที่มีให้เราเทสต์ ซึ่งถือว่าสุดมากๆ ได้กินอาหารอร่อย ดื่มไวน์ดีๆ พักโรงแรมสวยๆ มีโอกาสช็อปปิ้งเล็กน้อย ถือเป็นความสุขจากการเดินทางของเรา”

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 942