สกาย-รณกร เบ็ญจพงษ์ หนุ่มหน้าใสวัย 21 ปี ที่กำลังสนุกกับการทำหลากหลายธุรกิจ แม้ครั้งหนึ่งจะต้องพบ บทเรียนราคาแพง ถูกโกงไปหลายล้านบาท แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ถูกโกง จนเกือบคิดสั้น บทเรียนราคาแพงของ สกาย-รณกร นักธุรกิจหนุ่มวัย 21ปี

Journey to the Big Sky

“พอจบชั้นประถมจากปาณยาพัฒนาการ ผมเรียนต่อที่สาธิตมหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ปทุมวัน หลักสูตร EP คุณพ่อ (คุณวิกรณ์  เบ็ญจพงษ์) ทำ อาชีพนักบิน และคุณแม่ (คุณนิสากร สุวรรณสิงห์) เป็นแอร์โฮสเตส พบรักกัน บนเครื่องบิน จึงเป็นที่มาของชื่อสกายครับ (ยิ้ม)

“ผมเลือกเรียนสายศิลป์-ฝรั่งเศส เพราะอยากเรียนรู้ภาษาเพิ่ม พอจบ มัธยมปลายผมสอบเข้าวิทยาลัยนานาชาติปรีดี พนมยงค์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เนื่องจากเป็นคณะที่ให้เรียนในประเทศ 2 ปี ส่วนช่วง 2 ปีหลังไปเรียนที่ประเทศ อังกฤษ และได้ปริญญาตรี2 ใบ แต่เสียดายว่าถึงเวลาจริงเกิดโรคระบาดโควิด-19 จึงต้องตัดสินใจเรียนที่ประเทศไทย  ทำให้ได้ปริญญาเพียงใบเดียว ตอนนี้ผมอายุ 21 ปี เรียนชั้นปี4 แล้วครับ”

บทเรียนราคาแพง

“ผมไม่ได้มีความฝันยิ่งใหญ่ แค่อยากมีชีวิตอิสระ ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ ดูแลครอบครัวได้ มีบ้านเป็นของตัวเอง และได้ครอบครองรถซูเปอร์คาร์ ตั้งใจ ไว้ว่าอายุ 35 ปีจะไปให้ถึงฝันที่วาดไว้ ซึ่งผมมองว่าความฝันจะเป็นจริงได้ต้องมี รายได้จาก 3 ช่องทาง

การมีรายได้เพียงช่องทางเดียวนั้นไม่เพียงพอต่อวิถีชีวิต ของคนในปัจจุบัน ผมได้แนวคิดมาจากความชอบอ่านหนังสือประวัติบุคคลที่ประสบ ความสำเร็จ วันหนึ่งอ่านบันทึกประวัติพระยาดำรงสุจริตมหิศรภักดี(คอซู้เจียง ต้นตระกูล ณระนอง) ซึ่งท่านเป็นต้นตระกูลฝั่งคุณพ่อที่หอบเสื่อผืนหมอนใบ จากประเทศจีนมาตั้งรกรากที่ประเทศไทย สร้างตัวจนสามารถเปิดห้างโกหงวน ที่เกาะปีนังช่วงสมัยรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 พออ่านแล้วเกิดแรงบันดาลใจ ว่าคนสมัยก่อนไม่ต้องอาศัยเทคโนโลยีทันสมัยอะไร แต่ก็สามารถสร้างสิ่งที่ ยิ่งใหญ่ได้ ผมจึงอยากทำให้ได้บ้าง

“ผมเริ่มต้นทำธุรกิจแรกตอนอายุ 18 ปี โดยขอทุนจากคุณพ่อคุณแม่ 400,000 บาท เพื่อซื้อแฟรนไชส์ฟู้ดทรัคขายนมปั่นที่ตลาดเลียบด่วนรามอินทรา แต่ขายได้ปีกว่าตลาดก็ปิดตัวเพื่อทำเป็นคอนโด ตอนนั้นรู้สึกเคว้ง ไม่รู้จะไปขาย ที่ไหนต่อจึงต้องเลิกกิจการ

“ช่วงหาหนทางใหม่ ผมลองสำรวจความชอบของตัวเอง พบว่าชอบรถ ซูเปอร์คาร์มาตั้งแต่สมัยที่เห็น Porsche 901 ของคุณตาคุณยาย (คุณเขียน คุณเพ็ญศรี สุวรรณสิงห์)  เสียดายที่ปัจจุบันขายไปแล้ว ผมมองเห็นโอกาสจาก ตลาดวัยรุ่นที่มีความนิยมด้านนี้ จึงเกิดไอเดียนำรถของครอบครัวและคนรู้จักมาทำ ธุรกิจให้เช่ารถหรูและรถซูเปอร์คาร์ Skyspace Charter พร้อมกับดาวน์รถเพิ่มเติม โดยหุ้นกับเพื่อนอีกประมาณ 1,000,000 บาท เพื่อให้มีตัวเลือกมากขึ้น ทำอยู่ ประมาณ 2 ปีก็ต้องเลิกไป  เพราะรับความเสี่ยงเรื่องมิจฉาชีพไม่ไหว

“คือถูกคนเช่ารถแล้วเอาไปจำนำ แล้วผมต้องไปไถ่รถของตัวเองคืน ครั้งแรกๆ 4 – 5 แสนบาท ผมก็ยังไม่ถอดใจ กระทั่งมาเจอครั้งที่หนักสุดคือ มีคนใช้ชื่อปลอมมาเช่ารถร่วม 10 คัน แล้วไปจำนำที่จังหวัดต่างๆ แถมยังขับ ออกไปชายแดนพม่าหนึ่งคัน จากนั้นก็โทร.มาบอกให้ผมโอนเงินให้ภายใน 3 วัน รวมมูลค่าที่ต้องโอนกว่า 5 ล้านบาท ไม่อย่างนั้นรถของผมจะถูกขายและทำลายทิ้ง ตอนนั้นรู้สึกเหมือนจะวูบเลยครับ ทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนเรียกค่าไถ่จาก รถของตัวเอง

“ทีแรกที่เข้ามาทำธุรกิจนี้ผมมองโลกสวยงาม ไม่คิดว่าจะมีอีกด้านที่คาดไม่ถึง ซึ่งขณะนั้นอยู่ในช่วงสถานการณ์โควิด-19 ระบาดหนัก ทำให้ครอบครัวก็ลำบาก พอสมควร เงินฝากของคุณพ่อเป็นแบบฝากประจำต้องรอ 10 – 12 วันจึงจะถอน ออกมาได้ ผมต้องขอยืมเพื่อนๆไปก่อน ที่สุดก็สามารถนำเงินไปไถ่รถคืนได้ ภายใน 5 วัน ผมแจ้งความเพื่อดำเนินคดีเอาผิด แต่สุดท้ายเรื่องก็เงียบไป

“ตอนนั้นผมท้อมาก รู้สึกผิดด้วยที่สะเพร่า ทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้อง เสียเงินก้อนโต จนถึงขั้นเคยคิดสั้น แต่เพราะกำลังใจจากคนรอบข้าง เพื่อนๆ ที่เชื่อมั่นในตัวผม โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ที่ไม่โกรธผมเลย แค่ตักเตือนเรื่อง ความรอบคอบและไม่ไว้ใจคนง่าย คุณพ่อบอกว่าวันนี้อาจจะล้มเหลว แต่ถ้า ไม่ยอมแพ้ วันพรุ่งนี้หรือวันต่อๆไปเราอาจจะกลับมายิ่งใหญ่หรือเก่งกว่าเดิม ผ่านไปประมาณ 3 – 4 เดือนผมก็ค่อยๆทำใจกลับมาเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง และ ยังคงคิดถึงคำพูดนั้นของคุณพ่อเสมอ”

ค่าของคนคือผลของงาน

“ธุรกิจใหม่ของผมก็ยังคงเกี่ยวข้องกับรถ ใช้ความรักความชอบรถเป็นตัวนำ ในการทำโปรดักชั่นเฮ้าส์ ผลิตสื่อมัลติมีเดีย วิดีโอ และถ่ายภาพรถยนต์ ในชื่อ ธุรกิจและเพจเดิมคือ Skyspace Charter เพราะยังให้บริการเช่ารถอยู่บ้างสำหรับ ลูกค้าที่มั่นใจได้จริงๆ ฐานลูกค้าของผมคือคนรักรถที่มักจะแต่งรถกันมาแบบ จัดเต็ม ทำให้แต่ละคันมีเสน่ห์ไม่เหมือนกัน ส่วนมากคนที่รักรถจริงๆเขาทำ โปรดักชั่นถ่ายรถเพื่อเก็บโปรไฟล์ บ้างก็ถ่ายเพื่อเพิ่มมูลค่าและขายรถ รวมถึง สถานที่ต่างๆในประเทศไทยของเราก็สวยงาม ธุรกิจนี้ที่ต่างประเทศได้รับความนิยม มาก ผมจึงรวมทีมน้องๆ 3 – 4 คนที่มีศักยภาพในการทำโปรดักชั่นไม่แพ้ของ ต่างประเทศ มีมุมกล้องที่ทันสมัย ครีเอตคอนเทนต์ให้ตอบโจทย์วัยรุ่น และ เราสามารถถ่ายทำได้ทั่วประเทศตามงบประมาณของลูกค้า ตั้งแต่หลักหมื่นจนถึง แสน

“ผมยังลงทุนทำบริษัทเดอะชานซ์  หวัง จำกัด โดยหุ้นกับเพื่อนอีก 2 คน (คุณชิน เดชขจรวุฒิ  และคุณกมลวัฒน์  มนูญภัทราชัย) เป็นธุรกิจซื้อมาขายไป (Trading Company) โดยมีสินค้าหลากหลายอย่าง

“กับเป็นผู้ช่วยคุณพ่อด้วยครับ ท่านลงทุนทำธุรกิจกัปตันโดรน เป็นการ บินโดรนเพื่อการเกษตร และเป็นเจ้าของสวนทุเรียน‘กัปตันทุเรียนฟาร์ม’ที่จังหวัด ระยอง ปลูกพันธุ์ก้านยาว หมอนทอง กระดุม และกำลังสร้างบ้านสไตล์โมเดิร์น ให้อารมณ์เหมือนอยู่ต่างประเทศ ตั้งใจจะทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเร็วๆนี้

“ผมยังตั้งใจจะพัฒนารายได้จาก 3 ช่องทาง คือโปรดักชั่นเฮ้าส์ บริษัท เทรดดิ้ง และสวนทุเรียนของคุณพ่อให้อยู่ตัว เพื่อจะได้เกษียณได้อย่างมีความสุข ตามที่ฝันไว้ครับ”

หลิงฟาง-พรทิพา ชาง วัย 24 ปี สาวไต้หวันสัญชาติไทย ทายาทธุรกิจ OEM รับผลิตสินค้าผ้าหลายประเภท รวมถึงสินค้าสำหรับเด็ก เธอเป็นสาววีแกน พูดได้4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ เยอรมัน และมีแพสชั่นด้านการออกแบบ

สาวหมวย สวยเก่ง หลิงฟาง-พรทิพา ชาง ลูกครึ่งไต้หวัน ทายาทธุรกิจ OEM

จากไต้หวันสู่ไทยแลนด์

“คุณพ่อคุณแม่เป็นชาวไต้หวันค่ะ ย้ายมาอยู่ประเทศไทยตั้งแต่หลิงฟางอายุ 2 ขวบ  สมัยนั้นประเทศไทยจัดว่ามีความพร้อมด้านการลงทุนมากกว่าประเทศ เพื่อนบ้าน ท่านมองเห็นช่องทางการเติบโตทางธุรกิจที่ผลิตสินค้าให้แบรนด์ พรีเมียม OEM ตุ๊กตา  หมอน กระเป๋า สินค้าสำหรับเด็ก จึงตัดสินใจย้ายมา เปิดโรงงานที่นี่ ในชื่อบริษัทจินผิน ชี่เยี่ย จำกัด

“ครอบครัวเรานับถือศาสนาพุทธนิกายหินยานค่ะ และนับถือเจ้าแม่กวนอิม ด้วย จึงกินวีแกนกันมาตลอด เน้นผักผลไม้เป็นหลัก  ซึ่งนอกจากช่วยในเรื่อง ของรูปร่างแล้ว ยังดีต่อสุขภาพในระยะยาว นอกจากนี้หลิงฟางยังอินกับเรื่องรักษ์โลก จึงเห็นด้วยว่าการทำฟาร์มฆ่าสัตว์ทำให้เกิดคาร์บอนฟุตพริ้นต์ (Carbon Footprint) ส่วนตัวรู้สึกว่าการไม่กินเนื้อสัตว์ไม่ใช่เรื่องยาก อาจเพราะไม่เคยกิน จึงไม่รู้ว่า รสชาติเป็นอย่างไร ทำให้ไม่เกิดความอยาก ไม่ต้องตัดใจเหมือนคนอื่นๆ

“แต่การกินข้าวนอกบ้านสมัยก่อนเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสักหน่อย เพราะ ทางเลือกยังไม่มาก และที่เป็นปัญหาคือเวลาไปร้านปิ้งย่างและชาบูกับเพื่อนๆ หลิงฟางใช้วิธีนั่งคุย กินขนมไปในระหว่างรอเพื่อนกิน แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาก เพราะพอการกินวีแกนเป็นที่นิยม ก็มีร้านและเมนูให้เลือกมากมาย อ้อ มีเรื่องตลกด้วยค่ะ หลิงฟางเคยเข้าใจว่าถั่วลูกไก่กินไม่ได้ เพราะชื่อเป็นไก่ พอ รู้ทีหลังขำตัวเองมาก” (หัวเราะ)

 Design My Life

“หลิงฟางกับน้องสาวโตมาแบบมีวินัย เพราะคุณแม่เป๊ะมาก ต้องเข้านอน ก่อนสามทุ่ม ต้องจัดของให้เรียบร้อย ไม่งั้นจะโดนจัดใหม่ และท่านส่งเสริม ให้เรียนพิเศษหลายอย่าง ทั้งเปียโน ร้องเพลง เต้นลีลาศ โดยเฉพาะภาษาจีน ที่ท่านไม่ให้ทิ้ง แต่พอถึงตอนเลือกเรียนมหาวิทยาลัย ท่านปล่อยให้เลือกตาม ความชอบของตัวเอง

“สำหรับหลิงฟางมีความฝันอยากเป็นเจ้าของโรงแรม จากความที่ชอบเที่ยว แบ็กแพ็ค นอนบนรถไฟ เดินป่าเขาในยุโรป เพื่อศึกษาวัฒนธรรมในประเทศ ต่างๆ ทำให้ได้เห็นว่าที่พักคือส่วนหนึ่งของการสร้างประสบการณ์ที่ดีแก่นักท่องเที่ยว จึงตัดสินใจเลือกเรียนคณะการจัดการท่องเที่ยวและการบริการ วิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งได้เรียนครบทั้งแผนกต้อนรับส่วนหน้า แผนกอาหาร และเครื่องดื่ม แผนกครัว และแผนกแม่บ้าน ซึ่งแผนกหลังสุดนี่หลิงฟาง ชอบมาก เพราะไม่เคยทำมาก่อน  ตื่นเต้นที่จะต้องทำให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด ไม่งั้นอาจได้กินข้าวช้า และการเรียนแบบนี้ยังทำให้เข้าใจทั้งมุมของลูกค้าและ หน้าที่ของพนักงานด้วยค่ะ

“หลักสูตรนี้ยังทำให้ได้เรียนภาษาเยอรมันเพิ่มด้วย คือทางมหาวิทยาลัย ให้เลือกระหว่างญี่ปุ่น เกาหลี สเปน ฝรั่งเศส เยอรมัน  หลิงฟางเลือกเยอรมัน เพราะดูโครงสร้างเศรฐกิจแล้วเป็นประเทศที่น่าไปทำธุรกิจด้วยมากๆ เพราะ เศรษฐกิจของเขาแข็งแรงที่สุดในยุโรป จึงตัดสินใจไปเรียนซัมเมอร์ที่นั่นด้วย เพื่อให้ได้ประสบการณ์กับเจ้าของภาษาค่ะ (ยิ้ม)

“ที่จริงหลิงฟางวางแผนเรียนต่อปริญญาโทไว้แล้ว แต่เกิดสถานการณ์ โควิด-19 ระหว่างรอเรียนจึงมาช่วยดูแลธุรกิจครอบครัวด้านมาร์เก็ตติ้งไปพลาง ที่ผ่านมาชอบวาดรูปอยู่แล้ว ช่วงนี้ยิ่งมีโอกาสได้วาดรูปจริงจังมากขึ้น ทั้งใน กระดาษและคอมพิวเตอร์  ปกติงานออกแบบที่โรงงานส่วนใหญ่คุณพ่อทำเอง ลูกค้าเพียงบอกความต้องการ ท่านก็จะจัดให้ตามความต้องการ หลิงฟางเห็นถึง ความสำคัญตรงนี้จึงลงเรียนคอร์สออนไลน์เพิ่มเติม เพื่อให้เข้าใจภาษาของ นักออกแบบ รู้ทฤษฎีและเทคนิคการใช้โปรแกรม เพื่อวาดแบบให้ออกมาถูกใจ ลูกค้ามากที่สุด”

 ไม่ทิ้งโอกาส ต่อยอดสร้างแบรนด์ 

“จากที่โรงงานของเราเคยเข้าร่วมโครงการสร้างมูลค่าเพิ่มผลิตภัณฑ์ อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ตามแนวทางเศรษฐกิจหมุนเวียน  จัดโดยกรมส่งเสริม อุตสาหกรรม ทำให้หลิงฟางเกิดไอเดียอยากแตกไลน์ธุรกิจ เช่น ทำตุ๊กตาเป็น ของสะสมหรือของแต่งบ้าน  เพื่อเพิ่มมูลค่าให้สินค้า หรืออาจแตกไลน์การผลิต เป็นแบรนด์เสื้อผ้า คิดว่าถ้าเราเริ่มจากความรู้เรื่องดีไซน์ก็น่าจะนำไปประยุกต์ใช้ กับสิ่งต่างๆได้ง่ายขึ้น จึงตัดสินใจเรียนต่อสถาบันออกแบบนานาชาติชนาพัฒน์ หลักสูตรประกาศนียบัตรด้านการออกแบบแฟชั่น (Fashion Design)

“ตอนหลังเพื่อนๆและลูกค้าอยากให้ผลิตตุ๊กตาเพื่อเป็นของขวัญให้คน พิเศษ จึงเกิดไอเดียว่าควรจะมีแบรนด์ จึงเป็นที่มาของการสร้างแบรนด์ตุ๊กตาหมี เบ็นนี่แบร์(@bennybear) ให้บริการปรับแต่งตุ๊กตาตามความชอบ (Customized) อย่างปักชื่อ ก็จะไม่เหมือนการซื้อตุ๊กตาแล้วนำไปปักชื่อทีหลังเหมือนที่อื่น เพราะ สำหรับเบ็นนี่แบร์ เราใช้ขั้นตอนพิเศษก่อนจะเย็บขึ้นรูปเป็นตัวตุ๊กตา  ที่สำคัญ ตัวตุ๊กตาใช้เส้นใยเกรดพรีเมียม ด้านในเป็นพอลิเอสเตอร์เกรดเอ ให้เด็กอ่อนเล่น ก็ไม่เกิดการแพ้ สินค้าเราผ่านเครื่องตรวจสิ่งแปลกปลอมทุกชิ้น

นอกจากนี้ยังมี คอลเล็คชั่นวันสำคัญต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวาเลนไทน์ สงกรานต์ วันคริสต์มาส วันรับปริญญา ฯลฯ สามารถสั่งทำพิเศษเพื่อให้เป็นของขวัญสุดพิเศษ เพราะ มีแค่ชิ้นเดียวในโลก “น่ารักและน่าประทับใจค่ะ” (ยิ้มหวาน)

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 982