หลายคนอาจไม่รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของ หทัยเทพ ธีระธาดา มหาเศรษฐีนีรวยล้นฟ้าที่รายล้อมไปด้วยความหรูหราฟู่ฟ่า อลังการ ยังมีพาร์ตของความมุ่งมั่น ทุ่มเทที่จะบำรุงพระพุทธศาสนาให้ถึงที่สุด และงดงามที่สุด

“ดิฉันชอบสิ่งสวยงาม อย่างที่บ้าน ห้องที่สวยที่สุดคือห้องพระ โดยเฉพาะบ้านที่อเมริกาซึ่งหลังค่อนข้างใหญ่ มีทั้งหมด 11 ห้อง รวมถึงมีห้องพระ ห้องบูชารูปปั้นขององค์พระมหากษัตริย์ไทยครบทุกพระองค์ และห้องเทพ เนื่องจากดิฉันนับถือเทพด้วย จึงดูแลกราบไหว้บูชาและตกแต่ง 3 ห้องนี้อย่างพิถีพิถันที่สุด

“แล้วก็เพราะชอบความสวยงามนี่แหละ ดิฉันจึงชอบทำบุญด้วยแสงสว่างจากช่อโคมไฟแชนเดอเลียร์ เพื่อเพิ่มความสวยงามให้แก่วัด ได้แรงบันดาลใจจากการเห็นช่อไฟแชนเดอเลียร์ที่พระราชวังแวร์ซายส์ซึ่งสวยงามมาก เมื่อที่บ้านตัวเองมี จึงอยากให้วัดมีบ้าง แม้จะเป็นวัดต่างจังหวัด ดิฉันก็สั่งซื้อจากร้านขายแชนเดอเลียร์ที่สยามพารากอนไปถวาย เพราะเชื่อในคุณภาพของสินค้า

“ดิฉันเชื่อว่าความสวยงามของแชนเดอเลียร์เมื่อติดแล้วจะทำให้วัดดูสวยอลังการขึ้น ทำให้คนอยากเข้าวัดมากขึ้น อย่างที่วัดทุ่งเศรษฐี ดิฉันติดแชนเดอเลียร์ช่อใหญ่ทั้งหมด 18 ช่อ และไฟรอบอุโบสถอีก 62 ดวง เพราะเป็นวัดใหญ่ เพดานสูง ถ้าใช้ช่อเล็กจะดูไม่สวย แชนเดอเลียร์มีหลายชนิด ทั้งที่เป็นคริสตัลและกระจก แบบกระจกถ้าใช้ไปนานๆ จะเกิดฝ้า ราคาถูกกว่าก็จริง แต่คุณภาพไม่ได้ ดิฉันจึงเลือกแบบคริสตัล แม้ราคาจะแพงกว่ากันอยู่มากก็ตาม แต่สวยงามและแวววาวกว่า”

ว่าแต่คุณจะตาโตไหม ถ้ารู้ว่าเฉพาะแชนเดอเลียร์และไฟรอบอุโบสถที่ หทัยเทพ ธีระธาดา ถวายให้กับวัดทุ่งเศรษฐีวัดเดียวก็รวมเป็นเงินเกือบ 20 ล้านบาทเข้าไปแล้ว

“ดิฉันเป็นคนที่ถ้าคิดจะถวายของแล้ว ก็อยากให้เป็นของดี เช่นเดียวกับเก้าอี้ ส่วนใหญ่ดิฉันสั่งเก้าอี้หลุยส์จากร้านที่ดิเอ็มโพเรียมและสยามพารากอนไปถวายเช่นกัน ไม่ว่าวัดใกล้หรือไกลที่ไหนก็อยากถวายให้เหมือนกันหมด ในเมื่อเราชอบสิ่งนี้ ชอบเสื้อผ้าสวย ใช้ของสวย ก็อยากให้วัดที่นับถือบูชาสวยงามเหมือนกัน

“ที่ผ่านมาดิฉันไม่เคยนับเลยว่าตัวเองบริจาคหรือช่วยเหลือวัดไปเท่าไร มีมากทำมาก มีน้อยก็ทำน้อย โดยเฉพาะวัดที่เขาขาดแคลนจริง ๆ ดิฉันทำบุญโดยไม่เคยขอใบอนุโมทนาบัตรเลยสักครั้ง หลายคนถามว่าทำไมดิฉันทำบุญเยอะขนาดนี้ ก็ต้องบอกว่าบุญเหมือนน้ำในแก้ว เราดื่มบุญทุกวัน บุญจะพร่องลง หน้าที่เราจึงต้องหมั่นเติม ซึ่งความคิดนี้มาจากคุณแม่พาดิฉันไปทำบุญที่วัดตั้งแต่เด็ก

“เวลาที่ใครบอกว่าพระอริยสงฆ์วัดไหนท่านน่านับถือ ดิฉันจึงดั้นด้นไป ให้เดินขึ้นเขาก็ยอม ส่วนใหญ่จะไปวัดที่ลำบาก ไม่ใช่ว่าไม่เคารพวัดที่มีเงิน เพียงแต่คิดว่ามีคนดูแลเยอะแล้ว เมืองไทยมีวัดที่อยู่ในที่ลำบาก ไปยาก ไม่ค่อยมีคนเข้าถึงอีกเยอะ จึงอยากเข้าไปช่วยเหลือตรงนั้น เมื่อไปเห็นว่าขาดอะไรก็ช่วยทะนุบำรุง

“อย่างที่จังหวัดอุดรธานี ดิฉันไปช่วยเหลือมาหลายวัด เช่น วัดถ้ำกลองเพล ไปสร้างโรงอาหารให้แม่ชีและสร้างหอฉัน หลังจากที่หลวงปู่ขาว มรณภาพ ดิฉันก็ได้ดูแลหลวงปู่บุญเพ็งซึ่งเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อจากท่าน ตอนที่ท่านมีปัญหาเรื่องดวงตา ก็พาท่านมารักษาที่กรุงเทพฯ กระทั่งหายเป็นปกติ

“ยังมีวัดหนองสวรรค์ไชยาราม หลวงปู่พิมพ์เจ้าอาวาสท่านมีความรู้เรื่องธรรมะสูง ดิฉันไปสร้างพระประธานให้วัดซึ่งดิฉันทราบภายหลังว่าพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 ทรงสร้างวัดนี้ไว้นานแล้ว แต่ไม่มีใครไปทะนุบำรุง เนื่องจากอยู่ในพื้นที่ห่างไกล ดิฉันจึงตั้งใจว่าจะดูแลบูรณะทุกอย่าง แม้กระทั่งแก้ไขปัญหาพื้นกระเบื้องเนื่องจากวัดอยู่ในพื้นที่ดินเค็ม กระเบื้องจึงเสียหายอยู่เรื่อย เพราะโดนความเค็มกัด ดิฉันก็ให้ช่างไปแก้ดินเค็มและทำพื้นใหม่ พอหลวงปู่พิมพ์มรณภาพ ดิฉันรับดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการซ่อมแซมวัดมากว่า 20 ปีแล้ว เนื่องจากท่านเคยเอ่ยปากฝากฝังไว้

“อีกที่คือวัดสวนหงส์ จังหวัดสุพรรณบุรี วัดนี้มีสามเณรกว่า 60 รูป ค่าใช้จ่ายจึงสูง ดิฉันช่วยซื้อ อาหาร นำข้าวสาร ของใช้ไปให้เขาทำครัว พอไปถึงทราบว่าท่านจะสร้างศาลาการเปรียญสอนภาษาบาลีสันสกฤตให้แก่สามเณร ดิฉันจึงช่วยสร้างด้วย และยังช่วยสร้างพระอุโบสถซ่อมแซมหลังคา เพราะของเดิมเก่ามากแล้ว

“แต่ที่ภาคภูมิใจที่สุดคือการตัดสินใจบูรณะและสร้างวัดใหม่ที่อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ชื่อวัดรอดประดิษฐ์ เดิมวัดนี้มีเจ้าอาวาสจำวัดอยู่รูปเดียว ไม่มีโบสถ์ ไม่มีกิจสงฆ์ เป็นผลให้ประชาชนไม่เข้ามาที่วัด จึงไม่มีเงินทะนุบำรุงซ่อมแซม ดิฉันตัดสินใจว่าจะสร้างวัดใหม่ สร้างโบสถ์ อุโบสถ ยกช่อฟ้า สั่งทำพระพุทธรูปให้สวยงาม

“เช่นเดียวกับที่วัดทุ่งเศรษฐี ย่านบางนา ที่ดิฉันทะนุบำรุงมาตลอด 40 ปี ตอนแรกที่ไปยังเป็นทุ่งนา ไม่มีอะไรเลย ต่อมาได้สร้างวิหาร ชื่อวิหารเทวาประสิทธิ์ ต่อจากนั้นก็สร้างโบสถ์ ปัจจุบันวัดทุ่งเศรษฐีเป็นวัดใหญ่โต เป็นอีกแห่งที่ดิฉันภาคภูมิใจที่มีส่วนทะนุบำรุง และหลวงพ่อเณร เจ้าอาวาส ก็เมตตาดิฉันโดยตลอด

“ตอนที่หลวงพ่อเณร เจ้าอาวาสวัดทุ่งเศรษฐี ขอเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุด ปฐมดิเรกคุณาภรณ์ ด้านอุปถัมภ์ศาสนาและทำคุณประโยชน์แก่ประเทศชาติให้ดิฉันเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ซึ่งถือเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตที่ได้รับพระราชทานสายสะพาย ตอนนั้นดิฉันไม่รู้เรื่องเลย มารู้ตอนที่ท่านขอไปแล้ว หลวงพ่อเณรท่านจดไว้ตลอดว่าดิฉันบริจาคหรือสร้างอะไรบ้าง ทั้งที่วัดทุ่งเศรษฐีและวัดอื่น ๆ ซึ่งท่านได้ขอให้ทางกรมการศาสนาตรวจสอบความเป็นจริงจากหลักฐานทำบุญที่มีทั้งหมด ซึ่งตัวดิฉันเองไม่เคยจดเลยสักครั้ง

“เพราะสิ่งดิฉันปรารถนาสูงสุดในชีวิตคือ การนิพพานหรือการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ที่ผ่านมาเวลามีคนถาม… สมมุติชาติหน้าซูซี่ได้เกิดมาเป็นมหาเศรษฐี ร่ำรวยสวยงาม มีคนรักและห่วงใย ครบทุกอย่างเหมือนชาตินี้ จะเกิดอีกไหม

“ดิฉันก็ยังขอเลือกนิพพานอยู่ดีค่ะ”

เรื่อง : ปาจรีย์

ภาพ : นพดล