ตัวจริงหลังเวทีของ “วี – วิโอเลต วอเทียร์” ศิลปินหญิงแถวหน้า ว่าที่ตัวแม่ของวงการ

นับจากวันแรกที่ปรากฏตัวบนเวทีประกวด “วี – วิโอเลต วอเทียร์” สามารถสะกดคนฟังได้ด้วยน้ำเสียงที่มีเอกลักษณ์และโดดเด่น จนมาถึงวันนี้ระยะเวลากว่า 10 ปี เธอเติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ มีผลงานมากมายทั้งงานเพลง งานแสดง จนได้รับการยอมรับให้เป็นหนึ่งในศิลปินหญิงแถวหน้าของเมืองไทย ที่พร้อมจะส่งต่อแรงบันดาลใจและพลังดีๆ ให้กับทุกคน

ตัวจริงหลังเวทีของ “วี – วิโอเลต วอเทียร์” ศิลปินหญิงแถวหน้า ว่าที่ตัวแม่ของวงการ

มองว่าตัวเองเป็นเพอร์เฟ็กชันนิสต์ไหมคะ

“เคยมีคนบอกเหมือนกัน แต่วีคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องการทำงานที่จะลงดีเทล อยากให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด เพราะถ้าถามตัวเองก็จะคิดว่าฉันไม่ใช่เพอร์เฟ็กชันนิสต์หรอก เพราะห้องรกมากนะ (หัวเราะ) จะเป็นได้อย่างไร

“ยิ่งถ้าเป็นชีวิตส่วนตัว วันสบายๆ ที่ไม่ใช่เรื่องงาน วีปล่อยสมองไหลเลยนะ (หัวเราะ) เคยคุยกับผู้จัดการว่าถ้าจะไปเที่ยวหรือเดินทาง จ้างสไตลิสต์ช่วยจัดกระเป๋าได้ไหม คืออยากสวยนะ แต่ไม่อยากทำสิ่งนี้แล้ว (หัวเราะ) ช่วงนั้นทำงานเยอะจนอยากให้มีคนดูแลในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ บ้าง”

ถ้าไม่นับเรื่องงาน ในพาร์ตชีวิตส่วนตัววีเป๊ะกับเรื่องอะไรมากที่สุดคะ

“เวลาค่ะ เรื่องอื่นๆ พอจะปล่อยได้ แต่วีไม่ชอบให้ตารางเวลาที่วางไว้เปลี่ยนระหว่างทาง อย่างเราคุยกันว่าเแบบนี้ จู่ๆเปลี่ยนจากหนึ่งเป็นสอง เอ๊ะ…หรืออันนี้เรียกว่าเพอร์เฟ็กซันนิสต์ไหมคะ (หัวเราะ)

“หลัก ๆ คือสมมติว่าเรานัดกัน 3 โมง สำหรับวีถ้ามาถึง 3.15 น. คือเลตมากแล้วนะ เพราะฉันมีแพลนจะทำโน่นนี่ต่อ แล้วเธอมาถึงเกือบ 4 โมง เธอทำให้ตารางชีวิตฉันรวน อันนี้โกรธมาก เหมือนโดนโกงเวลา ซึ่งเป็นกับทุกคนเลย ไม่ว่าจะเพื่อน แฟน เพื่อนที่ทำงาน คือเวลาของฉันมีค่า รู้ไหมว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้างใน 1 ชั่วโมงนั้น เว้นแต่ว่าถ้าวันนั้นตารางไม่แน่นก็ยังพอโอเคค่ะ”

แล้วถ้าวันว่างที่ไม่ได้นัดใคร มีจัดตารางชีวิตเป๊ะๆ ไหม

“บางอย่างก็ปล่อยได้ แต่ก็มีบางครั้งที่ผัดวันประกันพรุ่ง จนวันหนึ่งมันจวนเวลามากๆ แล้ว ก็โกรธตัวเองเหมือนกันนะว่า ทำไมไม่จัดการตั้งแต่แรก”

แล้วเรื่องอะไรที่ชิลที่สุด

“ความรกของห้องค่ะ (หัวเราะ) รกเท่าไรก็ได้ ไม่เคยหงุดหงิดเลย ว่างเมื่อไหร่ค่อยเก็บ คือถ้ายังนอนได้ก็โอเค” (ยิ้ม)

วีเคยเล่าว่าเซ้นสิทีฟมาก คือขนาดไหนคะ

“เซ้นสิทีฟกับทุกเรื่องบนโลกเลยค่ะ แต่ไม่ได้เปราะบางนะ รีแอ็กชั่นแรกของวีคือร้องไห้ตลอดกับทุกเรื่อง อย่างครั้งหนึ่งจำที่จอดรถไม่ได้  หารถไม่เจอ ก็ร้องไห้เลย สำหรับวีจะมีไม่กี่รีแอ็กค่ะ ถ้าไม่ร้องไห้ก็หัวเราะ หรืออึ้งไปเลย (หัวเราะ)

“ล่าสุดไปดำน้ำแล้วเพื่อนกับแฟนเขาลอยอยู่ข้างๆ แฟนเขาพยายามจะดึงเพื่อนเราลงมาในน้ำเพื่อปรับสมดุลอากาศในระยะ 5 เมตร แล้วศอกเขามาโดนหน้าวี ซึ่งเขาไม่รู้ตัว แต่วีเจ็บ แล้วก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะอยู่ในน้ำ วีไม่รู้จะทำยังไงก็เลยลอยตัวร้องไห้อยู่อย่างนั้น (หัวเราะ) ซึ่งความจริงมันก็ไม่ได้เจ็บขนาดที่ต้องร้องไห้นะคะ แต่เป็นสถานการณ์แบบไม่รู้จะทำยังไงอะ

“ถ้าเป็นเรื่องงานอาจจะมีแค่เขียนเพลงแล้วร้องไห้ไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เพราะเศร้านะ แต่เพราะอินกับเนื้อเพลงมากกว่า

“ส่วนเรื่องคำพูดหรือคอมเมนต์ต่างๆ ถามว่าแคร์ไหม ก็แคร์นะคะ แม้บางเรื่องเราจะรู้ว่าไม่ต้องไปสนใจ ก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ด้วยความที่ทำงานในวงการนานเป็นสิบปี ก็ทำให้เรามีภูมิคุ้มกันประมาณหนึ่ง อย่างเรื่องดราม่า เรารู้ว่าอะไรจริง อะไรไม่จริง แต่บางครั้งถ้ามันจี้จุด ภูมิคุ้มกันเอาไม่อยู่ ก็มีนอยด์บ้างเหมือนกัน จึงพยายามเลือกฟังเฉพาะคำพูดของคนที่เราแคร์จริงๆ”

มีเรื่องไหนที่วีได้เรียนรู้และอยากจะแชร์กับคนอื่น

“การรู้จักที่จะใจเย็นๆ กับตัวเอง เพราะตอนนี้วีก็ต้องการสิ่งนี้เหมือนกัน บางครั้งที่เรากดดันตัวเองกับเรื่องต่างๆ บางเรื่องที่หาคำตอบไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องรู้จักที่จะปล่อยมันไปบ้าง

“อย่างตอนนี้ถ้ามีเวลา วีจะพาตัวเองออกไปพัก ไปต่างจังหวัด เพื่อพักสมอง พักร่างกาย และพักใจ มีเวลาอยู่กับครอบครัว อยู่กับคนที่รัก ประมาณว่า…ใจเย็นๆ ให้ตัวเองได้พักบ้าง”

วันนี้วีมองภาพตัวเองเป็นแบบไหนคะ

“เป็นศิลปินหญิงที่สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้กับใครหลายๆ คนได้ค่ะ มีน้องหลายคนที่โตมากับเพลงของวี บางคนบอกว่าฟังเพลงของวีมาตั้งแต่เรียนมัธยม วีทึ่งมากนะ รู้สึกว่าชีวิตนี้สวยงามจัง การที่มีแฟนเพลงโตไปพร้อมกับเรา หรือมีแฟนคลับที่อยู่ด้วยกันมาตลอด ติดตามมาตั้งแต่ประกวดเดอะวอยซ์ ตอนนี้น้องอายุ 19 ปี โอ้โฮ ถ้านึกภาพตามคือเขาฟังเพลงเราตั้งแต่อายุ 9 ขวบ มันทำให้วีรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมีค่ามากกว่าที่คิด และยิ่งทำให้วีมีแรงในการทำงาน มีพลังที่อยากส่งต่อให้น้องๆ ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ”

เป้าหมายใหญ่ในฐานะศิลปินคืออะไรคะ

“ถ้าเป็นไปได้ วีคิดว่าหลายคนก็อยากโกอินเตอร์นะ คือไปได้จริงไหมไม่รู้ แต่ฝันให้ไกล ไปให้ถึง หรือแม้จะไปไม่ถึงก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยตอนนี้เราก็มาไกลกว่าที่คิดไว้แล้ว

“เพราะตอนแรกวีไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ด้วยซ้ำ หลายครั้งเวลาที่ทำไม่ได้ รู้สึกนอยด์ เสียใจ ทำไมไม่ย้อนกลับไปดูเส้นทางที่ผ่านมาว่าความจริงเธอเดินมาได้ไกลแล้วนะ ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ ให้ตัวเองได้พักบ้าง บางทีเราก็ต้องเตือนตัวเองด้วยคำนี้เหมือนกัน บอกตัวเองว่ามาไกลมากแล้ว ไม่ต้องรีบเดินเร็วขนาดนั้นก็ได้”

---

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 998