มาร์ช – จุฑาวุฒิ กับแหวนแทนใจที่นิ้วนางข้างซ้าย

กว่าจะเป็นหนุ่มฮอตอย่างทุกวันนี้ มาร์ช – จุฑาวุฒิ บอกว่าเขาก็เคยอยู่ในสถานะกลุ่มคนไร้ตัวตนมาก่อน พูดมาขนาดนี้สาวๆ เชื่อไหมคะ 

“สมัยเรียนอยู่โรงเรียนสวนกุหลาบ ชายล้วน ผมเป็นเด็กง่อยๆ คนหนึ่ง โดดเรียน เตะฟุตบอลทุกวัน ติดเพื่อน ไม่ค่อยมีบทบาทในชั้นเรียน ถ้าเปรียบตอนนี้คงเป็นอย่างหนัง “มาร์ชไหน ไฟแรงเฟร่อ” ประมาณว่าสนุกกับเพื่อนไปวันๆ ไม่ค่อยมีบทบาท (หัวเราะ)

“แต่โชคดีว่าโรงเรียนทำเลดีครับ รายล้อมไปด้วยสาวๆ มากมาย ถ้าหัวสูงหน่อยก็จะรวมเงินกันนั่งแท็กซี่ไปแถวสีลม ดูสาวๆ คอนแวนต์ เซนต์โยฯ มาแตร์ฯ ประมาณนั้น เหมือนไปเล็งๆ ไว้ก่อน ถ้าจะเรียนพิเศษ ก็จะไปแถวสยามสแควร์ ที่เป็นโซนป๊อปปูล่าร์ ตอนเด็กๆ จีบสาวไม่ค่อยติดหรอก แต่ละคนลุคคุณหนูทั้งนั้น เขาก็คงกลัวผมนะ เพราะตอนนั้นผมหน้าสิว เป็นจุดๆ สมัยมัธยม เจอใครน่ารัก ก็เข้าไปขอเบอร์ แต่พอโตขึ้นรู้สึกว่าแบบนั้นไม่ใช่ จึงไม่พยายาม ผมเชื่อว่าถ้าคนที่ใช่ก็จะมาเอง”

ปันปัน เข้ามาในจังหวะที่ใช่พอดี?

(ยิ้มเขิน) “ประมาณนั้นครับ ผมจำไม่ค่อยได้นะว่าเกิดขึ้นตอนไหน เพราะตอนที่ทำงานด้วยกัน ก็ค่อยๆ คุยกันมาเรื่อยๆ ไม่ได้ตัดสินใจว่าต้องคบกัน ทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นนะครับ สมัยเด็ก แน่นอนว่าต้องมีช็อตใจร้อน อยากรีบมีแฟน แต่พอโตขึ้น ใจเย็นขึ้น ค่อยๆ เรียนรู้กันไป ปรับตัวไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีทางที่คนสองคนจะเหมือนกันเป๊ะ ต้องปรับตัวเข้าหากัน อยู่ที่ว่าจะได้มากน้อยแค่ไหน ซึ่งไม่สวยหรูเหมือนที่ทุกคนคิดนะ เป็นเรื่องปกติที่ต้องมีปัญหาบ้าง อยู่ที่ว่าจะเราผ่านไปได้หรือเปล่า”

แล้วแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายนี่ยังไงคะ 

“เห็นว่าน่ารักดีครับ เลยซื้อมาใส่ด้วยกัน ถือว่าเป็นสัญลักษณ์บางอย่างแล้วกันครับ (เขิน)”

ติดตามอ่านเรื่องราวเต็มๆ ของ พีช – ต่อ – มาร์ช ได้ในคอลัมน์จากปก แพรว ปักษ์ 25 ต.ค. 2558

เรื่อง : แพรวดอทคอม

รูป : marchutavuth