เรื่องกินเรื่องใหญ่ สุนทรี (โทโมโกะ) ลี้โกมลชัย

คุณโกะเป็นลูกครึ่งที่เติบโตในเมืองไทย ก่อนจะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นหลายปี เธอจึงได้ซึมซับวัฒนธรรมที่แตกต่างหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องอาหาร

“สมัยไปเรียนที่ญี่ปุ่นใหม่ๆ โกะยังไม่ชินกับวัฒนธรรมการกิน โดยเฉพาะพวกอาหารเส้น อย่างตอนเข้าร้านโซบะ ช่วงแรกต้องขอช้อน แล้วใช้ตะเกียบคีบเส้นวางลงบนช้อน ตักน้ำซุปนิดหน่อย แล้วค่อยๆ ใส่เข้าปากตามประสาสาวไทยที่ต้องกินให้เรียบร้อย ขณะที่คนญี่ปุ่นรอบตัวสูดเส้นเข้าปากกันซู้ดๆ ยกชามโซบะซดน้ำซุปดังลั่น พอเจ้าของร้านเห็นโกะกินเงียบๆ อยู่คนเดียวก็เดินเข้ามาถามเสียงเครียดเชียวว่า “อาหารไม่อร่อยหรือ” ฟังแล้วงง กลับมาถามญาติ จึงได้รู้มารยาทการกินแบบญี่ปุ่นว่า ต้องคีบเส้นทีละเยอะๆ แล้วสูดแรงๆ น้ำจะไม่กระเด็น พอกินเส้นไปสักครึ่งชาม ค่อยยกชามเพื่อซดน้ำ ซึ่งต้องซดดังๆ ด้วย ถ้ากินเงียบๆ เขาจะถือว่าไม่อร่อย หลังจากนั้นโกะก็ปรับตัวสุดฤทธิ์จนสามารถซดน้ำดูดเส้นเสียงดังได้โดยไม่หกไม่เปื้อน ปรากฏว่าพอเรียนจบกลับมาเข้าร้านก๋วยเตี๋ยว เผลอคีบเส้นเป็นแผงแล้วซดน้ำเสียงดัง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า ตายแล้ว เราอยู่เมืองไทย คนข้างๆ คงตกใจว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้กินได้ฮาร์ดคอร์จัง (หัวเราะ)

ตอนหลังโกะเปิดร้านอาหารญี่ปุ่นในเมืองไทย สังเกตว่า คนไทยกับคนญี่ปุ่นมีพฤติกรรมการกินไม่เหมือนกันหลายอย่าง โดยเฉพาะการปรุงรส คนไทยติดอาหารรสจัด ไม่ว่าจะกินอะไร ที่ไหนก็ต้องปรุงเพิ่ม อย่างราเมน บางคนเทพริกป่นใส่เกือบหมดขวดจนน้ำซุปแดงแจ๋ พ่อครัวเห็นแล้วคิดมากว่าเขาคงทำไม่อร่อย เพราะคนญี่ปุ่นถือว่าอาหารที่เชฟทำมาอร่อยที่สุดแล้ว จะไม่ปรุงเพิ่ม หรือการกินซูชิ คนไทยติดใส่วาซาบิเยอะ จนซ้อสเป็นสีเขียว กินทีจมูกโล่งหายเป็นหวัด แต่คนญี่ปุ่นใส่วาซาบินิดเดียว แค่พอให้ได้กลิ่นเท่านั้น เพื่อไม่ให้กลบรสชาติและกลิ่นของปลา แล้วเวลากินต้องใช้มือหยิบ เพื่อจิ้มเนื้อปลากับซ้อสแล้วกินทั้งคำ แต่คนไทยใช้ตะเกียบคีบ แล้วจิ้มด้านที่เป็นข้าวลงไปในซ้อสทำให้ข้าวแตกร่วงหล่นเต็มถ้วย โกะแนะนำว่ากินซูชิให้อร่อยใช้มือดีกว่า ก็เชฟยังใช้มือปั้นให้เราเลย เหมือนคนไทยใช้มือเปิบข้าวเหนียวจิ้มแจ่ว

อร่อยแบบออริจินัลอย่าได้อายค่ะ

เรื่อง : โทมาลิน
ภาพ : อิทธิศักดิ์, โยธา
สถานที่: ร้านอาหาร Nippon Tei ราชดำริ
ที่มา : นิตยสารแพรวฉบับ 840 คอลัมน์ 108 คำถาม

Praew Recommend

keyboard_arrow_up