สายธรรมจัดเต็ม ซูซี่ หทัยเทพ ธีระธาดา หลายคนอาจไม่รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของชีวิตมหาเศรษฐีนีรวยล้นฟ้าที่รายล้อมไปด้วยความหรูหราฟู่ฟ่า อลังการ มีพาร์ตของความมุ่งมั่น ทุ่มเทที่จะบำรุงพระพุทธศาสนาให้ถึงที่สุด ตั้งแต่การสร้างโบสถ์ วิหาร และ สร้างวัด!
“ตั้งแต่เด็กคุณแม่พาดิฉันไปทำบุญที่วัด บ้านเด็กกำพร้า และบ้านพักคนชราเสมอ ต่อมาดิฉันไปอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกานานหลายปี ทุกครั้งที่กลับมาเมืองไทยคุณแม่จะพาไปทำบุญที่วัดตลอด ทำให้ได้เห็นขนบธรรมเนียมประเพณีของไทย และด้วยเป็นเด็กช่างซักถาม ก็ถามคุณแม่ว่า ทำไมเราต้องกราบพระภิกษุ
คุณแม่บอกว่า ท่านคือตัวแทนของศาสนา เผยแผ่สิ่งที่ดีงามให้แก่คนทั้งหลาย แม้กระทั่งเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก็ต้องกราบทำความเคารพผ้าเหลืองที่พระภิกษุครองอยู่ นอกจากพาไปวัดแล้ว คุณแม่ยังพาดิฉันไปซื้อของบริจาคให้แก่เด็กยากจน ช่วยเหลืออุปการะเด็กนักเรียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทุนการศึกษา เสื้อผ้า จึงเหมือนได้ฝึกเรื่องของการให้ เรื่องศาสนามาตั้งแต่เด็ก
นอกจากนี้คุณแม่ยังเป็นรองประธานดูแลมูลนิธิภูมิพโลภิกขุ ซึ่งตอนนั้นสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ ทรงเป็นองค์ประธาน เมื่อคุณแม่อายุมากขึ้น ได้มอบให้ดิฉันทำหน้าที่รองประธานมูลนิธิแทนท่าน (ปัจจุบันนี้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ทรงเป็นองค์ประธาน) สิ่งที่ดิฉันภูมิใจมากคือ การได้จัดทำคำแปลพระไตรปิฎกให้แก่มูลนิธิ สิ่งเหล่านี้ดิฉันซึมซับมาตลอด”
ช่วยวัดทุรกันดาร ใกล้ไกลใจไปถึง
“เวลาที่ใครบอกว่าพระอริยสงฆ์วัดไหนท่านน่านับถือ ดิฉันจะดั้นด้นไป ให้เดินขึ้นเขาก็ยอม ส่วนใหญ่จะไปวัดที่ลำบาก ไม่ใช่ว่าไม่เคารพวัดที่มีเงิน เพียงแต่คิดว่ามีคนดูแลเยอะแล้ว วัดที่อยู่ในที่ลำบากยากไกลยังไม่ค่อยมีคนเข้าถึง ก็อยากเข้าไปช่วยเหลือตรงนั้น เมื่อไปเห็นว่าขาดอะไรก็ช่วยทะนุบำรุง ไปหลายที่จนจำได้ไม่หมดว่าไปมากี่วัดแล้ว รู้แค่ว่าไปทั่วทุกภาค รวมทั้งประเทศใกล้เคียงอย่างพม่า ลาว เขมร ฮ่องกงและวัดไทยในอเมริกา
“อย่างที่จังหวัดอุดรธานี ดิฉันไปช่วยเหลือมาหลายวัด เช่น วัดถ้ำกลองเพล ไปสร้างโรงอาหารให้แม่ชีและสร้างหอฉัน หลังจาก
ที่หลวงปู่ขาว มรณภาพ ดิฉันก็ได้ดูแลหลวงปู่บุญเพ็งซึ่งเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อจากท่าน ตอนนั้นท่านมีปัญหาเรื่องดวงตา ก็พาท่านมารักษาที่กรุงเทพฯ กระทั่งหายเป็นปกติ
นอกจากนี้มีวัดหนองสวรรค์ไชยาราม หลวงปู่พิมพ์เจ้าอาวาสท่านมีความรู้เรื่องธรรมะสูง ดิฉันไปสร้างพระประธานให้วัดซึ่งดิฉันทราบภายหลังว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ทรงสร้างวัดนี้ไว้นานแล้ว แต่ไม่มีใครไปทะนุบำรุง เนื่องจากอยู่ในพื้นที่ห่างไกลดิฉันจึงตั้งใจว่าจะดูแลบูรณะทุกอย่าง แม้กระทั่งแก้ไขปัญหาพื้นกระเบื้องเนื่องจากวัดอยู่ในพื้นที่ดินเค็ม กระเบื้องจึงเสียหายอยู่เรื่อย เพราะโดนความเค็มกัด ดิฉันก็ให้ช่างมาแก้ดินเค็มและทำพื้นใหม่
พอหลวงปู่พิมพ์มรณภาพ ดิฉันรับดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการซ่อมแซมวัดมากว่า 20 ปีแล้ว เนื่องจากท่านเคยเอ่ยปากฝากฝังไว้นานแล้ว ดิฉันยังดูแลเลยไปถึงโรงเรียนวัดหนองสวรรค์ชัยรามที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ วัดด้วย โดยมอบทุนการศึกษา อุปกรณ์กีฬา ชุดนักเรียน เครื่องดนตรี สนับสนุนทุกอย่างที่เป็นประโยชน์แก่เด็ก
“นอกจากนี้ยังมีวัดสวนหงส์ จังหวัดสุพรรณบุรี วัดนี้มีสามเณรกว่า 60 รูป ค่าใช้จ่ายจึงสูง ดิฉันช่วยซื้อ อาหาร นำข้าวสาร ของใช้ไปให้เขาทำครัว พอไปถึงทราบว่าท่านจะสร้างศาลาการเปรียญสอนภาษาบาลีสันสกฤตให้แก่สามเณร ดิฉันจึงช่วยสร้างด้วย และยังช่วยสร้างพระอุโบสถซ่อมแซมหลังคา เนื่องจากของเดิมเก่ามากแล้ว
และที่ภาคภูมิใจคือดิฉันตัดสินใจบูรณะและสร้างวัดใหม่ที่อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ชื่อวัดรอดประดิษฐ์ เดิมวัดนี้มีเจ้าอาวาสจำวัดอยู่รูปเดียวและไม่มีโบสถ์ไม่มีกิจสงฆ์ เป็นผลให้ประชาชนไม่เข้ามาที่วัด จึงไม่มีเงินทะนุบำรุงซ่อมแซม ดิฉันตัดสินใจว่าจะสร้างวัดใหม่ สร้างโบสถ์ อุโบสถ ยกช่อฟ้าสั่งทำพระพุทธรูปให้สวยงาม
เช่นเดียวกับที่วัดทุ่งเศรษฐีที่กรุงเทพฯ ย่านบางนา ที่ดิฉันทะนุบำรุงมาตลอด 40 ปี ตอนแรกที่ไปยังเป็นทุ่งนา ไม่มีอะไรเลย ต่อมาได้สร้างวิหาร ชื่อวิหารเทวาประสิทธิ์ ต่อจากนั้นก็สร้างโบสถ์ ปัจจุบันวัดทุ่งเศรษฐีเป็นวัดใหญ่โต เป็นอีกแห่งที่ดิฉันภาคภูมิใจที่มีส่วนทะนุบำรุง และหลวงพ่อเณร เจ้าอาวาส ก็เมตตาดิฉันโดยตลอด”
ตกแต่งอลังการไม่แพ้บ้าน
“ดิฉันชอบสิ่งสวยงาม อย่างที่บ้านห้องที่สวยที่สุดคือห้องพระ โดยเฉพาะบ้านที่อเมริกาซึ่งหลังค่อนข้างใหญ่ มีทั้งหมด 11 ห้อง รวมถึงมีห้องพระ ห้องบูชารูปปั้นขององค์พระมหากษัตริย์ไทยครบทุกพระองค์และห้องเทพ เนื่องจากดิฉันนับถือเทพด้วย 3 ห้องนี้เราดูแลกราบไหว้บูชาและตกแต่งอย่างพิถีพิถันที่สุด
“และเนื่องจากชอบความสวยงาม ดิฉันจึงชอบทำบุญด้วยแสงสว่างจากช่อโคมไฟแชนเดอเลียร์ เพื่อเพิ่มความสวยงามให้แก่วัด ได้แรงบันดาลใจจากการเห็นช่อไฟแชนเดอเลียร์ที่พระราชวังแวร์ซายส์ซึ่งสวยงามมาก เมื่อที่บ้านตัวเองมี จึงอยากให้ที่วัดมีบ้าง แม้จะเป็นวัดต่างจังหวัด ดิฉันก็สั่งซื้อจากร้านขายแชนเดอเลียร์ที่สยามพารากอนไปถวาย เพราะเชื่อในคุณภาพของสินค้า
ของสินค้า เวลาติดแล้ววัดจะดูสวยอลังการขึ้นทันที ทำให้คนอยากเข้าวัดมากขึ้น
อย่างที่วัดทุ่งเศรษฐีดิฉันติดแชนเดอเลียร์ช่อใหญ่ทั้งหมด 18 ช่อและไฟรอบอุโบสถอีก 62 ดวง เพราะเป็นวัดใหญ่ เพดานสูง ถ้าใช้ช่อเล็กจะดูไม่สวย แชนเดอเลียร์มีหลายชนิด ทั้งที่เป็นคริสตัลและกระจก ดิฉันเลือกแบบคริสตัล แม้ราคาจะแพงกว่ากันอยู่มากก็ตาม แต่สวยงามและแวววาวกว่า รวมเป็นเงินเกือบ 20 ล้านบาท
ส่วนแบบกระจกถ้าใช้ไปนานๆ จะเกิดฝ้า ราคาถูกกว่าก็จริง แต่คุณภาพไม่ได้ ถ้าคิดจะถวายของแล้ว ดิฉันก็อยากให้เป็นของดี เช่นเดียวกับเก้าอี้ ส่วนใหญ่ดิฉันสั่งเก้าอี้หลุยส์จากร้านที่ดิเอ็มโพเรียมและสยามพารากอนไปถวายเช่นกัน ไม่ว่าวัดใกล้หรือไกลที่ไหนก็อยากถวายให้เหมือนกันหมด ในเมื่อเราชอบสิ่งนี้ชอบเสื้อผ้าสวย ใช้ของสวย ก็อยากให้วัดที่ดิฉันนับถือบูชาสวยงามเหมือนกัน”
ทำบุญด้วยใจ เท่าไรขอไม่นับ
“ดิฉันไม่เคยนับเลยว่าตัวเองบริจาคหรือช่วยเหลือวัดไปเท่าไร มีมากทำมาก มีน้อยก็ทำน้อย แต่บางครั้งมีน้อยแต่อยากทำมาก โดยเฉพาะวัดที่เขาขาดแคลนจริง ๆ ดิฉันทำบุญโดยไม่เคยขอใบอนุโมทนาบัตรเลยสักครั้ง
บางคนใช้ใบอนุโมทนาบัตรมาขึ้นเงิน ลดภาษี อย่างนั้นดิฉันถือว่าไม่ได้ทำบุญ เพราะคุณหวังเงินคืนกลับมา หลายคนถามว่าทำไม ดิฉันทำบุญเยอะขนาดนี้ ก็ต้องบอกว่าบุญเหมือนน้ำในแก้ว เราดื่มบุญทุกวัน บุญจะพร่องลง ตอนที่หลวงพ่อเณร (เจ้าอาวาสวัดทุ่งเศรษฐี) ขอเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุด ปฐมดิเรกคุณาภรณ์ ด้านอุปถัมภ์ศาสนาและทำคุณประโยชน์แก่ประเทศชาติให้ดิฉันเมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ว ซึ่งถือเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตที่ได้รับพระราชทานสายสะพาย
ตอนนั้นดิฉันไม่รู้เรื่องเลย มารู้ตอนที่ท่านขอไปแล้ว หลวงพ่อเณรท่านจดไว้ตลอดว่าดิฉันบริจาคหรือสร้างอะไรบ้าง ทั้งที่วัดทุ่งเศรษฐีและวัดอื่นๆ ซึ่งท่านได้ขอให้ทางกรมการศาสนาตรวจสอบความเป็นจริงจากหลักฐานทำบุญที่มีทั้งหมด ซึ่งตัวดิฉันเองไม่เคยจดเลยสักครั้ง ยกเว้นอย่างวันนี้ที่ แพรว ถาม จึงย้อนนึกมาเล่าให้ฟัง”
ชีวิตนี้หวังแค่นิพพาน
“พระพุทธศาสนาสอนให้เรารู้จักตัดสิ่งต่าง ๆ ไม่อาฆาต รักคนรอบข้างสอนให้ไม่แบ่งชั้นวรรณะ เพราะคนเราเลือกเกิดไม่ได้ เมื่อเกิดมาแล้วคือเสมอภาคกัน ถ้าคนที่มีฐานะด้อยกว่าเรา แต่ถ้าเป็นคนดี ดูแลและเข้าใจเรา ดิฉันจะเทใจให้ทั้งหมด สิ่งหนึ่งในชีวิตที่ดิฉันปรารถนาสูงสุดในชีวิตคือ การนิพพานหรือการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด เพราะการที่เราเกิดมาเป็นคนต้องต่อสู้กับความยากลำบาก ชีวิตคนเรามีทั้งสุขและทุกข์
ถ้าถามว่าสมมุติชาติหน้าซูซี่เกิดมาเป็นมหาเศรษฐี ร่ำรวยสวยงาม มีคนรักและห่วงใย ครบทุกอย่างเหมือนชาตินี้ จะเกิดอีกไหม
“ดิฉันขอเลือกนิพพานค่ะ”
เรื่อง : นิตยสารแพรว