เหตุที่เรื่องวันนี้มีชื่อเรื่องว่า “ตามหาลูกรัก” ก็เพราะอ้อมอยากพานาวาไปเดินสวนเล่นค่ะ ปรกติอ้อมกับพี่อาทจะพาลูกไปตอนเช้า
เหตุที่เรื่องวันนี้มีชื่อเรื่องว่า “ตามหาลูกรัก” ก็เพราะอ้อมอยากพานาวาไปเดินสวนเล่นค่ะ ปรกติอ้อมกับพี่อาทจะพาลูกไปตอนเช้า แต่วันนี้อ้อมอยากลองพาไปตอนเย็นบ้าง ก็เลยโทรบอกพี่อาทว่าจะพานาวาไปนะ พี่อาทก็ไม่ได้ว่าอะไร น้ำเสียงที่พูดก็ไม่ได้เป็นอะไร(สาบานด้วยหูที่แนบโทรศัพท์เลยล่ะว่า เสียงพี่เขาไม่มีอะไรเลยจริงๆ)
ฉะนั้นอ้อมก็เลยพานาวาไป ปกติที่พาลูกเดินสวน เราจะพาไปอยู่สองที่ มีสวนรถไฟกับสวนสิริกิติ์ วันนี้ที่ฉายเดี่ยวก็พาลูกไปสวนสิริกิติ์ พอไปถึงก็ลงไปเดินเล่นชี้นกชมไม้กับลูกอย่างสนุกสนาน ก็มีคนมาทักบ้าง ถ่ายรูปบ้างตามปรกติ แต่แล็วก็ได้ยินเสียงคนเรียก “นาวา” ดังมาก อ้อมหันไปดู คนๆ นั้นเป็นพี่อาทค่ะ พี่อาทที่วิ่งมาอย่างเหนื่อย ทำเอาอ้อมงงมากว่าตามมาเจอได้ไง สวนตั้งกว้าง แล้วเราไม่ได้บอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน พอวิ่งมาถึงพี่อาทก็หอบแฮ่กพลางพูดพลางว่า “เป็นห่วงลูก กลัวฝนจะตกเลยเอาร่มมาให้”
แหมมม…(ขอลากเสียงยาว) หวงลูกก็บอกมาเหอะ ฝนตกฝนเติกอะไร แดดออกเปรี้ยง โถ…รู้ทันหรอก ทำเอาขำเพราะตามหาจนเจอน่ะ อย่างนี้ต้องให้เป็นพ่อตัวอย่างใช่ไหมคะ
blog โดย อ้อม พิยดา.