สารคดีท่องเที่ยว Unseen KARLOVY VARY (ตอนที่ 2) มาต่อกันที่หลังจากฟังเธอเล่าจบแล้วเราทุกคนต่างเห็นพ้องด้วยกับเธอว่า โรงแรมปราสาทแห่งนี้ได้รับการปรับแต่งจนสวยงามประณีตมากเสียจนบางคนในคณะถึงกับเอ่ยขึ้นมาเบา ๆ ว่า “ทำดีขนาดนี้ แล้วเมื่อไหร่จะได้ทุนคืน”

ถึงตอนนี้เริ่มหิวกันแล้ว ห้องอาหารเย็นที่อยู่ชั้นล่างได้รับการยืนยันจากรีเซปชั่นว่าอร่อยมาก เพราะไม่อยากขับรถลุยป่าออกไปกินที่อื่นเราจึงตกลงจะกินมื้อเย็นกันที่นี่ ตามทางเดินในโรงแรมประดับด้วยชุดเกราะโลหะนักรบแบบเต็มตัวดูน่าเกรงขาม เมื่อเดินลงไปยังห้องอาหารซึ่งมีบรรยากาศของยุคอัศวินเช่นเดียวกัน มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้วหลายโต๊ะระหว่างนั้นยังมีทยอยเข้ามาอีก พนักงานเสิร์ฟหนุ่มในชุดโบราณนำเมนูปกหนังแท้หนาและหนักมากเข้ามาแจก พร้อมแนะนำจานเด็ดจากครัวของภัตตาคารนี้ ซึ่งอาหารจานนั้นจะปรุงให้สุกด้วยเตาอบโบราณแบบ Tandoor Oven ซึ่งจะทำให้อาหารที่ปรุงสุกออกมาแล้วนั้นมีกลิ่นและรสโดยเฉพาะกว่าการปรุงด้วยเตาอบธรรมดา

อาหารที่เราสั่งมีซุปมันฝรั่งแบบรัสเซีย สเต๊กเนื้อ เป็ดอบ สลัดผักรวมย่าง ผักดอง ขนมปังพร้อมเครื่องจิ้ม โดยอาหารที่สั่งทุกอย่างขอเป็นที่ใหญ่ เครื่องดื่มเป็นแอลกอฮอล์ชื่อดังของโครเอเชีย ตามคำแนะนำของพนักงานหนุ่มผู้ให้บริการโต๊ะเรา

เรารออาหารเป็นเวลานานพอสมควร ผมคอยเตือนทุกคนไม่ให้เพลินกับขนมปังนุ่ม ๆ แกล้มเครื่องดื่มกับซุปมันฝรั่งมากไปนัก เดี๋ยวอาหารจานหลักมาแล้วจะรับประทานได้น้อย (อาหารที่ปรุงด้วยเตาอบทันดูร์จะใช้เวลาปรุงนานกว่าเตาปกติ) อาหารจานหลักของเรามาเสิร์ฟในเวลาต่อมา รสชาตินั้นดีคู่ควรกับคำว่าอร่อยมาก เราต่างเพลิดเพลินกับรสชาติของอาหารพร้อมเครื่องดื่มและบรรยากาศเป็นอย่างยิ่ง เมื่ออิ่มกันแล้วก็ถึงเวลาจ่ายเงิน ซึ่งเซอร์ไพร้ส์หนักเข้าไปอีก เมื่อราคาอาหารทุกอย่างรวมเบียร์สองแก้วใหญ่กับไวน์แดงอีกหนึ่งขวด เป็นเงินทั้งสิ้น 58 ยูโรคิดเป็นเงินไทยแล้วยังไม่ถึง 2,400 บาทเลย ดื่มกินขนาดนี้ในร้านอาหารฝรั่งบ้านเราเองน่าจะมากกว่าสามพันบาทแน่ ๆ เราจัดแจงจ่ายเงินให้พนักงานหนุ่มหล่อผู้ดูแลโต๊ะเราไป 70 ยูโรเลยรวมทั้งทิปด้วย นาน ๆ จะได้ทำอย่างนี้สักครั้ง (ฮา)

เช้าวันรุ่งขึ้น เราตื่นมารับประทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารที่อยู่ชั้นเดียวกันกับรีเซปชั่น ห้องใหญ่และตกแต่งไว้หรูหรามากเช่นกัน ไลน์อาหารบุพเฟ่ต์ก็มีให้ครบหลากหลาย เช็กเอ๊าต์แล้วไปถ่ายรูปท่ามกลางอากาศหนาวและหมอกปกคลุมหนา ต้นไม้ในป่ามีสีแดงมากแล้ว บางต้นกำลังเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ที่หลุดร่วงไปแล้วก็มีมากเช่นกัน เก็บกระเป๋าขึ้นรถเรียบร้อย ด้วยความตั้งใจว่า หากมีโอกาสมาพักที่นี่อีกจะต้องเผื่อเวลาพักให้นานกว่านี้ เพื่อจะได้มีโอกาสได้ลองใช้บริการอื่น ๆ ของโรงแรมดูบ้าง เช่น สระว่ายน้ำน้ำแร่ อบซาวน่า สปา ฟิตเนส ฯลฯสำหรับคราวนี้คงต้องติดค้างไว้ก่อน

รู้จักเมืองคาร์โลวี วารี

เมืองคาร์โลวี วารี เป็นเมืองที่มีความน่ารักมาก ตั้งอยู่ท่ามกลางเทือกเขาที่อุดมสมบูรณ์ และมีแม่น้ำโอเร (Oh e) กับแม่น้ำเทปล้า (Teplà) แม่น้ำเล็ก ๆ สองสาย เป็นสายเลือดใหญ่ไหลหล่อเลี้ยงชีวิตของคนทั้งเมือง

คาร์โลวี วารี คือแหล่งสปาที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของสาธารณรัฐเช็กมานานกว่า 600 ปี มีผู้มาเยือนจากทั่วโลกนานและมากเกินกว่าจะจดจำได้ มีมาตั้งแต่ก่อนจะมีการตั้งเมืองนี้ขึ้นมาเสียอีก ทั้งนี้เนื่องจากสรรพคุณในการบำบัดรักษาโรคของน้ำแร่ร้อนจากบ่อน้ำแร่ที่นี่แต่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากขึ้นนั้นเกิดขึ้นในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 14เมื่อจักรพรรดิคาร์ลที่ 4 ใช้น้ำแร่นี้รักษาอาการบาดเจ็บที่ขาของพระองค์ให้หายได้อย่างน่าอัศจรรย์ (ตำนานเล่าว่า พระองค์ทรงพบบ่อน้ำแร่ร้อนที่เมืองนี้ในปี ค.ศ. 1358 เมื่อครั้งเสด็จออกล่าสัตว์แล้วสุนัขล่าเนื้อตัวหนึ่งตกลงไปในบ่อน้ำพุร้อน) นับแต่นั้นเมืองก็มีชื่อเสียงเป็นต้นมาคาร์โลวี มาจากคำว่า Karl (ภาษาเยอรมัน) หรือภาษาอังกฤษว่า ชาร์ลส์ (Charles) คือชื่อของจักรพรรดิคาร์ล วารี (Vary) คือบ่อน้ำพุร้อนแปลรวมกันว่า “บ่อน้ำพุร้อนของคาร์ล” พระองค์ทรงชื่นชมสถานที่แถบนี้รวมทั้งน้ำพุร้อนคุณภาพเยี่ยมของที่นี่มาก จึงทรงสร้างเมืองนี้ขึ้นมาในปี ค.ศ. 1370

สปาที่เมืองนี้มีชื่อเสียงไปทั่วโลกว่าเป็นศูนย์กลางบำบัดโรคภัยต่าง ๆ มีเจ้านายหลายพระองค์เคยเสด็จมาเยือน อาทิ จักรพรรดินีมาเรีย เทเรซา แห่งออสเตรีย พระเจ้าปีเตอร์มหาราชแห่งรัสเซียและพระเจ้าเฟรเดอริกที่ 1 แห่งปรัสเซีย และที่สำคัญที่สุด พระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ 5 ของเราเอง ก็เคยเสด็จฯมาประทับแรมที่เมืองนี้ด้วย

คาร์โลวี วารี จึงนับเป็นรีสอร์ทสุขภาพระดับโลก นอกจากนี้ยังได้ชื่อว่าเป็นที่ชุมนุมของเหล่าศิลปินชื่อดังด้วย ไม่ว่าจะเป็นเกอเธ่ บาคเบโธเฟน หรือริชาร์ด วากเนอร์ จนทำให้เมืองนี้เป็นเมืองตากอากาศและเมืองแห่งสปารักษาโรคที่ใหญ่ที่สุดในสาธารณรัฐเช็กจนถึงปัจจุบัน

เมืองนี้มีบ่อน้ำแร่ร้อนใหญ่อยู่ทั้งหมด 13 แห่ง (บ่อเล็ก ๆ อีก 300 แห่ง) ซึ่งอุณหภูมิในบ่อใหญ่นั้นสูงแตกต่างกัน ตั้งแต่ 42 ไปจนถึง 72 องศาเซลเซียส แต่ละบ่อจะมีคุณสมบัติในการรักษาโรคที่แตกต่างกันไป เช่น โรคเกี่ยวกับระบบการย่อยอาหาร อาการอ่อนแรง โรคเบาหวานโรคระบบการไหลเวียนโลหิต และโรคระบบทางเดินหายใจ ฯลฯ น้ำแร่ร้อนนี้ได้นำมาใช้เพื่อรักษาโรคนานกว่า 600 ปีแล้ว นักท่องเที่ยวสามารถรองน้ำแร่ร้อนนี้จากบ่อต่าง ๆ มาทดลองดื่มได้ฟรี แต่การดื่มในแบบที่นิยมกันนั้นต้องดื่มด้วยภาชนะพิเศษที่ทำขึ้นมาโดยเฉพาะ เป็นแก้วพอร์ซเลนที่มีปากยื่นออกมาคล้ายพวยของกาน้ำ และใช้ปากดื่มน้ำแร่จากพวยนั้นได้เลย

ผมเลี้ยวรถออกจากโรงแรมไปไม่ไกลนัก ก็พ้นแนวป่าทึบเข้าสู่ถนนใหญ่ที่รถสวนทางกันได้สะดวก แล้วก็ถึงที่จอดรถทางท้ายเมืองคาร์โลวี วารี ในเวลาไม่นาน สภาพบ้านเรือนที่มองเห็นส่วนใหญ่เป็นตึกสูง 4 – 5 ชั้น ทาสีหวาน มีทั้งสีชมพู เทา เหลือง ฟ้า ดูสวยงามกลมกลืนกันดี ชั้นล่างเปิดเป็นร้านค้าที่ตกแต่งได้ดี อาคารทั้งหลายนั้นต่างตั้งอยู่เรียงรายขนานไปกับแม่น้ำทั้งสองฝั่ง

คาร์โลวี วารี ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งมีฉากหลังเป็นต้นไม้สีเหลืองสีแดงบนเนินเขาเตี้ย ๆ จึงสวยมีเสน่ห์จริง ๆ ถ่ายรูปได้สวยทุกจุดทุกมุมถูกใจคนชอบถ่ายรูปมาก ร้านค้าขายของที่ระลึกในเมืองนั้นก็มีมากมหาศาล โดยต่างแต่งร้านได้อย่างมีรสนิยม ชวนให้เข้าไปเลือกซื้อสินค้าอย่างยิ่ง ที่สำคัญ เขาจัดเป็นถนนคนเดินยาวเกือบ 2 กิโลเมตร โดยมีทั้งร้านค้าขายสินค้า สปา และสถานบำบัดรักษา ตั้งอยู่เรียงรายไปทั้งสองฝั่งถนน ที่น่าดีใจคือมี Thai Massage ให้เราเห็นอยู่ด้วย

สำหรับโรงแรมที่เมืองนี้มีให้เลือกมากมาย ทั้งที่ตั้งอยู่ริมถนนคนเดินและแยกออกไปไกลกว่าตามริมแม่น้ำ ส่วนใครอยากชิมน้ำแร่สามารถเลือกรองน้ำแร่เอาจากบ่อต่าง ๆ ซึ่งมีอยู่ทั่วไปได้เลย กลุ่มของเราก็ทำเช่นเดียวกันกับนักท่องเที่ยวคนอื่น โดยไปเลือกซื้อเหยือกดื่มน้ำแร่ที่มีลักษณะเฉพาะ เป็นเหยือกกระเบื้องพอร์ซเลนที่มีปากยาวคล้ายกับกาน้ำ ซื้อมาแล้วก็นำไปล้าง ก่อนจะนำมารองน้ำแร่ร้อน แล้วดูดน้ำแร่จากปากยาว ๆ นั้นได้เลยโดยไม่ต้องยกขึ้นดื่ม

เรามาถึงที่เมืองคาร์โลวี วารี กันตอนค่อนข้างเช้า ร้านค้าส่วนใหญ่จึงยังไม่เปิด ได้ยินเสียงบ่นหงุดหงิดลอยลมมาเบา ๆ ว่าเป็นแผนของผมแน่ ๆ ที่แกล้งพามาแต่เช้าตอนร้านยังปิดอยู่ เพราะจากวินโดว์โชว์นั้นร้านส่วนใหญ่โชว์สินค้าได้สวยและน่าสนใจมาก แต่ช็อปไม่ได้ จะรอจนร้านเปิดก็ไม่ได้อีกเพราะต้องเตรียมตัวกลับแล้วเป็นอันว่าอดช็อปครับ

TIPS

ท่านผู้อ่านที่อยากไปเที่ยวด้วยตัวเองบ้างคงจะต้องขับรถไปเอง ไปด้วยรถสาธารณะคงไม่ได้ และถ้าจะไปแล้วขอแนะนำว่าให้ซื้อจีพีเอสแล้วเอาติดไปจากไทยเลย สะดวกกว่าเพราะท่านสามารถทำความคุ้นเคยได้มากกว่า แถมยังนำทางด้วยเสียงภาษาไทยได้อีกด้วยนะครับ ที่อยู่ของโรงแรม Spa Hotel Zámek Lužec Lužec 1, Nejdek, 362 25, Czech Republic

ที่มา : คอลัมน์สารคดีท่องเที่ยว นิตยสารแพรว ฉบับ 877 ปักษ์ที่ 10 มีนาคม 2559

ติดตามอัพเดตเรื่องราวต่างๆจากนิตยสารแพรวให้สนุกยิ่งขึ้นได้ที่

www.facebook.com/praewmagazine

Instagram : @praewmag

และติดตามอ่าน แพรว E-Magazine ได้แล้ววันนี้เพียงดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่น

• Praew E-magazine
• NaiinPann
• Ookbee

เที่ยวราชบุรี @ ‘ณ เวลา’ ดื่มด่ำธรรมชาติ ศิลปะสไตล์ไทยๆ

เที่ยวราชบุรี เป็นตัวเลือกแรกๆ ที่เหมาะสำหรับชาร์จพลัง ไม่ว่าจะวันหยุดยาว หรือเพียงแค่คืนเดียวใครที่กำลังเล็งหาที่พักกายผ่อนใจไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เมืองราชบุรี เป็นดินแดนวัฒนธรรมลุ่มน้ำแม่กลอง มีสายหมอกแห่งขุนเขาตะนาวศรีที่โดดเด่น แต่หน้าร้อนแบบนี้ การเลือกสถานที่พัก ที่เดินทางไปยังแหล่งท่องเที่ยวอื่นๆ ได้หลายแห่งก็สำคัญไม่น้อยเหมือนกันนะ

‘ณ เวลา’ โรงแรมหรูสุดคลาสสิค ดีไซน์ตั้งใจให้เป็นมิตรกับธรรมชาติ ตั้งอยู่ใจกลางเมืองราชบุรี แวดล้อมไปด้วยบรรยากาศโอโซนจากธรรมชาติ โอบล้อมด้วยวิวทุ่งนา และภูเขา ตึกทั้งหมดออกแบบให้อยู่ในแนวราบ เพื่อให้ผู้เข้าพักได้สัมผัสถึงความผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ ซึ่งเน้นการออกแบบและตกแต่งอย่างไทยร่วมสมัย ด้วยการใช้เทคนิคแสงและเงา ลวดลายของผ้าพื้นเมือง นำมาสะท้อนลงบนสถาปัตยกรรมของโรงแรมได้อย่างลงตัว

สถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ใกล้โรมแรม ก็มีให้ได้เข้าไปชมหลายแห่งเลย ไม่ว่าจะเป็น โรงงานเซรามิค ‘เถ้า ฮง ไถ่’ โรงงานผลิตเครื่องปั้นดินเผาเก่าแก่คู่เมืองราชบุรี สามารถเข้าเยี่ยมชมขั้นตอนการผลิตข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ภายในโรงงานได้อย่างใกล้ชิด ซึ่งด้านหน้ายังมีร้านกาแฟชิลๆ เอาไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยวที่มาเยือนด้วย

จิปาถะภัณฑ์สถานบ้านคูบัว แหล่งรวมวิถีชีวิตและเรื่องราวของคนโบราณในจังหวัดราชบุรี อย่างผ้าจกผ้าที่ถือเป็นเอกลักษณ์ของคนไทยวน ที่ทอผ้าขายเป็นอาชีพในสมัยก่อน รวมถึงผลงานประติมากรรมในสมัยทวารวดี และยังมีการจำลองห้องที่รวบรวมเครื่องไม้เครื่องมือทำมาหากินและวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนสมัยก่อนให้ได้ชมกัน สามารถเข้าชมฟรีได้ในวันพุธ – วันจันทร์ ตั้งแต่เวลา 09.00 – 16.00 น.

และ วัดมหาธาตุวรวิหาร วัดเก่าแก่ที่สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยทวารวดี เป็นอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร มีพระปรางค์ก่อด้วยศิลาแลงสูง 12 วา ภายในมีจิตรกรรมฝาผนังที่พระปรางค์ เป็นวัดที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ

นอกจากนี้ ณ เวลา ยังมีร้านอาหารให้พักท้อง อยู่ท่ามกลางสนามหญ้าชื่อว่า ศาลาทอข้าว บรรยากาศอบอุ่น โปร่งสบาย และมีการจำลองโรงทอผ้าโบราณที่ประดับประดาด้วยกี่ทอผ้าทั่วร้านในบรรยากาศแบบไทยๆ พร้อมเมนูอาหารไทยรสชาติจัดจ้านอย่าง น้ำพริกลงเรือ, หมูมะกรูด, ห่อหมกมะพร้าวอ่อน, และ ปลากะพงทอดน้ำปลา จ้า

‘ณ เวลา’ ตั้งอยู่ที่ตำบลดอนตะโก อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี บนถนนบายพาส ติดกับถนนเพชรเกษม

เรียบเรียงโดย : Gingyawee_แพรวดอทคอม
ภาพ : ข่าวประชาสัมพันธ์ โรงแรม ‘ณ เวลา’ บริษัท ฟรีโฟลว์ คอมมิวนิเคชั่น จำกัด

หลายคนคงรู้จักชื่อเมืองคาร์โลวี วารี (Karlovy Vary) เมืองที่มีสปารีสอร์ทชื่อดังระดับโลก เป็นเมืองแห่งน้ำแร่เพื่อการรักษาโรค ใช้ได้ทั้งดื่มและแช่ตัวรวมถึงการอบซาวน่าด้วยไอร้อนจากน้ำแร่ร้อนธรรมชาติมาอย่างยาวนานหลายร้อยปีแล้ว…

สำหรับคราวนี้ผมจะพาคุณผู้อ่านไปพักแรม ณ สถานที่พิเศษแห่งหนึ่งที่อาจนับเป็นอันซีนของเมืองคาร์โลวี วารี นี้เลยก็ว่าได้ นั่นคือโรงแรมปราสาทกลางป่าชื่อ สปาโฮเต็ล ซาเม็ค ลูเซ็ค (Spa Hotel Zamek Luzec) ที่สร้างขึ้นในแบบย้อนยุค ให้มีหน้าตาดุจปราสาทในยุคเมดีวัล (Medieval) หรือยุคอัศวินนั่นเอง

นอกจากพักโรงแรมปราสาทย้อนยุคแล้ว ยังจะพาไปช็อปปิ้งที่ตลาดแม่สายชายแดนไทย – พม่า เอ๊ย …ชายแดนเยอรมนี – เช็กครับต่อด้วยการไปดื่มน้ำแร่ที่เมืองคาร์โลวี วารี ฟังดูน่าสนใจใช่ไหมครับเชิญตามผมมาได้เลย

เริ่มต้นเดินทาง

การเดินทางของผมเริ่มต้นในตอนบ่ายวันหนึ่งกลางฤดูใบไม้ร่วงที่เพิ่งผ่านมา ผมกับคณะผู้ร่วมเดินทางผู้หญิงล้วนอีก 6 คน หนึ่งในนั้นคือ ผบ.ทบ.ของผมเองกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ของเธอ พาหนะที่ใช้เป็นรถเบนซ์วีโต้ 9 ที่นั่งเกียร์อัตโนมัติ ผมรับหน้าที่เป็นโชเฟอร์ตลอดการเดินทาง

ช่วงแรกของการเดินทาง เราใช้ทางด่วนออโต้บาห์น (Autobahn) สายเอ 4 จากเมืองเดรสเดน (Dresden) มุ่งหน้าไปเมืองเชมนิตซ์ (Chemnitz) ประเทศเยอรมนี เมื่ออยู่บนออโต้บาห์นชั้นดีมีสี่ช่องจราจรเป็นอย่างต่ำแล้วนั้น ผมชี้ให้ทุกคนดูสะพานลอยที่เห็นอยู่ไกล ๆ เบื้องหน้าว่า มีความแตกต่างจากสะพานลอยอื่น ๆ ทั่วไปอย่างไร จนเข้าใกล้พอแล้ว ทุกคนจึงมองเห็นความต่างของสะพานลอยอันนั้นว่ามีรั้วตาข่ายแข็งแรงกั้นอยู่ด้านนอก ส่วนด้านในปลูกต้นไม้เอาไว้จนรกทึบพอสมควรมองดูแล้วรถคงจะวิ่งผ่านไปมาบนสะพานนั้นไม่ได้

“อ้าว…แล้วเขาทำอย่างนั้นทำไม” บางคนในคณะเอ่ยถาม “สะพานลอยแบบนี้และสะพานอื่น ๆ ที่คงจะได้เห็นอีกเรื่อย ๆ ไปตลอดเส้นทางนั้น สร้างไว้ให้สัตว์ป่าใช้เป็นทางเดินข้ามถนน จึงต้องทำให้ทึบเอาไว้เพื่อไม่ให้สัตว์มันตื่นตกใจไงครับ” ผมตอบ

ในเยอรมนีรวมถึงประเทศอื่น ๆ ในยุโรปนั้นมีป่าอยู่กระจัดกระจายทั่วประเทศ มีทั้งป่าธรรมชาติ ซึ่งมีต้นไม้หลากหลายสายพันธุ์ และป่าปลูก ซึ่งมีแต่ต้นไม้เพื่อใช้ในทางเศรษฐกิจเท่านั้น ในป่าทุกแห่งมีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมาย ทั้งเก้ง กวาง กระต่าย หมูป่า หมาป่าหมาจิ้งจอก และอื่น ๆ อีก

สะพานลอยข้ามถนนแบบนี้ช่วยให้สัตว์เหล่านั้นสามารถเคลื่อนย้ายถิ่นไปมาได้อย่างเสรีโดยไม่เป็นอันตรายจากการถูกรถชน (บนถนนออโต้บาห์นในบางเส้นทางยังมีอุโมงค์ลอดใต้ถนนให้สัตว์เล็ก ๆ อย่างเต่า กบ กระต่าย เม่น ฯลฯ ได้ใช้เดินลอดได้อีกด้วย) ขับเพลิน ๆ ไปอีกราวสองชั่วโมงการ์มินจีพีเอสทั้งสองตัวซึ่งผมนำติดตัวไปด้วยและตั้งจุดหมายปลายทางล่วงหน้าเอาไว้ที่โรงแรมปราสาทแล้ว ก็นำทางเราออกจากทางด่วนไปวิ่งบนถนนสองเลนธรรมดาอยู่อีกระยะหนึ่ง วิ่งผ่านเมืองเล็ก ๆ และหมู่บ้านต่าง ๆ เรื่อยไปจนเริ่มมืด เพราะหนึ่งนั้นเราขับรถอยู่แต่ในป่าทึบเป็นส่วนใหญ่ กับสองเป็นฤดูใบไม้ร่วง จึงมืดค่อนข้างเร็วกว่าในฤดูร้อน

ถึงแล้ว…ตลาดชายแดน

ผมขับเรื่อยมาจนถึงชายแดนเยอรมนีต่อเขตประเทศเช็กที่ไม่มีด่านตรวจใด ๆ ให้เห็นแล้ว เพราะเป็นประเทศสมาชิกอียูด้วยกันนอกจากป้ายบอกเขตแดนของแต่ละประเทศปักอยู่คู่กันเท่านั้น เลยป้ายเขตเยอรมนีต่อไปอีกหน่อย เราเห็นร้านค้าตั้งอยู่เรียงรายสองข้างทางและมีคนเดินไปมาขวักไขว่ กระตุ้นต่อมช็อปปิ้งของคณะให้ทำงานขึ้นมาทันที

ผมรีบเลี้ยวเข้าไปจอดรถริมทางตามคำสั่ง ตรงนั้นมีป้ายบอกว่าเก็บค่าจอดรถชั่วโมงละ 1 ยูโร สมาชิกรีบลงไปเดินชมสินค้ากันก่อนจะมืดมากไปกว่านี้ ส่วนผมนั้นเมื่อดับเครื่องล็อกประตูแล้วก็เดินเตร่ไปหาชายกลุ่มหนึ่งที่ยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่ตรงวงเวียนกลางถนนหน้าทางเข้าที่จอดรถ ทั้งหมดที่เห็นเป็นคนเอเชีย จนผมนึกว่าเป็นพวกทัวร์จีนมาเดินช็อปปิ้งเสียอีก ผมเข้าไปทักทายและพูดคุยสนทนากับชายกลุ่มนั้นอย่างออกรสอยู่นานกว่าครึ่งชั่วโมง (คงเพราะเป็นคนเอเชียเพื่อนบ้านกัน) จนคณะนักช็อปพากันเดินกลับมา จึงได้จับมือล่ำลาอวยพรกันตามธรรมเนียมสากล…

สรุปใจความจากการสนทนาได้ว่า คนในหมู่บ้านชายแดนนี้ทั้งหมดเป็นชาวเวียดนามเชื้อสายจีนและเป็นเจ้าของร้านค้าที่เห็นเรียงรายอยู่ริมถนนนั่นเอง พากันอพยพจากโฮจิมินห์ซิตีมาอยู่ที่นี่นานเกือบยี่สิบปีแล้ว หลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตไม่นานนัก ซึ่งเป็นเหตุต่อเนื่องให้เกิดการรวมตัวของสองเยอรมนี คือตะวันออกกับตะวันตกเข้าเป็นหนึ่งเดียว กับประเทศเชโกสโลวาเกียได้แตกแยกออกเป็นสองประเทศ (เป็นสาธารณรัฐเช็กกับสาธารณรัฐสโลวัก) ส่วนเรื่องทำไมพวกเขาถึงเลือกเป็นคนเช็ก ไม่ยอมข้ามแดนไปอยู่ทางฝั่งเยอรมนีนั้นเหตุผลคือ ระเบียบความเป็นอยู่ทางฝั่งเยอรมนีจะเข้มงวดมากกว่า รวมถึงการจัดเก็บภาษีก็สูงกว่าด้วยนั่นเอง

น่าหัวร่อ! ตรงที่หนึ่งคนไทยกับสี่คนเวียดนามนั้น สนทนากันรู้เรื่องดีด้วยภาษากลาง คือภาษาเยอรมันครับ (คนเช็กส่วนมากพูดและใช้ภาษาเยอรมันได้ดี) อีกอย่างหนึ่ง ลูกค้าของร้านค้าที่นี่ส่วนใหญ่เป็นคนเยอรมันที่ใช้เส้นทางนี้สัญจรนั่นเอง

เมื่อขึ้นรถกันครบ ผมถามว่า ทำไมถึงเดินกลับมามือเปล่าอย่างผิดวิสัย ทุกคนหัวเราะกันลั่นตอบว่า “ซื้อไม่ลง เพราะของที่ขายอยู่นั่นเป็นของทำในจีนทั้งหมดเลย” ผบ.ทบ.ของผมตอบแทนสมาชิกทุกคนแล้วพูดต่อแบบหงุดหงิดนิด ๆ อีกว่า “ของอย่างนี้ตลาดแม่สายมีเยอะแยะไม่ต้องมาซื้อถึงที่นี่หรอก…”

พักแรมที่ปราสาทอัศวิน

พ้นจากตลาดชายแดน กลับเข้าสู่ถนนแคบ ๆ ในป่ากันอีกครั้งจากจุดนี้เหลือระยะทางไม่ไกลนัก อีกสักสิบกว่ากิโลเมตรก็จะถึงโรงแรมที่พักแล้ว แต่เริ่มมืดมากขึ้นจึงเป็นอุปสรรค ผมขับตามจีพีเอสทั้งสองตัวด้วยความระวัง เพราะถนนแคบมาก ประกอบกับสองข้างทางเป็นเหวลึกพอสมควร จนขับผ่านเลยจุดหมายในจีพีเอสไปแล้วก็ยังไม่เจอโรงแรมอีก แน่ใจว่าเลยที่หมายไปแล้ว ผมกลับรถย้อนทางกลับมาอีกครั้ง แต่ยังเลยอีกจนได้ เพียงแต่คราวนี้ผมมองเห็นทางเข้าโรงแรม ซึ่งอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างเห็นได้ยากมาก

ขับเข้าไปลานด้านหน้าโรงแรมจอดรถและขนกระเป๋าลงจากรถเดินผ่านพระราชานุสาวรีย์สมเด็จพระจักรพรรดิคาร์ลที่ 4 ซึ่งในภาษาเยอรมัน คือ Karl (Karlovy Vary) ที่ประดิษฐานโดดเด่นอยู่กลางลานเข้าประตูโรงแรม เช็กอินเก็บกระเป๋าเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว มีเวลาให้พิจารณาการตกแต่งห้องพักที่ประณีตสวยงาม ซึ่งภายในห้องพักแต่ละห้องนั้นตกแต่งแตกต่างกันบ้าง ตามแต่รูปทรงของอาคารและราคาค่าห้อง

เมื่อเราลงมาพูดคุยกับรีเซปชั่นสาวที่พูดภาษาอังกฤษได้ดีเยี่ยมเธอเล่าประวัติของโรงแรมซาเม็ค ลูเซ็ค แห่งนี้ว่า มีประวัติยาวนานเคียงคู่กับเมืองคาร์โลวี วารี มากว่า 600 ปีในฐานะเป็นปราสาทที่ประทับกลางป่าของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 4 แห่งราชอาณาจักรโบฮีเมีย (สาธารณรัฐเช็กในปัจจุบัน) ในเวลาเสด็จออกมาล่าสัตว์ ต่อมาเคยใช้เป็นสถานที่สำหรับประชุมวางแผนการรบของนายพลจัน ซิซกา (Jan Žižka) ผู้บัญชาการรบในช่วงสงครามครูเสด (สงครามศาสนาระหว่างคริสต์และอิสลาม) ด้วย

ในยุคต่อมาสมเด็จพระจักรพรรดิรูดอล์ฟที่ 2 (Rudolph II) ก็ได้ใช้ปราสาทแห่งนี้เป็นสถานที่ให้แพทย์หลวงค้นคว้าทดลองเพื่อปรุงยาอายุวัฒนะตามความเชื่อของพระองค์เอง จนกระทั่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จอมพลแฮร์มันน์ เกอริง (Hermann Goering) ผู้บัญชาการกองทัพอากาศนาซีเยอรมัน ก็ใช้ปราสาทนี้เป็นที่พำนัก เมื่อครั้งที่ต้องเข้ารับการบำบัดรักษาตัวที่เมืองคาร์โลวี วารี นี้อีกด้วย

ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของปราสาทแห่งนี้เริ่มต้นอีกครั้งในปี ค.ศ. 2010 เมื่อเจ้าของผู้ครอบครองปราสาทในยุคปัจจุบันได้ใช้เงินลงทุนมหาศาลกับระยะเวลายาวนานกว่า 4 ปีปรับเปลี่ยนโฉมของปราสาทจากชาโตว์กลางป่ากลายเป็นปราสาทในยุคอัศวินอย่างที่เห็น ด้วยห้องพักสุดหรูหลากหลายรูปแบบถึง 62 ห้อง ห้องอาหาร 2 ห้อง สปาและฟิตเนส พร้อมสระว่ายน้ำในร่มที่ปรับอุณหภูมิได้ (จากน้ำแร่ร้อนธรรมชาติ) ห้องอบซาวน่าจากไอน้ำแร่ร้อน พร้อมที่จอดรถได้ถึง 100 คันและปรับภูมิทัศน์โดยรอบให้เป็นปราสาทที่อยู่ท่ามกลางป่าทึบที่ดูสวยงามอย่างยิ่ง ทั้งนี้โรงแรมแห่งนี้ยังมีบ่อน้ำแร่น้ำพุร้อนคุณภาพดีจนสามารถดื่มได้เป็นของตัวเองอีกด้วย และทำพิธีเปิดอย่างเป็นทางการเมื่อเดือนมิถุนายนปีที่แล้วนี้เอง

ที่มา : คอลัมน์สารคดีท่องเที่ยว นิตยสารแพรว ฉบับ 877 ปักษ์ที่ 10 มีนาคม 2559

ติดตามอัพเดตเรื่องราวต่างๆจากนิตยสารแพรวให้สนุกยิ่งขึ้นได้ที่

www.facebook.com/praewmagazine

Instagram : @praewmag

และติดตามอ่าน แพรว E-Magazine ได้แล้ววันนี้เพียงดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่น

• Praew E-magazine
• NaiinPann
• Ookbee