พี่ธีร์ – ธีร์ทองธรรม และน้องพีร์ – พีร์ทองธรรม ตันจรารักษ์ สองซุป’ตาร์ ฟันน้ำนม วัย 2 ขวบ 9 เดือน ลูกคุณพ่อบีม – กวี และคุณแม่ออย – อฏิพรณ์ ขวัญใจพี่ป้าน้าอา เพราะความช่างพูด หน้าตาน่ารัก ทำให้มียอดแฟนๆ ติดตามในยูทูบช่อง Beam-Oil Channel กว่า 1.15 ล้านคนแล้ว วันนี้ แพรว ชวนคุณแม่ออยมาเมาท์เบื้องหลังของคู่แฝดให้ฟังแบบจุใจ

เปิดใจ “ออย-อฏิพรณ์” ว่าที่คุณแม่แฝด 4 เตรียมขึ้นแท่นคุณแม่สุดแข็งแกร่ง

พี่ธีร์ น้องพีร์…คู่แฝดแสบซ่า

“ถ้าให้พูดถึงความเหมือน สองคนนี้อารมณ์ดี ขี้เล่นเหมือนกันค่ะ เขาชอบ ร้องเพลง อย่างน้องพีร์เห็นชัดมาก คือสามารถใช้ทำนองเมโลดี้เพลงเดียวแล้วใส่ เนื้อเพลงสลับสับเปลี่ยนไปได้ทุกวัน สมมติว่าช่วงนี้เขาติดเพลง ‘Wheels on the Bus’ เขาจะใช้เมโลดี้เพลงนี้ แต่เปลี่ยนเนื้อร้องไปเรื่อย เหมือนแต่งเพลงใหม่ รู้เรื่องไม่รู้เรื่องบ้าง หรือบางทีออยบอกว่าร้องเพลงให้หม่ามี้ฟังหน่อย เขาก็ใส่ คำว่าหม่ามี้ในเพลงเลย น้องพีร์จึงเป็นสายครีเอต เรื่องนี้ไม่รู้ว่ามาจากพ่อไหมนะ เพราะจริง ๆ บีมเป็นนักร้อง ไม่ได้แต่งเพลง แต่สิ่งที่เขาเหมือนพ่อคือชอบยืน เท้าสะเอวเหมือนกัน น่าจะถ่ายทอดมาทางดีเอ็นเอเลยค่ะ (หัวเราะ) ส่วนนิสัยเขาดื้อ แต่หัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย สมมติว่ากำลังร้องไห้ พอออยพูด เขาก็จะหยุดฟัง หรือบอกเขาว่าไปร้องไห้เข้ามุม เขาก็จะเดินไปโดยดี

“ขณะที่พี่ธีร์เขาร่าเริง ชอบร้องเพลงเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยให้ใครเห็น อ้อ เขาร้องคนละสไตล์กับน้องพีร์นะคะ แล้วชอบพูดคำไม่เป็นภาษา สมมติออยบอก ให้พูดว่าบุ้งกี๋ เขาก็จะพูด บุ บุ กี บุ บู ปู้กี๋ กวนไปเรื่อย คือรู้ว่าต้องพูดอย่างไร แต่ไม่พูด แล้วก็เป็นสายลื่นไหลมาก ออยเคยสอนเขาว่าเวลาเปิดตู้เย็น ต้องเรียกผู้ใหญ่นะ อย่าเปิดเอง แต่บางครั้งไม่มีผู้ใหญ่ เขากำลังจะเปิด พอออย จับได้ ถามว่าพี่ธีร์ทำอะไรน่ะ เขาบอกว่า พี่ธีร์แค่จับเฉย ๆ (หัวเราะ) เป็นวิธี เอาตัวรอดของเขา เรื่องนี้ต่างจากน้องพีร์ รายนั้นถามอะไรจะตอบกลับมาตรง ๆ สิ่งที่พี่ธีร์เหมือนออยคือหัวแข็ง เป็นสายดื้อเงียบ ถ้าบอกเขาว่า พี่ธีร์ไปยืนร้องไห้ ที่อื่น ไม่มีทางทำ เขาจะยืนร้องอยู่ตรงนั้น

“ความสตรองของพี่ธีร์คืออยู่คนเดียวได้ สามารถเล่นต่อเลโก้หรือนั่งดู หนังสือนิทานคนเดียว บางครั้งเขาก็อ่านเอง ตามจินตนาการของเขา พี่ธีร์จึง ดูเหมือนเรียบร้อย ไม่ดื้อ และงอแงน้อยกว่า ขณะที่น้องพีร์ชอบวิ่งรอบบ้าน เกาะพ่อเกาะแม่ จะเอานู่นเอานี่ไปเรื่อย และงอแงมากกว่า เพราะเขาพยายาม หาเพื่อนเล่น ออยจึงต้องสอนน้องพีร์เยอะกว่า ดุเขามากกว่าพี่ธีร์ แต่เรื่องจริงคือ ถ้าหากวันไหนพี่ธีร์เขาพีคขึ้นมา นั่นคือพีคจริง แม่ก็ต้องรับบทพีคกว่า ชนิดที่ ไม่สามารถออกอากาศได้ 

“ถ้าให้เล่าถึงมุมอ้อน สองคนนี้พอๆ กันเลยค่ะ บางทีพี่ธีร์ชอบเดินมามองหน้าใกล้ๆ แล้วจุ๊บ น้องพีร์ก็เป็นค่ะ เขาจะพูดว่า ‘รักหม่ามี้มาก’ โดยใช้เสียงสอง (ยิ้ม) ซึ่งลูกจะอ้อนออยบ่อยกว่าบีม อาจเพราะเป็นเด็กผู้ชาย เขาเลยติดแม่ ตอนนี้ก็รอ ลุ้นว่าลูกสาวจะติดพ่อไหม (ยิ้ม)

“ส่วนมุมน่ารักระหว่างพี่น้อง เขาก็มีเยอะนะ เวลาเขาเล่นกันจะเรียก สรรพนามแทนกันและกันว่าพี่ธีร์กับน้องพีร์ หรือเวลาออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน น้องพีร์เดินไปไกลแล้ว พี่ธีร์ก็จะเรียก ‘น้องพีร์รอพี่ธีร์ด้วย’ แล้วพอวิ่งไปใกล้ ๆ เขาก็จะกอดกัน ส่วนเวลาเล่นจะแบ่งของกัน บางทีก็นั่งหัวเราะกุ๊กกิ๊ก ออยรู้สึกว่า มันคือความรักระหว่างพี่น้อง พอเห็นความรักแบบนี้จึงเป็นที่มาว่าอยากให้เขา มีน้อง จะได้อยู่เป็นเพื่อนกัน เพราะตอนนี้ออยอายุ 40 ปีแล้ว ห่างจากลูกเกือบ 40 ปี อยากเตรียมเพื่อน เตรียมครอบครัวให้เขา สมมติออยจากไปตอนอายุ 60 น้องพีร์กับพี่ธีร์เพิ่งอายุ 20 นิด ๆ เอง ส่วนน้องสาวอีกสองคนที่กำลังจะคลอดก็เพิ่ง อายุ 20 ปี จึงเป็นที่มาที่อยากให้พี่ ๆ น้อง ๆ อยู่ด้วยกัน ปรึกษาพูดคุยกันได้ค่ะ” 

ว่าที่คุณแม่แฝด 4

“ตอนนี้ออยอายุครรภ์ 22 สัปดาห์ (เดือนกรกฎาคม) ความรู้สึกทางกายภาพเหมือนท้องแรก แต่ลักษณะสิ่งแวดล้อมต้องบอกว่าเปลี่ยนหมด เพราะตอนท้องแรก ออยออกจากงานเพื่อเตรียมตัวมีลูก อยู่บ้าน พักผ่อนเต็มที่ แต่ท้องครั้งนี้ต้อง เลี้ยงลูกไปด้วย ออยยังอาบน้ำ แต่งตัว พาเขาเข้านอนเหมือนเดิม ไม่รู้เหมือนกัน นะว่าถ้าท้องแก่กว่านี้จะทำไหวหรือเปล่า (หัวเราะ) ตั้งใจจะทำไปเรื่อยๆ จนกว่า จะไม่ไหว เพราะฉะนั้นจึงยังดูแลลูกเกือบ 24 ชั่วโมง เพราะสอนเอง ลูกจึงค่อนข้าง ได้ดั่งใจ เราไม่ให้ใครมาสลับเลี้ยงน้องเยอะ เพราะเด็กอาจจะสับสนว่าเรื่องนี้แม่ ห้าม แต่คนอื่นไม่ห้าม อาจจะเกิดการสปอยล์กัน จึงรู้สึกว่าเราต้องอดทน เหนื่อยนิดหน่อย แต่คุ้มค่า

“อย่างการอาบน้ำให้ลูก เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เราจะได้พูดคุยกับเขา เปิดการ์ตูนให้ดู สอนเรื่องต่างๆ ไปในตัว เป็นช่วงเวลาที่มีความหมาย ขณะเดียวกันกับพี่เลี้ยงเราก็พูดคุยกับเขาตลอดว่าถ้าน้องงอแงแล้วทำให้พี่เลี้ยงหงุดหงิด ให้เดิน หนีไปเลย ไม่ต้องพยายามคุยกับเขา แค่วางเขาในคอก พอใจเย็นแล้วค่อยกลับมา ดีกว่าอารมณ์เสียใส่ลูกเรา

“แต่ช่วงนี้พอท้องเริ่มโตก็ต้องคอยระวังเด็ก ๆ อย่างพี่ธีร์ความที่ตัวโตขึ้น บวกกับเล่นแบบเด็กผู้ชาย ก็จะเล่นแรง บางทีกระโดดใส่ ออยต้องคอยหลบ ซึ่งหลบแต่ละทีก็เกร็งท้องเจ็บไปหมด ก่อนจะท้องน้องฝาแฝดคู่นี้ ออยเล่าให้ทั้งคู่ฟัง ตั้งแต่ขวบกว่า ๆ ว่าพี่ธีร์กับน้องพีร์เกิดมาอย่างไร เล่าตั้งแต่ว่าหม่ามี้ไปหาคุณหมอ คุณหมอนำไข่ออกมาผสมกับเชื้อของพ่อ แล้วคุณหมอก็นำมาใส่ในท้องหม่ามี้ จากนั้น ท้องก็ใหญ่ขึ้น ๆ ปุ๊ออกมาเป็นพี่ธีร์กับน้องพีร์ เขาฟังแล้วคงมีจินตนาการคิดอยู่ ในหัว หัวเราะ นั่งยิ้ม พอพูดว่าปุ๊ คงนึกภาพว่าพุงแตกออกมา (ยิ้ม)

“ทีนี้พอจะมีน้องให้เขา ก็บอกเขาว่าเดี๋ยวหม่ามี้จะไปรับตัวอ่อนน้อง ต่อไปนี้ จะอุ้มเขาไม่ได้แล้วนะ เพราะแม่จะปวดหลัง ออยบอกเขาล่วงหน้าประมาณหนึ่งเดือน เพราะพี่ธีร์ติดให้ออยอุ้มกล่อม เรากล่อมเขาทุกคืน เวลาจะให้กล่อมเขาจะนอน กลิ้งไปกลิ้งมา ลูบแขนเราทำหน้าอ้อนวอนแล้วพูดว่าหม่ามี้ ๆ ก็จะรู้กัน ซึ่งวันที่ออย ไปรับตัวอ่อน พอกลับมาถึงบ้าน บอกเขาว่าหม่ามี้อุ้มไม่ได้แล้วนะ พี่ธีร์ไม่งอแงเลย เขาให้ป้านุช (พี่เลี้ยง) หรือพ่ออุ้มแทน ออยคิดว่าลูกไม่ได้เสียใจ แต่บางครั้ง แม่ก็แอบเสียใจ เพราะเวลาลูกขอ เราก็อยากจะทำให้ โตขึ้นเขาคงจำไม่ได้หรอก แต่คิดว่ามันเป็นสายสัมพันธ์ที่ฝังอยู่ในใจเขา แล้วเขาจะเติบโตเป็นคนที่อ่อนโยน อบอุ่น รักครอบครัว

“สำหรับเรื่องน้องแฝด ที่จริงออยตั้งใจมีลูก 3 คน ความที่อายุ 40 ปีแล้ว ก่อนหน้านี้เราก็เก็บไข่ไปเรื่อย ๆ เพราะกลัวหมด เพราะถ้าใส่เชื้อไปในไข่แล้วไม่ติด เราต้องนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง จึงบอกคุณหมอว่าขอเก็บจนกว่าคุณหมอและออย จะพอใจ เพื่อที่จะเหลือไว้ใส่ในอนาคต

“ส่วนเรื่องร่างกาย ออยดูแลตัวเองเคร่งครัด วิ่งทุกวัน กินวิตามินตามที่คุณหมอแนะนำ ไม่ดื่มน้ำเย็นเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นตัวช่วยหรือเปล่า แต่ก็ได้ ไข่มาเก็บไว้เกือบ 10 ใบ เยอะสุดเท่าที่เคยเก็บมา พอตอนที่ตั้งใจจะมีน้องคนที่ 3 ปรากฏว่าเชื้อสำเร็จได้ 2 ใบ เป็นผู้หญิงด้วย จึงมีลูกแฝดอีกคู่ ซึ่งรอบนี้ออยต้องกินยาผดุงครรภ์ด้วย เพราะอายุเยอะแล้ว คุณหมอกลัวว่าจะคลอดก่อนกำหนด เพราะตอนท้องแรกออยมีภาวะปากมดลูกสั้น อาจจะเกิดภาวะคลอดก่อนได้

“ออยคิดว่าเสน่ห์ของการมีลูกแฝดคือเขาได้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปฏิสนธิ ได้เห็นหน้ากันตั้งแต่อยู่ในท้อง มีสายสัมพันธ์เชื่อมโยงกันและกัน อย่างธีร์กับพีร์ เขาได้ออกมาเจอหน้า กินข้าวด้วยกัน ใส่เสื้อเหมือนกัน อยู่ห้องเดียวกัน เริ่ม เล่นกันเองได้ตั้งแต่ยังไม่ขวบ แต่ก็ต้องยอมรับว่าการมีลูกแฝดเหนื่อย เช่น ใน 3 ชั่วโมงลูกอาจตื่น 2 ครั้ง เราต้องสละเวลานอนมากขึ้น หรืออย่างเรื่อง ค่าใช้จ่ายที่ต้องเพิ่มเป็น 2 เท่า เหนื่อยนะ แต่ออยเชื่อว่าแม่ทุกคนทำได้เมื่ออยู่ ในสถานการณ์นี้”

แม่ออยสไตล์

“ความตั้งใจของออยคือไม่ได้เลี้ยงลูกเป็นเพื่อน ออยยังเป็นคุณแม่ยุคเก่า ที่ยังอยากให้ลูกเคารพเรา มีลำดับความอาวุโสในบ้าน ถ้าสอนลูกให้เป็นเพื่อนมากไป เขาจะวางตัวไม่เป็น ยกตัวอย่างจากความสัมพันธ์ของบีมและออยก็ได้ ออยไม่เคย คิดว่าบีมเป็นเพื่อนเลย เพราะเราทั้งคู่ดูแลกันและกันแบบแฟน อะไรก็ตามที่แฟน ไม่ควรเห็น เขาจะไม่เคยได้เห็น เราไม่เคยพูดจามึงมาพาโวยใส่กัน การทำแบบนี้ เป็นการให้เกียรติกันและกัน การเลี้ยงลูกก็เช่นเดียวกัน บางบทบาทอยากให้เขารู้ว่า เราเป็นที่พึ่งของเขาได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าเขาจะมีอะไรก็ตาม เช่น เวลาเขากลัวเสียง กลัวความมืด ก็จะบอกเขาว่า ‘ไม่ต้องกลัว หม่ามี้จัดการได้ทุกเรื่อง’ แต่ก็จะมีโหมดห้ามล้ำเส้น คนอื่นอาจจะมองว่าออยใจเย็น มีเหตุผล แต่ในอีกมุมบางคน ก็จะบอกว่าเป็นคุณแม่ที่ดุมาก ถ้าเด็ก ๆ เล่นแล้วทะเลาะกัน แย่งของกัน ออย จะบอกว่าแย่งไม่ได้นะ ต้องดึงคืน ถ้ายังไม่ยอมอีกก็จะเก็บของ ไม่ต้องเล่นทั้งคู่ เราต้องเด็ดขาด ถึงไหนถึงกัน เพราะอย่างที่บอก ออยอายุห่างจากลูกเกือบ 40 ปี เราคงสอนเขาได้ไม่นานหรอก พอเขาอายุ 15 ปี ออยอายุ 50 กว่า เริ่มไม่มีแรง ไปเถียงกับเขาแล้ว ออยยังอยากให้ลูกเคารพ ยังหยุดฟังที่เราพูด

“กับบีมเราไม่ถึงขนาดแบ่งหน้าที่ด้วยการพูดคุยจริงจัง แต่จะแบ่งโดย ธรรมชาติ อย่างเช่น อาบน้ำลูกก็ต้องเป็นออย เพราะบางทีเขาออกไปทำงาน กลับบ้านไม่เป็นเวลา แต่เขาก็เคยอาบน้ำให้ลูกนะคะ เขาชอบด้วย แต่อาจจะ ไม่ถนัด เขาจึงคอยเป็นลูกมืออยู่ข้าง ๆ เช่น พออาบน้ำคนหนึ่งเสร็จ บีมก็พาไป เข้านอน กลายเป็นทีมเวิร์ค หรือถ้าวันไหนเขาเห็นออยเหนื่อย ก็จะมาช่วยอะไร เล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเช่น เทนมให้ลูก เขาจะเดินมาบอก ‘เธอไปนอนก่อน เดี๋ยว เราไปจัดการนมเอง’ ถือว่าเขาเป็นพาร์ตเนอร์ที่ใช้ได้เลยค่ะ

“ส่วนเวลาลูกทะเลาะกัน ออยไม่ได้ลงโทษรุนแรง เพียงแต่ให้เขาจำว่า นี่คือสิ่งไม่ดี หรือถ้าเขาตีอีกคนเจ็บ ออยจะบอกเขาว่า ‘เห็นไหม น้องเจ็บ พี่เจ็บ หนูเสียใจไหม’ แต่จะไม่พูดชี้นำว่าหนูไม่ได้ตั้งใจใช่ไหม เพราะรู้สึกว่าเด็กจะจำ อีกหน่อยถ้าเขาไปตีคนอื่น ก็จะอ้างว่าไม่ได้ตั้งใจ ต้องรีบสอนตอนนี้ เพราะเขา ยังไม่มีชุดข้อมูลในการแก้ตัวอยู่ในหัว ทุกวันนี้เวลาออยถามลูกว่าใครทำผิด แล้ว เขายอมรับผิด จะรู้สึกพอใจมาก แต่เดี๋ยวนี้ก็เริ่มมีการปกป้องตัวเองบ้างแล้วนะคะ สมมติเราเห็นแล้วว่าผิด แต่ไม่สารภาพ ออยก็จะบอกว่า หม่ามี้เห็นนะว่าทำแบบนี้ ใช่ไหม เขาก็จะบอกความจริงกับเรา

“นอกจากนี้ออยยังสอนเน้นเรื่องของการทำบุญ ไม่ถึงขนาดนั่งภาวนา แต่ เน้นเรื่องศีล 5 อย่างวันเกิดเขาจะพาไปทำบุญตลอด เราเชื่อเรื่องทำบุญ เหมือน การสะสมเงิน มันไม่เน่าเสีย ถ้าวันหนึ่งเราเข้าตาจน แต่อย่างน้อยก็มีบุญกุศล คอยช่วย”

ฝาแฝดซุป’ตาร์

“ไม่คิดเลยว่าลูก ๆ จะเป็นที่รู้จักขนาดนี้ แต่อาจเป็นเพราะคนเห็นน้อง ๆ บ่อยจนรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราไปแล้ว บางคนก็เข้ามาคอมเมนต์ ว่าต้องดูทุกวัน เหมือนได้เห็นการเติบโตของน้อง บางคนก็น่ารัก คอยติง ซึ่ง ออยอ่านทุกคอมเมนต์นะคะ เพราะถ้ามีประโยชน์ก็นำมาปรับปรุง

“เวลาไปเจอคนข้างนอก ความที่เขาเล็กมาก ยังไม่รู้เรื่อง จึงไม่มีโหมด ต่อต้าน แค่งง ๆ ว่าทำไมทุกคนรู้จักเขาหมดเลย เราก็จะบอกเขาว่า ‘เวลาพี่ ๆ มาขอถ่ายรูป เขารู้จักหนูเพราะคุณพ่อเป็นดารา ถ้าหนูอยากให้พี่เขาถ่ายก็ยิ้มให้ แต่ถ้าหนูไม่อยากถ่ายก็บอกพี่เขาว่าบ๊ายบาย แล้วหนูก็เดินออกมานะลูก’ แต่ บางครั้งสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่เราประเมิน บางทีน้องนั่งอยู่ในรถเข็น กำลัง ยืนรอลิฟต์ มีคนถ่ายคลิป เด็ก ๆ บอกว่าบ๊ายบาย แต่พี่ ๆ ก็ยังไม่ไป เขาก็งง ออยสงสารลูกนะ แต่ก็เข้าใจความปรารถนาดีของคนอื่น ๆ ที่ชื่นชมลูก ซึ่งเราก็ต้อง ปรับตัวไปเรื่อย ๆ”

รักที่สุด

“ออยตั้งใจไว้แล้วว่าจะเลี้ยงดูลูก 4 คนให้เหมือนกัน เลี้ยงอย่างเต็มที่ ได้เรียนโรงเรียนเหมือนกัน ตอนนี้ก็คุยกันถึงเรื่องอนาคตกับบีมไว้แล้วว่าจะเรียน ที่ไหน ค่าเทอมเท่าไร เราวางแผนเรื่องรถ เรื่องค่าใช้จ่าย จนถึงกำลังคนที่จะมาช่วยดูแลเตรียมทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้

“ถ้าพูดเรื่องความรัก ออยไม่เคยสงสัยในความรักที่มีให้ลูกเลย ถามว่ารักใครมากกว่ากัน คงตอบไม่ได้ เพราะคนเรารักอะไรไม่เท่ากันอยู่แล้ว แต่ออยรักลูกมาก…มากจนไม่ต้องบอกว่ารักใครมากใครน้อย และแน่นอนว่ารักที่สุดในชีวิตและมากกว่าชีวิตตัวเอง พ่อบีมก็เหมือนกัน จะดูแลเขาให้ดีที่สุดค่ะ”  

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 985

ภาพ : @oilatiporn, @beamkawee

บทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ

มุกดา นรินทร์รักษ์ จากเด็กสาวที่ตัดสินใจร่วมประกวดเวทีมิสทีนไทยแลนด์เพราะอยากได้ไอโฟน! ใครจะคิดว่าที่สุดเธอจะได้โกอินเตอร์เป็นนางแบบอยู่ที่ญี่ปุ่นนาน 3 ปี ก่อนจะกลับมารั้งตำแหน่งนางเอกเจ้าแม่เรตติ้งคนใหม่ของช่อง 7

ไอโฟนเป็นเหตุ! เปิดเส้นทางนางเอก เจ้าแม่เรตติ้งของ มุกดา นรินทร์รักษ์

ไอโฟนเป็นเหตุ

“มุกเกิดและโตที่ระนอง เป็นเด็กขี้อาย โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบเจอใคร แต่ก็ไม่ถึงขั้นเก็บตัว ยังทำกิจกรรมของโรงเรียนได้ ตอนนั้นเคยฝันอยากเป็นนางพยาบาล เพราะป่วยบ่อย ไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงนะคะ แค่ร่างกายเหมือนจะเซ้นสิทีฟกับทุกสิ่ง โดนฝนนิดหน่อยก็ไข้ขึ้น เข้าโรงพยาบาลถี่จนชินกลิ่น จึงคิดตามประสาเด็กว่าถ้าทำงานอยู่โรงพยาบาลคงดี

“ที่บ้านเลี้ยงมุกแบบไม่ตามใจ อยากได้อะไรต้องขวนขวายทำเอง เพราะฉะนั้นกว่าจะขออะไรได้คือยากมาก ที่จำได้ไม่ลืมคือตอนเรียนป.6 มุกอยากได้ไอโฟน 4 แต่ตื๊อแม่เป็นสิบๆครั้งยังไงก็ไม่ใจอ่อน ผ่านมา 3 ปี มุกเรียน ม.2 ช่วงปิดเทอมมาพักที่กรุงเทพฯ พี่ชายพาไปเดินห้าง แล้วได้ใบปลิวประกวดรายการมิสทีนไทยแลนด์ ปี2011 พี่ชายไม่ชอบให้มุกอยู่นิ่ง ๆ จึงเชียร์ว่า ‘ไปประกวดสิ’

“ตอนแรกมุกปฏิเสธ คือชอบดูการประกวด แต่ไม่ได้อยากเป็นผู้แข่งขันแต่พี่ยังคะยั้นคะยอ สุดท้ายยกเรื่องโทรศัพท์ที่มุกอยากได้มากมาล่อเป็นของรางวัลบอกว่าถ้าชนะ จะซื้อไอโฟน 4 ให้ จึงตัดสินใจไปเพราะไอโฟน แค่นั้นเลยค่ะ
(หัวเราะ) แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าถ้ากล้าเข้าประกวด แม่ต้องเห็นใจที่เรามีความพยายาม ถึงไม่ชนะก็อาจจะได้โทรศัพท์เป็นรางวัลปลอบใจ

“ตอนอยู่ในกองประกวดมุกคิดอย่างเดียวว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ เพราะอย่างที่บอกว่าโลกส่วนตัวสูง การอยู่รวมกับคนเยอะๆไม่ใช่สิ่งที่ถนัด อธิษฐานทุกวันว่าขอให้โดนคัดออก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ตั้งใจทำตามที่ครูฝึกสอนนะคะ
แค่ไม่เคยคิดถึงชัยชนะ สุดท้ายวันประกาศผลมุกได้ที่ 1 งงมาก กรรมการคงเห็นอะไรบางอย่างในตัวเรา ซึ่งต้องขอบคุณเวทีนี้นะคะ นอกจากโอกาสดีๆ ในชีวิตแล้ว ที่สุดแม่ยังยอมซื้อไอโฟนให้ด้วย” (หัวเราะ)

โชคชะตาพาไปญี่ปุ่น

“พอจบจากเวทีมิสทีนไทยแลนด์ ตอนนั้นมุกเริ่มคิดว่าวงการบันเทิงอาจจะเหมาะกับเรา แต่ยังไม่รู้หรอกว่าจะได้งานอะไร เพราะมีโอกาสไปแคสติ้งที่ช่อง 7 แต่ไม่ผ่าน ด้วยหุ่นที่ยังอวบๆ พูดติดทองแดง แอ๊คติ้งไม่ดี อีกอย่างคือยังเด็กมาก จึงกลับไปเรียนตามปกติ กระทั่งปี2013 เอเจนซี่จากญี่ปุ่นติดต่อมาทางมิสทีนไทยแลนด์ อยากได้นางแบบคนไทยไปเดินเวทีโตเกียว รันเวย์ ปี2013 โดยเขาเดินทางมาคัดเลือกที่ไทย และมุกมีโอกาสไปแคสติ้งด้วย ตอนนั้นหุ่นดีขึ้นแล้ว ปรากฏว่าผ่าน จึงได้ไปเดินแบบที่โตเกียวรันเวย์

“ครั้งนั้นถือเป็นการเดินทางออกนอกประเทศครั้งแรกในชีวิต ตื่นเต้นมาก ความรู้สึกคือเหมือนไปเที่ยว แต่เรื่องจริงไม่ใช่เลย ต้องทำงานล้วนๆ ซึ่งมุกก็ตั้งใจเต็มที่ หลังจากนั้นเอเจนซี่ที่ญี่ปุ่นสนใจอยากร่วมงานกับมุก โดยให้ไปทำงาน
อยู่ที่นั่นจริงจัง มุกรีบคว้าโอกาสนั้นไว้ สำหรับเรื่องเรียน ตอนนั้นมุกเรียนอยู่ม.5 ที่โรงเรียนพิชัยรัตนาคาร ก็ตัดสินใจดร็อปไว้ เพราะไม่แน่ใจว่าจะไปนานเท่าไร แต่ปรากฏว่าอยู่ยาว จึงเลือกเรียนทางออนไลน์ตลอด 2 ปี แล้วกลับมาสอบเทียบจนได้วุฒิม.6 พอกลับมาเมืองไทยก็สอบเข้าคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทยค่ะ

“ตอนอยู่ญี่ปุ่นมุกไม่เคยคิดถึงบ้านหรือร้องไห้เลย เพราะชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้ว แต่ความยากคือเรื่องงานและการใช้ชีวิตที่นั่นในช่วงแรก อย่างเวลาไปแคสติ้ง เขาจะคัดจากรูปก่อนเจอตัวจริง ถ้ารูปผ่านก็จะพาไปเจอบรรณาธิการนิตยสารต่างๆ แล้วลุ้นอีกทีว่าเขาจะชอบเราหรือเปล่า ที่ญี่ปุ่นเขาชอบนางแบบแนวธรรมชาติ สบายๆ โชคดีที่ส่วนใหญ่ชอบมุก จึงได้เซ็นสัญญาเป็นนางแบบประจำของนิตยสาร Ray อยู่ 3 ปี ตอนแรกที่ไปอยู่มีล่ามคนไทยไปเป็นเพื่อน
1 สัปดาห์เพื่อสอนทุกอย่าง ทั้งวิธีขึ้นรถไฟฟ้า ขึ้นรถบัส ซื้อตั๋ว ช่วงนั้นชิล เพราะมีเพื่อน มารู้ซึ้งตอนที่พี่เขากลับ ยากทุกอย่างตั้งแต่ซื้อตั๋วรถไฟ เพราะภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ไม่แม่น ต้องคอยเปิดดิกภาษาญี่ปุ่นถาม บางที
ก็หลง ใช้เวลาสักพักกว่าจะปรับตัวได้

“แม้จะได้เซ็นสัญญาอยู่ยาว แต่การแคสติ้งแต่ละงานก็ยังยากอยู่ดี อาจต้องแคสติ้ง 30-40 ครั้งกว่าจะได้งาน 1 ชิ้น  เพราะที่นั่นมีนางแบบเยอะ ทั้งจากจีน บราซิล ฝรั่ง แล้วยังหน้าตาดีมาก ดีที่มุกเป็นนางแบบประจำนิตยสาร Ray ซึ่งเขาการันตีว่าได้ถ่ายงานทุกเดือน เฉลี่ยเดือนละ 5 งาน ถ้าพีคก็อยู่ที่ 10 งานจึงไม่ค่อยกดดันเรื่องเงิน ซึ่งการอยู่ญี่ปุ่นค่าใช้จ่ายสูง และมุกออกเองทั้งหมด ไม่อยากรบกวนที่บ้าน หนักหน่อยคือค่าที่พักเดือนละ 5 หมื่นบาท นอกนั้นเป็นค่ากินและใช้จ่าย พอได้เงินก้อนมาต้องรีบแบ่งเป็นค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าเดินทาง แยกไว้ต่างหาก”

เจ้าแม่เรียกเรตติ้ง

“มุกทำงานอยู่ที่ญี่ปุ่น 3 ปี ได้กลับมาเมืองไทยปีละครั้งเพื่อต่อวีซ่า จึงได้มีโอกาสไปแคสติ้งงานที่ช่อง 7 อยู่ 2 ครั้ง  ปรากฏว่า าผ่าน  ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้อยู่เมืองไทยถาวร ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าถ้าอยู่ที่นี่เราจะรุ่งไหม คำตอบ
คือไม่รู้ แต่อยากลอง คือถ้ามุกอยู่ญี่ปุ่นต่อแล้วพัฒนาภาษา อาจมีโอกาสเติบโตได้งานดีๆ แต่อาจต้องใช้เวลา 7 – 10 ปีกว่าจะมีคนป้อนงานละครหรือได้ออกรายการทีวี แต่ถ้าอยู่เมืองไทย แม้ต้องเริ่มทุกอย่างใหม่ แต่คงง่ายกว่าที่ญี่ปุ่นมาก

“หลังจากเซ็นสัญญา 1 ปีก็ได้เล่นเรื่องแรก ขมิ้นกับปูน แล้วก็มี งานแสดงมาเรื่อยๆ จนมาดังเรื่องมธุรสโลกันตร์ และล่าสุดคือโซ่เวรีที่ฉายที่จีนด้วย ละครทุกเรื่องได้รับกระแสตอบรับดี ต้องขอบคุณตั้งแต่ผู้เขียนบทและทีมงานทุกคน  รวมถึงตัวเองด้วย เวลาแสดงละครมุกจะทำความเข้าใจบท แล้วปล่อยตัวเองไปตามความรู้สึกเต็มที่”

นางเอกโลกส่วนตัวสูง

“ทุกวันนี้มุกยังมีโลกส่วนตัวสูงอยู่นะคะ ถ้าช่วงไหนเหนื่อยหรือเครียดมากก็กลับไปอยู่ในโลกของตัวเอง คืออยู่นิ่งๆ  และจะทำสิ่งที่อยากทำเท่านั้น เช่น อยู่บ้านหรือถ้าอยากไปไหนก็ไปคนเดียว ปกติมุกจะหน้านิ่ง ไม่ค่อยยุ่งกับใคร พูดน้อยด้วยความหน้านิ่งจึงทำให้คนเข้าใจผิดง่ายมาก ทุกวันนี้ก็ยังมีหลายคนคิดว่ามุกดุหรือหยิ่ง บางคนเห็นเราแว่บแรกก็รู้สึกกลัว ซึ่งที่จริงมุกไม่ได้มีอะไร แค่หน้านิ่งเงียบๆ คุยไม่เก่ง บวกกับตาดูดุ จึงง่ายต่อการที่ใครจะเข้าใจผิด แต่ถ้าได้คุยกันความรู้สึกพวกนั้นจะหายไปค่ะ และที่ผ่านมามุกพยายามปรับตัวเยอะ เพราะเป็นบุคคลสาธารณะแล้ว ไม่ถึงขั้นเปลี่ยนตัวเองทั้งหมด แค่ยิ้มให้มากขึ้น

“ต้องขอบคุณแฟนคลับ ทีมงาน และคนรอบข้างที่เข้าใจมุกเสมอมาค่ะ”

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับ 975

มัทนา สนิทวงศ์ ณ อยุธยา หรือ หนูนา สไตลิสต์อิสระที่มักหยิบดอกไม้มาเป็นองค์ประกอบในงานให้มีชีวิตชีวายิ่งขึ้น กระทั่งตัดสินใจเรียนจัดดอกไม้แบบอิเคบานะ สไตล์ญี่ปุ่น ที่ต้องอาศัยความประณีต ผสานกับมุมมองความงามที่กว้างออกไป อย่างการหยิบดอกไม้ริมทาง หรือผลไม้ รวมถึงข้าวของมาสร้างสรรค์ผลงานจึงโดดเด่น เปี่ยมด้วยไอเดีย

อิเคบานะ ความงดงามในโลกดอกไม้ของ หนูนา มันทนา

‘อิเคบานะ’ กฏที่เปิดกว้างความงามในโลกของดอกไม้

“เราโตมาในบ้านที่มีต้นไม้ดอกไม้เยอะ ขนาดวันหยุดยังไปจตุจักรเพื่อซื้อต้นไม้ โตมาทำงานก็เคยทำงานเป็นสไตลิสต์ให้กับนิตยสารแต่งบ้าน ก่อนจะออกมาทำงานอิสระ ทั้งด้านอินทีเรียร์ ถ่ายภาพ ฯลฯ ซึ่งการจัดดอกไม้เป็นองค์ประกอบหนึ่งในงานด้วย โดยจัดไปตามเซ้นส์ กระทั่งรู้สึกว่า การจัดดอกไม้เป็นงานคราฟต์ที่มีรายละเอียดเยอะ จึงไปเรียนเพิ่มเติมตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว 

        “เราสนใจศาสตร์การจัดดอกไม้แบบ ‘อิเคบานะ’ สไตล์ญี่ปุ่น ที่เน้นความคิดสร้างสรรค์ผสานไปกับความงดงามตามธรรมชาติ เวลาจัดต้องมองให้ลึกถึงรายละเอียด พิจารณาก่อนว่า ความสวยของดอกนี้อยู่ตรงไหน ทำไมจึงสวย เหมือนการจะถ่ายภาพใบหน้าคนถ้าจะถ่ายรูปควรเป็นมุมไหน ทำให้ต้องหยุดคิด พิจารณามากขึ้น

         “การจัดดอกไม้แบบอิเคบานะ มักใช้พื้นที่ว่างให้เข้ามาร่วมเป็นส่วนประกอบในงาน  ภาพรวมของการจัดดอกไม้นั้นจะต้องคิดถึงการเว้นพื้นที่ว่างระหว่างกันด้วย ถือว่าคือส่วนหนึ่งของงาน จึงจะมีความสวยงามตามธรรมชาติ นึกภาพตามง่ายๆ ถ้าเป็นป่าทึบแน่นทั้งหมด จะดูอึดอัดไป แต่ถ้ามีแอ่งน้ำ มีบึง เป็นส่วนพื้นที่ราบว่าง ก็จะช่วยให้สบายตาขึ้น เรียกว่า อิเคบานะช่วยดึงโครงสร้างความสวยงามตามธรรมชาติมาอยู่ในพื้นที่เล็กๆ

        “สิ่งที่ยากสำหรับในช่วงแรกๆคือกฎค่ะ โดยเฉพาะเรื่องของการจัดองศาดอกไม้ ที่ต้องตั้งให้ได้ทั้งฉากและมุม ซึ่งบางครั้งเราไม่สามารถฝืนธรรมชาติได้ เช่น กิ่งยาว หรือใหญ่มาก ก็ต้องหาวิธีอื่น เช่น ใช้อุปกรณ์เข้ามาช่วยปรับแต่ง ยึดหรือเสริมให้ได้องศา หรือเปลี่ยนชนิดดอกไม้ไปเลย ซึ่งเคยมีหลายครั้งที่พอมองภาพรวมแล้วรู้สึกว่ายังไม่ใช่ ก็ต้องรื้อแล้วจัดใหม่ทั้งหมด ”

คราฟต์ที่ดีคืองานละเอียด

“งานคราฟต์คือเรื่องของดีเทล เราต้องรู้รายละเอียดทั้งหมด การจัดดอกไม้ไม่ใช่แค่ดูแล้วสวย แต่ต้องเริ่มจากรู้จักธรรมชาติของวัสดุหรือสิ่งที่ใช้ทำงานว่า ดอกไม้ชนิดนั้นมีความอ่อน แข็ง สูงต่ำอย่างไร ถ้าดอกไม้ที่เลือกมาก้านสั้นเกินไปก็อาจจะทำงานบางอย่างไม่ได้ ถ้ากิ่งโค้งมาก หรือตรงมาก ก็ต้องคิดจัดให้ไปตามธรรมชาตินั้นๆ รวมไปถึงต้องดูเรื่องสี ว่าไปในโทนเดียวกัน หรือจัดวางแล้วสวยงามอย่างใจหรือเปล่า

“โชคดีที่เรารู้จักต้นไม้ดอกไม้ไทยเยอะ สิ่งที่ต้องเรียนรู้เพิ่มเติมคือ คือ ดอกไม้ต่างประเทศ จะซื้อมาทดลองด้วยตัวเอง เช่น ทิ้งไว้จนเหี่ยวแล้วบันทึกว่า แต่ละชนิดอยู่ได้นานขนาดไหน ไว้เป็นข้อมูลสำหรับการใช้งาน เพราะบางอีเว้นต์ ดอกไม้ต้องอยู่ในพื้นที่จัดงาน 3-5 วัน เราควรรู้อายุของดอกไม้เป้าหมายว่าทำได้ถึงขนาดนั้นไหม และมีวิธีดูแลรักษาอย่างไร

“ขณะเดียวกันเรื่องของภูมิประเทศก็มีส่วนสำคัญ ถ้าหน้าร้อนดอกไม้จะบานเร็ว และน้ำก็เน่าเร็วเช่นกัน ส่วนหน้าหนาวหรือฤดูฝน ดอกไม้จะอายุยืนกว่า เราอยู่ในเมืองร้อน ถ้าจะใช้ดอกไม้จากต่างประเทศซึ่งราคาสูงก็ต้องดูแลรักษาในสถานที่ที่เหมาะสม เช่น ดอก Snow rose ต้องแช่น้ำแข็งเพราะเขาเติบโตในหิมะ หรือไม่ก็ต้องเก็บอยู่ในตู้เย็นไม่อย่างนั้นเหี่ยวเร็ว

“ปกติเวลาจัดดอกไม้ให้ลูกค้า จะวาดภาพร่างไว้คร่าวๆ เช่น ใช้โทนสีประมาณไหน พื้นผิวเป็นอย่างไร โดยถ้าเป็นงานลูกค้าจะใช้เวลาจัดประมาณ 3 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น ซึ่งเวลานี้จะต้องรวมไปถึงช่วงจัดของเตรียมอุปกรณ์นอกสถานที่ด้วย เช่น การขนดอกไม้ การจัดเตรียมพื้นที่ เรียงอุปกรณ์ แล้วก็ลงมือจัดให้ได้ตามที่วางแผนไว้  แต่ทั้งนี้ขึ้นกับขนาดของงานและความยากง่าย หากงานมีสเกลพื้นที่ใหญ่ ก็ต้องเพิ่มเวลาค่ะ นอกเหนือจากการทำงาน ถ้ามีเวลาว่าง เราชอบทดลองจัดดอกไม้ บางทีจัดเพลินมาก 2 ชั่วโมงก็มี คิดไปจัดไป เพื่อให้งานเกิดความแปลกใหม่ ถ้าเวิร์คก็นำมาใช้กับงานลูกค้าได้ อย่างตอนนี้อินกับดอกเบญจมาศและกล้วยไม้เพราะรู้สึกว่าเข้ากับอะไรง่าย ได้หมด

“สำหรับเราการจัดดอกไม้ คืองานคราฟต์ที่ต้องทำบ่อยๆ ตอนแรก อาจรู้สึกว่ายาก เหนื่อยและเครียด เพราะด้วยธรรมชาติของดอกไม้ ต้นไม้ บางทีก็หัก ล้มหรือร่วง แต่พอยิ่งฝึก ยิ่งดีขึ้น ในที่สุดก็ชิน มือกับตา และความคิดจะทำงานร่วมกันไปเองโดยอัตโนมัติว่า ต้องตัดก้านสั้น ยาวเท่าไร ควรหันอย่างไร แต่เรื่องยากสุดก็ยังไม่สู้ว่า ต้องมีไอเดียอยู่เสมอ เราชอบทำงานที่มีเรื่องราวเบื้องหลัง หรือเกี่ยวข้อง และจะดีถ้าทำออกมาแล้วสามารถสื่อสารเล่าเรื่องราวได้ด้วย”

จินตนาการและแฟนตาซี

        “ปกติสไตล์ของเราคือ จินตนาการและแฟนตาซีค่ะ อาจเพราะโตมากับการอ่านนิทานก่อนนอน จึงหยิบมาใช้บ่อย เช่น เฮเซลกับเกรเทล เรื่องราวของสองพี่น้องที่พลัดหลงในป่าแล้วไปเจอบ้านแม่มด เคยใช้คอนเซ็ปต์นี้ไปจัดดอกไม้ให้เป็นป่า มีความลึกลับ

        “ชิ้นงานที่ชอบมีเยอะเลยค่ะ เช่น งานอีเว้นท์ของแบรนด์เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เขามาในธีม The unusual journey เล่าถึงมิติพิศวง ที่ย้อนกลับไปในยุค 1900 ที่วิทยาศาสตร์เริ่มเข้ามา มีหมอยา แต่ขณะเดียวกันก็ยังมีศาสตร์ลึกลับเรื่องผี เป็นโจทย์ที่สนุกมาก วิธีการทำงานคือ ค้นหาว่า เหล้าที่เขาใช้มีส่วนผสมอะไรบ้าง พบว่า มีสมุนไพรชื่อ ‘โกศจุฬาลัมพา’ เป็นหญ้าชนิดหนึ่งที่สมัยก่อนช่วยแก้โรคมาเลเรีย หายากมาก แต่ก็ไปตามหาหญ้าชนิดนี้มาตกแต่งในงานจนได้ ส่วนการจัดดอกไม้เราตั้งใจให้ดูแฟนตาซี เป็นแนวป่า มีงู มีลูกตาประดับอยู่  พอลูกค้าเดินเข้ามาในงานก็ชอบมาก ทักเลยว่า กลิ่นหญ้าคือกลิ่นเหล้าใช่มั้ย ประทับใจงานนี้ตรงที่สามารถสื่อสารได้ครบทุกมิติ ทั้งความสวย ลึกลับ ให้การจัดดอกไม้ได้เล่าเรื่องราวสนุกๆไปด้วย

        “อีกงานคืออีเว้นท์เปิดตัวสกินแคร์ของ Shishedo ความที่อยากได้ Snow rose เป็นดอกไม้สีขาวอมชมพูไล่เฉดแดงม่วงสวยมาก เพิ่งรู้ตอนจ่ายเงินเสร็จแล้วว่า ดอกไม้ชนิดนี้ต้องอยู่ในตู้เย็นตลอด เพราะตามธรรมชาติเขาเกิดในหิมะ ไม่อย่างนั้นจะเหี่ยว โอ้โฮ… เครียดเลย แต่โชคดีที่เป็นงานกลางวัน ระยะเวลาจัดงาน 1 ชั่วโมง จึงแก้ปัญหาจัดองค์ประกอบอื่นๆ ให้เสร็จไว้ก่อน พอแขกใกล้มาค่อยนำดอกไม้ไปเสียบแช่ในน้ำแข็ง พอน้ำแข็งเริ่มละลายก็ไปหยอดเพิ่ม สุดท้ายก็ผ่านมาได้ งานนี้ประทับใจในแง่ที่สอนให้คิดรอบคอบยิ่งขึ้น”

ความงามจากข้างทาง

        “ไม่เคยยึดติดว่า ต้องเป็นดอกไม้นำเข้า หรือต้องไปซื้อตามร้านเท่านั้นจึงจะสวย เราควรเปิดกว้างเพื่อให้งานไปได้ไกล เพราะพืชและดอกไม้ไม่มียี่ห้อ ถ้าเราไม่ไปกำหนด อย่างดอกไม้ข้างทางก็หยิบมาใช้ได้ ขึ้นกับว่า วางไว้ตรงไหนและอยู่กับอะไร อย่าว่าแต่ดอกไม้ข้างทางเลย เปลือก ราก ฝัก ผลไม้ ก็ใช้ได้หมดถ้าเราว่าสวย ทุเรียนก็เคยลองเอามาใช้จัดกับดอกไม้ได้ค่ะ พอลองจัดดูปรากฏว่า น่ารัก อยู่ด้วยกันกับดอกอื่นๆ ได้ นอกจากทุเรียนเคยลองใช้ ขนุน เมลอน ขอนไม้ที่มีเห็ด ก็น่ารักไปอีกแบบ สุดท้ายการจัดดอกไม้เปิดกว้างมาก ทุกอย่างนำมาใช้ได้หมด แค่ต้องรู้จักพลิกแพลง สื่อสารออกมาเป็นภาพได้”

“งานคราฟต์เป็นงานละเอียด เวลาที่เราต้องทำงานด้านตกแต่งภายใน มีโอกาสได้พบกับทีม ช่างไม้ ช่างอิฐ ช่างปูน ช่างเย็บผ้า ซึ่งทำให้ได้เรียนรู้ว่า ถ้าช่างคนไหนทำงานเนี้ยบ งานออกมาสวยงามน่าดึงดูด เราเองก็อยากเลือกทีมนั้นเข้ามาร่วมงาน งานจัดดอกไม้ถ้ามองในแง่ความเป็นงานคราฟต์ก็น่าจะไม่ต่างกัน”

นอกจากสวยแล้วยิ่งมีเรื่องราว ด้วยก็ยิ่งน่าค้นหา

เรื่อง Fai