4 เซเลบริตี้ชื่อดัง ร่วมเปิดบ้านอวดโฉมเฟอร์นิเจอร์ชิ้นโปรด และเผยเคล็ดลับการเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์ให้บ้านสวยในแบบของแต่ละคน

ในชีวิตวัยทำงาน จะโสดหรือไม่โสดก็ต้องมีงานอดิเรก ความชื่นชอบเกี่ยวกับการเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์มาตกแต่งบ้านกันไม่มากก็น้อย เพราะเชื่อว่าหลายคนคงเป็นกันแน่นอนที่เวลาได้เดินดูของตกแต่งบ้าน ได้หยิบได้จับจะมีความสุขมากๆ และที่สำคัญซื้อเข้าบ้านเพื่อมาตกแต่งและใช้ในทุกๆ วันแล้ว เรื่องการดูแลทำความสะอาดเพื่อให้คงทน ไม่เสียง่าย โดยเฉพาะเหล่าเครื่องหนัง เนื้อผ้า ก็สำคัญมากๆ เลย

วันนี้ แพรวดอทคอม ได้ไปเปิด “เลธเธอร์ โซลูท” (Leather Solute) อาณาจักรของการทำสปาเครื่องหนังแบบครบวงจร ภายใต้การบริหารงานของ โสภิณ รองรัตน์ ร่วมด้วย สุวดี พึ่งบุญพระ และ โอฬาร ปุ้ยพันธวงศ์ สองผู้บริหารจากพีพี กรุ๊ป ซึ่งก็เป็นนวัตกรรมในการดูแลเฟอร์นิเจอร์โดยเฉพาะ ไม่ว่าจะเรื่องบำรุงสี เปลี่ยนสีรองเท้าและกระเป๋า หรือการทำความสะอาดเครื่องหนังทั้งภายในและภายนอก รวมถึงการซ่อมแซมบำรุงหนังให้มีประสิทธิภาพขึ้นด้วย ซึ่งผลิตภัณฑ์ก็เป็น “ไบโอ” (BIO) ปลอดภัยไร้สารเคมี ที่ได้รับใบประกาศนียบัตรรับรองมาตรฐาน (Certificate) มากกว่า 20 ฉบับจากประเทศสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก

ความโดดเด่นของนวัตกรรม เลธเธอร์ โซลูท (Leather Solute) คือ เอจ สต็อป (Age Stop) การเคลือบฟิล์มบางๆ ลงบนเครื่องหนังที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทั้งกระเป๋า รองเท้า เพื่อป้องกันรังสียูวี ของเหลว คราบเปื้อนจากโลชั่นและเหงื่อ รวมถึงช่วยชะลอการเกิดรอยต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นกับหนังตามอายุการใช้งาน หรือหากตัวหนังถูกคราบเปื้อน คราบเหล่านั้นก็จะเกาะอยู่บนตัวฟิล์ม ไม่ซึมลงสู่ชั้นหนัง ซึ่งทางแบรนด์ก็มีน้ำยาสูตรเฉพาะที่สามารถใช้ลบคราบเหล่านั้นให้หายออกไปได้ในทันที อีกทั้งยังมีช่างผู้เชี่ยวชาญชาวอิตาลีที่มีประสบการณ์ด้านการทำสปาเครื่องหนังมากว่า 20 ปีอย่าง แอนโตนิโอ ดิ มายโย่ว์ (Antonio Di Maio) มาดูแลพร้อมทั้งให้คำปรึกษาอีกด้วย

แอนโตนิโอ ดิ มายโย่ว์  (Antonio Di Maio) กล่าวถึงขั้นตอนการดูแลเฟอร์นิเจอร์ของเลธเธอร์ โซลูท และข้อควรระวังในการใช้เฟอร์นิเจอร์ “เฟอร์นิเจอร์ใดๆ ก็ตามที่ทำจากเครื่องหนัง จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับการดูแลจากผู้เชี่ยวชาญ เพราะหนังเป็นวัสดุที่ค่อนข้างดูแลรักษายาก ซึ่งหากเกิดปัญหาขึ้นกับเฟอร์นิเจอร์ ทางเราจะเริ่มจากการส่งทีมช่างผู้เชี่ยวชาญเข้าไปวิเคราะห์สภาพหนังก่อน ซึ่งเราสามารถดูแลหนังได้ทุกประเภท อาทิ หนังวัว หนังแกะ หนังกลับ รวมถึงผ้าซาติน ผ้าแคนวาส และผ้าลายถักทอพิเศษต่างๆ

“หลังจากนั้นเราจะเริ่มทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ พร้อมซ่อมแซมบริเวณที่สึกหรอด้วยทีมช่างผู้เชี่ยวชาญ จากนั้นจึงเคลือบถนอมหนังและผ้าด้วยเทคโนโลยีเอจ สต็อป ให้เฟอร์นิเจอร์กลับมามีสภาพเหมือนใหม่อีกครั้ง ซึ่งหนังที่มีคุณภาพดีและดูแลง่ายที่สุดจะเป็นหนังวัว แต่ข้อควรระวังในการใช้เฟอร์นิเจอร์ประเภทหนังคือ ห้ามทำน้ำมันหกใส่ เพราะน้ำมันจะซึมเข้าสู่หนังได้เร็วมากและเกาะเป็นคราบ ทำให้หนังเสื่อมสภาพ ส่วนถ้าเป็นประเภทผ้าต้องระวังอย่าให้เลอะคราบเลือด เพราะคราบจะฝังแน่นติดทนทานมากที่สุด”

ด้าน 4 เซเลบริตี้ชื่อดัง ยังแนะนำเคล็ดลับการเลือกเฟอร์นิเจอร์
พร้อมเผยถึงเฟอร์นิเจอร์ชิ้นโปรดของตนเองอีกด้วย 

เริ่มจากเซเลบริตี้สาวสังคม คุณริก้า ดีล่า เล่าว่า “ของแต่งบ้านที่ริก้าให้ความสำคัญและต้องมีในทุกห้องเลยก็คือพรมปูพื้น เพราะเวลามองเข้ามาในบ้านมันให้ความรู้สึกสวยงามและดูสะอาดตา ซึ่งพรมที่ริก้าชอบจะต้องทำจากผ้าถักทอพิเศษที่เป็นงานฝีมือ เพราะนอกจากจะมีลวดลายสวยงามแล้ว ยังสามารถดูแลทำความสะอาดได้ง่ายอีกด้วย”

ถัดมาที่คุณแม่สาวสวย คุณสุทัศนีย์ คุนผลิน เผยว่า “เวลาอยู่บ้านอุ้ยจะชอบนั่งอ่านหนังสือ นอนเล่นกับลูกในห้องนั่งเล่น เพราะฉะนั้นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นโปรดของอุ้ยก็จะเป็นเก้าอี้แบบเดย์เบด เพราะอุ้ยจะชอบเก้าอี้ที่นั่งสบาย ปรับนอนได้ ซึ่งตัวนี้อุ้ยก็ได้มาจากโมทีฟ”

คนต่อมา นักแสดงและพิธีกรหนุ่มมากฝีมือ คุณกันต์ กันตถาวร พูดว่า “ผมเลี้ยงสุนัขหลายตัว ซึ่งส่วนใหญ่จะเลี้ยงในบ้าน ดังนั้นพวกโซฟา พรม ก็จะต้องโดนข่วน โดนกัดเป็นเรื่องธรรมดา ผมก็เลยเลือกซื้อโซฟาหนังแบบไร้ขนมาไว้ที่บ้าน เพราะมันค่อนข้างเช็ดทำความสะอาดง่ายเวลาสุนัขทำเลอะ”

ปิดท้ายที่หนุ่มนักธุรกิจเจ้าของสปาปัญญ์ปุริ คุณวรวิทย์ ศิริพากย์ เล่าว่า “เฟอร์นิเจอร์ชิ้นโปรดของผมจะเป็นโซฟาตัวที่ได้มาจากโมทีฟ เพราะด้วยดีไซน์ที่เรียบๆ ไม่เทอะทะ รวมถึงโทนสีที่ดูสบายตา ให้ความรู้สึกผ่อนคลายเวลานั่งพูดคุยกับคนในครอบครัว แต่ขณะเดียวกันก็ต้องเข้ากับของชิ้นอื่นในห้องด้วย”   

เรียกได้ว่า “เลธเธอร์ โซลูท” (Leather Solute) ได้กลายเป็นผู้นำด้านการดูแลและทำความสะอาดเครื่องหนังอย่างครบครัน สามารถตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตของคนได้ในทุกด้าน

เรียบเรียงโดย: Gingyawee_แพรวดอทคอม
ภาพ: เลธเธอร์ โซลูท’ (Leather Solute) ศูนย์การค้าดิ เอ็มควอเทียร์ ตึก C ชั้น B, ศูนย์การค้าเกษร ชั้น L และศูนย์การค้าสยามพารากอน ชั้น B1

ห้าสิบปีที่แล้ว นายประเวช ปาลีวิวัฒน์ หรือ ลุงแขกวัย 67 ปี เชื้อสายไทย – ปากีสถาน เดินทางออกจากประเทศไทยตั้งใจพาครอบครัวไปตั้งรกรากที่ประเทศปากีสถานแต่กลับต้องพบกับฝันร้ายที่ไม่คาดคิด ที่สุดแล้วครอบครัวของเขาได้มีโอกาสกลับมาแผ่นดินไทยอีกครั้ง เพราะพระมหากรุณาธิคุณของในหลวงรัชกาลที่ 9

“พ่อผมเป็นคนปากีสถาน ตอนอยู่เมืองไทยทำอาชีพยามเฝ้ากงสีพอมีเงินเหลือก็ซื้อวัว ซื้อควาย มาขายต่อ นำเงินที่ได้ส่งไปให้พี่ชายที่อาศัยอยู่ที่ประเทศปากีสถานสำหรับซื้อบ้าน เพราะพ่อวางแผนว่าจะพาแม่และลูก ๆ ทั้ง 8 คนไปอาศัยอยู่ที่บ้านเกิด ที่สุดก็ได้ไปจริง ๆ ตอนนั้นผมอายุประมาณ 8 ขวบ แต่พอไปถึงปากีสถาน ปรากฏว่าพี่ชายพ่อนำเงินที่พ่อส่งให้ไปใช้จนหมด ไม่สนใจไยดีพวกเราเลย พ่อโกรธมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีหลักฐานในการจะเอาผิด เราไม่มีบ้าน ไม่มีเงินไม่มีอะไรสักอย่าง พ่อจึงพาครอบครัวเดินทางไปที่เมืองการาจีในสภาพไม่ต่างจากขอทาน ต้องอาศัยขอข้าวชาวบ้านกิน ซึ่งบางคนก็ให้ข้าวบูดแกงบูด ที่เขาไม่อยากช่วยเพราะเขาถือว่าพวกผมไม่ได้เป็นคนที่นั่นเราต้องทนอยู่ในสภาพไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ลำบากมาก พ่อจึงไปสมัครเป็นยามที่สถานทูตไทย แต่พ่อคงคิดมากและเครียด ทำให้หัวใจล้มเหลวและเสียชีวิต ตอนนั้นแม่มืดแปดด้าน จึงตัดสินใจไปที่สถานทูตไทยเพื่อขอความช่วยเหลือจากในหลวงรัชกาลที่ 9 ให้พวกเราได้เดินทางกลับประเทศไทย ทางสถานทูตช่วยทำเรื่องถวายฎีกาให้ซึ่งในหลวงท่านทรงพระเมตตาช่วยเหลือ เพราะถือว่าเราเป็นคนไทยสถานทูตไทยจึงดำเนินเรื่องให้ได้ขึ้นเครื่องบินกลับมาโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
“วันที่ผมรู้ว่าจะได้กลับเมืองไทย ผมดีใจสุดในชีวิตเลย คิดว่ารอดแล้ว ไม่ตายแล้ว นับตั้งแต่นั้นผมรู้เลยว่าพระองค์ท่านคือผู้ที่สร้างชีวิตใหม่ให้แก่ครอบครัวผม ผมยังจำคำที่แม่พูดได้ว่า พ่อหลวงช่วยพวกเราให้กลับมาอยู่เมืองไทย อย่าเนรคุณท่านนะลูก

“พอกลับมาถึงเมืองไทย ในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงพระเมตตาพระราชทานเงินจำนวน 3,000 บาทให้ครอบครัวผมทุกเดือน แม่พาพวกเราไปอยู่ที่ตะพานหิน จังหวัดพิจิตร ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่แต่พอไปถึงก็ต้องสร้างบ้านใหม่ เพราะครอบครัวเราคนเยอะ จะไปอาศัยกับญาติคนไหนก็ลำบาก ตอนนั้นได้รับความช่วยเหลือจากคุณลุงท่านหนึ่งช่วยหาไม้มาสร้างบ้าน แม่ทำอาชีพทอดกล้วยแขก ขายซาลาเปา ฯลฯ เพื่อให้ได้เงินผ่านไป 6 เดือน พวกเราก็หยุดรับเงินของพระองค์ท่านโดยไปแจ้งกับทางอำเภอประจำจังหวัดว่าเรามีรายได้เพียงพอที่จะอยู่ได้แล้ว
“ผมไม่เคยเห็นในหลวงรัชกาลที่ 9 เลย จนกระทั่งวันหนึ่งพระองค์เสด็จฯมาที่จังหวัดเชียงใหม่ โดยประทับบนรถไฟ ซึ่งเส้นทางต้องผ่านตะพานหิน ตอนนั้นผมยังเด็ก สิบกว่าขวบได้ พอรู้ข่าวก็ไปดักรอตรงรางรถไฟ จึงได้มีโอกาสเห็นพระองค์ท่านโบกพระหัตถ์จากหน้าต่างรถแม้จะเพียงแว่บเดียว แต่ก็เป็นบุญตามากและนั่นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมมีโอกาสเห็นพระองค์ท่าน

“ส่วนตัวผมเองเรียนไม่เก่งสอบตกซ้ำชั้นหลายปีจนในที่สุดก็ต้องลาออก ทุกวันนี้ยังอ่านหนังสือไม่ออก จึงยึดอาชีพทำโรตีเลี้ยงชีวิตตั้งแต่อายุ 22 ปี ย้ายออกไปเช่าบ้านอยู่กับภรรยาช่วยกันทำงานหาเงินจนพอส่งลูก ๆ 4 คนเรียนหนังสือได้จบ และตั้งแต่ปีแรกที่ผมขายโรตี ผมตั้งใจไว้ว่าจะแจกโรตีฟรีทุกวันที่ 5 ธันวาคม และวันที่ 12 สิงหาคมของทุกปี เพื่อตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณของทั้งสองพระองค์ แม้จะเป็นสิ่งเล็ก ๆ ในสายตาคนอื่น แต่เป็นสิ่งที่ผมพอจะทำได้ มีชาวบ้านหลายคนขอให้เงินสนับสนุนไปซื้อแป้ง ซื้อนม บางคนก็หาวัตถุดิบมาให้ แต่ผมไม่ยอมรับเงินหรือของเหล่านั้น เพราะผมไม่อยากถูกมองว่าผมทำธุรกิจ ผมอยากจะทำด้วยเงินของผมเองเพราะเจตนาคือการทดแทนพระมหากรุณาธิคุณของในหลวงรัชกาลที่ 9
“หลังจากที่พระองค์ท่านเสด็จสวรรคต ผมเปลี่ยนมาแจกโรตีทุกวันศุกร์ที่ถือเป็นวันสำคัญของศาสนาอิสลาม ปกติจะเป็นวันหยุดของร้านแต่ผมเห็นว่า ในหลวงรัชกาลที่ 9 ท่านยังไม่เคยหยุดทำงานเลยสักวันแล้วทำไมเราต้องหยุด หลังจากทำละหมาดเสร็จ ผมจะทำโรตีแจกประมาณ 11 โมงเป็นต้นไป คนที่มารับส่วนใหญ่จะบอกว่า ขอแค่แผ่นเดียวเหลือไว้ให้คนอื่นบ้าง ผมทำแจกจนกว่าของจะหมด มีเด็กมาถามผมว่าลุงมีเงินซื้อของหรือ ผมก็ตอบว่า มีสิ ก็เงินที่พวกหนูเคยซื้อขนมลุงนั่นแหละ ซึ่งผมจะแจกเท่าที่ทำได้ คือมีกำไรเท่าไรก็ซื้อของเท่านั้นไม่ให้ตัวเองเดือดร้อน เพราะผมยึดเรื่องความพอเพียง ผมไม่ได้ร่ำรวยไม่มีเงินฝากธนาคาร แต่ก็ไม่เป็นหนี้ ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น ถ้าให้เลือกระหว่างมีเงิน 100 ล้านแต่เป็นหนี้ กับพออยู่พอกินแต่ไม่มีหนี้ ผมขอเลือกอย่างหลัง ตอนเย็นปิดร้านเข้าห้องก็นอนหลับได้สบาย ชีวิตไม่เดือดร้อน

“ลูกผมเคยบอกให้หยุดขายโรตี แต่ผมบอกว่าถ้าพ่อไม่ขายพ่อคงตายนะ เพราะพ่อไม่มีอะไรทำ ตั้งใจว่าจะขายและแจกโรตีไปจนวันตาย บางวันมีขอทานมาขอเงิน ผมส่งแบงก์ร้อยให้แล้วบอกเขาว่าอย่าเอาในหลวงไปซื้อเหล้านะ (น้ำตาไหล)
“ผมเคยคุยกับเพื่อนคนหนึ่ง เขาบอกว่า โดนัลด์ ทรัมป์ ประธานาธิบดีคนใหม่ของสหรัฐฯคือคนที่รวยที่สุดในโลก แต่ผมเถียงกลับบอกว่าคนที่รวยที่สุดคือในหลวงรัชกาลที่ 9 ท่านมีแต่ให้กับให้รวยที่ว่านี้ก็คือรวยน้ำใจ
“จะมีพระมหากษัตริย์พระองค์ใดที่ช่วยเหลือแม้แต่คนเล็ก ๆ อย่างพวกเรา”

ที่มา : คอลัมน์ LIVE STORIES จากนิตยสารแพรวฉบับที่ 895

ควบ 2 ตำแหน่ง เขียนบทภาพยนตร์และเป็นผู้กำกับ สำหรับ อัสการ์ ฟาร์ฮาดี (Asghar Farhadi) ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง The Salesman ที่ได้เป็นตัวเต็งเข้าชิงรางวัล OSCARS 2017 สาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยม (BEST FOREIGN LANGUAGE FILM) ที่กำลังเตรียมงานประกาศผลรางวัลขึ้นในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2560

ไหนๆ แล้วงานประกาศรางวัลภาพยนตร์อันยิ่งใหญ่เวทีระดับโลกอย่าง OSCARS 2017 นี้ จัดเป็นศูนย์รวมนักแสดง และทีมงานเบื้องหลัง ความพิเศษในเรื่องความคิดและมุมมองของคนทำงานที่ต้องรังสรรค์จินตนาการแปรเป็นรูปธรรม จนกลายเป็นภาพยนตร์สักเรื่องออกมาให้คอภาพยนตร์ได้ดู กระทั่งติดหนึ่งตัวเต็งเข้าชิงรางวัลย่อมเป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อยเลย โดยเฉพาะในฐานะคนเขียนบทที่เรียกว่า เนื้อเรื่องดีก็ย่อมมีชัยไปกว่าครึ่ง

แพรวดอทคอม เห็นว่า เคล็ดลับการเขียนบทของผู้กำกับชาวอิหร่าน อัสการ์ ฟาร์ฮาดี น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับคนที่สนใจด้านนี้ไม่น้อย รวมถึงยังนำไปปรับกับการทำงานด้านอื่นๆ ได้ด้วย แล้วไอเดียของผู้กำกับคนนี้มองตรงจุดไหนบ้างนั้น ไปฟังความคิดของเขากันเลย

อะไรๆ ก็เป็นไอเดียได้

อัสการ์ ฟาร์ฮาดี: ผมไม่เคยเริ่มเขียนบทจากคาแร็คเตอร์ จากธีม หรือจากพล็อต ผมเริ่มเขียนเพราะมีภาพบางภาพสปาร์คขึ้นมาในหัวและผมรู้สึกว่าผมอยากเล่าเรื่องนั้นต่อ เช่น A Separation ผมพัฒนามาจากภาพของผู้ชายคนหนึ่งกำลังอาบน้ำให้พ่อที่แก่มากแล้ว หรืออย่าง The Salesman ผมอยากทำหนังที่เกี่ยวกับคนทำงานสายละครเวที เพราะผมเรียนจบและเริ่มทำงานมาจากสายนั้น

อย่าเพิ่งกำหนดตัวละคร

อัสการ์ ฟาร์ฮาดี: เมื่อผมได้ภาพบางภาพที่มันกระตุ้นความสนใจแล้ว ผมก็จะลองขยายให้มันเป็นเรื่อง ผมจะไม่กำหนดลักษณะของตัวละครก่อน เพราะตัวละครจะเป็นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาที่เขามีต่อเหตุการณ์ที่เขาต้องเจอในเรื่อง

ความแข็งแรงของแก่นเรื่อง

อัสการ์ ฟาร์ฮาดี: พอผมเขียนเรื่องไปได้สักประมาณ 10 หน้า ผมก็จะเริ่มต้นอ่านทวนอีกครั้ง แล้วก็ตีให้แตกว่า 10 หน้าที่ผ่านมา “บทหนังเรื่องนี้มันกำลังพูดเรื่องอะไร” แล้วผมก็จะได้ประเด็นหรือแก่นเรื่องจากตรงนั้น ผมจะยึดมันเป็นแกนแล้วเขียนให้มันสอดคล้องกันไปจนจบ

เรื่องราวอยู่รอบตัวเรา

อัสการ์ ฟาร์ฮาดี: หนังของผมมักว่าด้วยความสัมพันธ์ ผมคิดว่าผมเขียนในสิ่งที่มันธรรมดาที่สุด คือเรื่องคนสองคน ความสัมพันธ์ของคน มันเป็นปมที่เก่าและโบราณที่สุด แต่ก็ยังร่วมสมัย เพราะมนุษย์ก็คือมนุษย์ แค่เรื่องผัวๆ เมียๆ มันก็กว้างเท่ากับมหาสมุทรพอให้คุณหยิบมาใช้งานได้แล้ว ความสัมพันธ์ของมนุษย์มันมีความเป็นไปได้หลากหลายมาก และสามารถพัฒนาไปเป็นเรื่องได้มากมาย เพียงคุณหัดสังเกตทุกสิ่งรอบตัว

ความสมจริงเป็นสิ่งสำคัญ

อัสการ์ ฟาร์ฮาดี: หนังหลายเรื่องของผมมีส่วนผสมของหนังระทึกขวัญและหนังดราม่า เพราะมันเป็นรสนิยมส่วนตัวของผม ผู้กำกับชั้นครูที่ผมชื่นชอบหลายคนทำแบบนั้น เช่น อัลเฟรด ฮิทช์ค็อก, บิลลี่ ไวลเดอร์ แต่ในหนังฮิทช์ค็อก เราตื่นเต้นก็จริง แต่ตัวละครก็ไม่ใช่คนที่พบเห็นได้ในชีวิตจริง ผมอยากใส่ความสมจริงเข้าไปในนั้น ตัวละครและสถานการณ์จะต้องดูเหมือนว่ามันเกิดขึ้นได้จริงๆ รอบตัวเรา ผมชอบที่จะผสานดราม่าที่เข้มข้นเข้ากับความสามัญ ความสมจริงแบบสารคดี ผมจะไม่เขียนสตอรี่บอร์ดระหว่างถ่ายทำ เพราะผมอยากได้ความอิสระที่ดูสมจริงของเทคนิค

ฟังไอเดียของผู้กำกับที่ทั่วโลกจับตามองแล้ว ผลงานใหญ่ๆ ของเขาล้วนแต่เริ่มและมองจากสิ่งเล็กๆ ใกล้ตัว แล้วนำไปขยายให้ใหญ่ขึ้น ก็ถือว่าวางไพ่และเลือกทำถูกจุดเลยละ ส่วนแฟนๆ ภาพยนตร์ที่อยากชมผลงานของเขาก็เตรียมดู The Salesman กันได้ทุกโรงภาพยนตร์ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์นี้

อ่านเรื่องราวเพิ่มเติมได้ที่: 

ชี้ตัวเต็ง OSCARS 2017 รายชื่อเผยแล้ว ใคร ภาพยนตร์ใด!? เข้าชิงรางวัลภาพยนตร์เวทีระดับโลก

เรียบเรียงโดย: Gingyawee_แพรวดอทคอม
ข้อมูลและภาพ: สหมงคลฟิล์ม, http://oscar.go.com/nominees