นักชิม นักเที่ยว เตรียมออกเดินทางไปดื่มด่ำ SEAFOOD, IZOLA & HALLOWEEN ที่ SLOVENIA ตอนสุดท้ายกันเล้ย…ย!

หลังอาหารเช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงแรม เราเช็กเอ๊าต์เพื่อไปเที่ยวปราสาท เก่าอายุกว่าพันปีกับถ้ำหินปูนขนาดใหญ่อันดับสองของทวีปยุโรปกันต่อ

ลุยต่อเที่ยวถ้ำและปราสาทอัศวิน

จากเมืองอิโซลา ขับกลับไปบนออโต้บาห์นเดิม ไม่นานก็ถึง ถ้ำโพสตอยน่า (Postojnska Cave) ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดในลานจอดรถ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับถ้ำ ผมเลือกซื้อตั๋วเข้าชมแบบควบรวม คือเที่ยวได้ทั้งถ้ำและ ปราสาทโบราณเพรดจามา (Predjama Castle)

ถ้ำโพสตอยน่าแห่งนี้เป็นถ้ำหินปูน Karst (ถ้ำหินปูนที่มีลำธารใต้ดิน) มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองของทวีปยุโรป (อันดับหนึ่งอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์) อายุเก่าแก่กว่า 2 ล้านปี มีความสวยงามมากที่สุดแห่งหนึ่ง มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเยี่ยมชมมากที่สุดในยุโรป ความยาวในถ้ำมากกว่า 20 กิโลเมตร แต่เปิดให้เข้าชมเพียง 5 กิโลเมตรเท่านั้น และเปิดให้เข้าชมมากว่า 188 ปี มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวถ้ำนี้รวมแล้วกว่า 31 ล้านคน โดยส่วนแรกของถ้ำที่ยาวมากกว่า 2 กิโลเมตรแรกนั้น เป็นการนั่งรถรางไฟฟ้าเล็กที่นำผู้เข้าชมนับร้อยคนเข้าชมถ้ำได้พร้อมกัน

ภายในถ้ำยังมีสัตว์ที่มีกระดูกสันหลังชนิดหนึ่งอาศัยอยู่ เรียกว่า ปลามนุษย์ (Human Fish) หรือชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Proteus anguinus เป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ไม่มีตา และมีขนาดยาวถึง 30 เซนติเมตร ผิวหนังมีสีเหมือนคนฝรั่งผิวขาว (นี่คือสาเหตุที่ทำให้ถูกเรียกว่า Human Fish) เพราะไม่มีสารเมลานินในผิวหนังจนผิวขาวเหมือนกับมนุษย์นั่นเอง เมื่อได้เวลาตามกำหนดในตั๋ว เจ้าหน้าที่นำนักท่องเที่ยวรวมทั้งคณะเรา ซึ่งยืนรออยู่หน้าปากทางเข้าไปสู่รถรางไฟฟ้า ไปเลือกหาที่นั่งบนรถรางเล็กได้ตามความพอใจ อุณหภูมิหน้าทางเข้าถ้ำในวันที่แดดดีเช่นวันนี้สูงถึง 30 องศาเซลเซียส ในขณะที่ภายในถ้ำนั้นเย็นคงที่อยู่ที่ 8 องศาเซลเซียส

หลังจากพนักงานมาตรวจดูความเรียบร้อยแล้ว พนักงานขับรถขยับรถเคลื่อนที่ไปช้าๆ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นจนรู้สึกได้ว่าเร็วพอสมควรทีเดียว เรานั่งไปตามช่องทางวิ่งในถ้ำ ซึ่งบางตอนก็กว้างขวาง บางตอนก็แคบเล็กจนดูเหมือนกับจะเบียดโดนตัวคนนั่งเลย สองข้างทางนั้นมีไฟส่องสว่างพอให้เราเห็นผนังถ้ำ ซึ่งมีหินงอกหินย้อยอยู่ทั่วไป นั่งกันอยู่นานพอสมควร จนถึงจุดสุดท้ายรถจอดให้คนลงและให้นักท่องเที่ยว ไปยืนรอไกด์นำทาง ซึ่งจะมาบรรยายให้นักท่องเที่ยวฟังเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาอิตาลี ภาษาฝรั่งเศส และภาษาสโลวีเนียน รวม 4 ภาษา ซึ่งมีป้ายไฟบอกไว้ให้นักท่องเที่ยวเลือกไปยืนตรงป้ายตามภาษาที่ต้องการ

เมื่อไกด์เห็นว่าพร้อมก็เดินนำทางแต่ละกลุ่มภาษาเข้าชมภายในถ้ำ เราเดินชมความงดงามวิจิตรของหินงอกหินย้อยที่มีความหลากหลายมากมายจนเกินบรรยาย บ้างก็ดูเหมือนผ้าม่านพลิ้วไสว บ้างก็เหมือน ไอศกรีมโคน เหมือนรูปสัตว์นานาชนิด ฯลฯ หินงอกนั้นกว่าจะงอกสูงขึ้นมาได้แต่ละนิ้วใช้เวลายาวนานนับร้อยนับพันปีทีเดียว พวกเราเดินท่ามกลางความหนาวเย็นชื้น ทางเดินนั้นมีทั้งเดินขึ้นเดินลง คดเคี้ยวไปมา บนทางเดินนั้นเปียกชื้นไปด้วยน้ำที่หยดลงมาตลอด บางครั้งก็หยดลงมา มากเหมือนฝนตกให้เราต้องคอยหลบ แต่ก็ไม่ทำให้ทางลื่นเลย กลับจะฝืดๆ ด้วยซ้ำ เพราะน้ำที่หยดลงมาเปียกทางเดินนั้นเป็นน้ำละลายหินปูน

พวกเราเดินชมกันมาเรื่อยๆ จนถึงจุดไฮไลท์ที่สุดของถ้ำคือ ตู้ที่เลี้ยงเจ้าปลามนุษย์ไว้ให้นักท่องเที่ยวได้ชมตัวเป็นๆ (เขาห้ามใช้แฟลชถ่ายรูปครับ) ในตู้มีแสงแบล็กไลท์ติดไว้ให้ความสว่าง แต่ก็สว่างเพียงรางๆ พอให้มองเห็นว่าเจ้าปลานี้มีรูปร่างหน้าตาอย่างไร ดูแล้วผมว่าปลานี้คือ ซาลาแมนเดอร์ เพียงแต่ไม่มีตา (เพราะอยู่ในที่มืดสนิท มองไม่เห็นอะไรอยู่แล้ว) และมีผิวขาวเผือด ส่วนอาหารก็คือแพลงก์ตอน ที่มีอยู่ในลำธารใต้ดินในถ้ำนั่นเอง

เมื่อเดินเลยต่อไป เราก็มาถึงจุดรอขึ้นรถไฟกลับสู่ข้างนอก ตรงนี้มีห้องน้ำ ร้านขายของที่ระลึก กาแฟ และของขบเคี้ยวไว้ให้บริการแก่นักท่องเที่ยว เราต่างนั่งรถไฟเล็กออกมาสู่ความสว่างหน้าทางออกถ้ำกันอีกครั้ง แดดวันนี้ยังแรงจัด ทุกคนขึ้นรถกันพร้อมแล้วขับเลยต่อไปอีก ราว 10 กิโลเมตรถึงปราสาทเพรดจามา หรือปราสาทอัศวิน (ผมอยากจะเรียกแบบนี้ครับ) เพราะถ้าใครเคยดูหนังเก่าประเภทนักรบหรืออัศวิน ในยุคที่ยังรบกันด้วยอาวุธโบราณแบบทวนยาว ลูกตุ้มเหล็ก ดาบ ธนู หรือหอก ฯลฯ แล้วมาเห็นตัวปราสาทและลานต่อสู้หน้าปราสาทเก่าแห่งนี้ก็จะร้องอ๋อ…เพราะที่นี่เหมือนฉากในหนังที่ว่านั่นเลย

ปราสาทที่เราเห็นอยู่เบื้องหน้านั้นมีขนาดใหญ่โตพอสมควร โดยด้านหน้าของตัวปราสาททั้งหมดโผล่ยื่นออกมาให้เห็น ส่วนที่เหลือถูกสร้างฝังเข้าไปในถ้ำใต้ภูเขา แต่ภายในเขาทำเป็นห้องและฉาบเรียบตกแต่งเอาไว้อย่างดี หน้าปราสาทเป็นลานต่อสู้ประลองฝีมือของเหล่าอัศวินนักรบพร้อมอัฒจันทร์นั่งชม ส่วนทางเข้าสู่ตัวปราสาทเองนั้นมีสะพานไม้หนา เป็นทางเดินเชื่อมเข้าสู่ตัวปราสาท เมื่อยกสะพานนี้ขึ้นมาปิดแล้วก็จะกลายเป็นประตูเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งชั้นช่วยป้องกันศัตรูได้ โดยที่ว่างด้านล่างใต้สะพานที่ทอดเป็นทางเชื่อมเข้าปราสาทนั้นทั้งกว้างและลึกเป็นเหว มองลงไปเห็นอยู่ไกลลิบๆ และในถ้ำด้านหลังปราสาทนั้นมีทางเดินลับเป็นช่องทางหลบหนี ถ้าไม่สามารถต้านทานศัตรูเอาไว้ได้

ปราสาทแห่งนี้ถูกกล่าวถึงในราวปี ค.ศ. 1274 โดยมีชื่อเรียกเป็น ภาษาเยอรมันว่าปราสาทลุคค์ (Luegg Castle) สร้างขึ้นในสมัยศิลปะแบบกอทิก โดย Patriarch of Aquileia และมีการต่อเติมเรื่อยมาตลอดหลายร้อยปี โดยขุนนางตระกูลลุคค์หรือมักถูกเรียกกันในอีกชื่อว่า อัศวินแห่งอะเดลสเบิร์ก (Knights of Adelsberg) ถือเป็น 1 ใน 10 ปราสาทที่หาชมได้ยาก มีความสวยงามแปลกตากว่าปราสาทอื่น ด้วยลักษณะที่โดดเด่นของปราสาทแห่งนี้คือ ตัวปราสาทถูกสร้างให้อยู่รวมกันไปกับถ้ำใต้เขาสูง ดูแล้วชวนตื่นตาตื่นใจ

ตอนบ่ายแก่ๆ คณะเราจึงออกเดินทางต่อ พอหันหัวรถขึ้นออโต้บาห์นได้ ผมก็รีบบึ่งทำเวลาทันทีเพราะตั้งใจจะไปให้ทันนั่งเรือไม้ พายข้าม ทะเลสาบเบลด (Lake Bled) เพื่อไปชมโบสถ์พระแม่มารีย์กลางทะเลสาบนั่นเอง

โบสถ์พระแม่มารีย์ ของเหล่านักแสวงบุญนี้มีตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 13 ซึ่งผู้มาเยือนสามารถเดินทางไปเยี่ยมชมโบสถ์และหอคอยกลางทะเลสาบเบลดได้โดยเรือไม้โบราณ (ค่าโดยสารคนละ 12 ยูโร) เมื่อนั่งเรือไปจนถึงท่าเรือจะต้องเดินขึ้นบันไดยาวทอดเดียวถึง 99 ขั้น สู่ด้านบน มีตำนานเล่าขานกันมาว่า ในสมัยโบราณมีประเพณีท้องถิ่นเก่าแก่ของชาวสโลวีเนียนที่จะใช้บันไดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ความสำเร็จของการใช้ชีวิตคู่ ด้วยการให้เจ้าบ่าวอุ้มตัวเจ้าสาวขึ้นบันไดทั้งหมด 99 ขั้น จากริมน้ำขึ้นไปจนถึงโบสถ์ให้ได้ โดยฝ่ายหญิงจะต้องไม่ส่งเสียงดังใดๆ ถ้าคู่ใดทำได้สำเร็จก็แสดงว่าชีวิตคู่จะยืนยาว และครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป (ผมว่าผมคงทำไม่สำเร็จแน่ ๆ ฮา…) และโบสถ์ พระแม่มารีย์กลางทะเลสาบนี้ยังมีระฆังอยู่ด้านในโบสถ์ที่เชื่อกันว่า ใครมีโอกาสได้ไปสั่นระฆังจะโชคดี

ทะเลสาบเบลดเกิดจากการกัดเซาะของธารน้ำแข็งมาแต่ในอดีต (ยุคน้ำแข็ง) แต่น้ำในทะเลสาบที่ใสบริสุทธิ์นั้นส่วนหนึ่งได้จากการละลายตัว ของธารน้ำแข็งบนภูเขาจูเลียนแอลป์ กับน้ำที่เกิดจากตาน้ำร้อนใต้ดิน หลายจุดที่ก้นทะเลสาบ จึงเป็นเหตุทำให้น้ำในทะเลสาบเบลดไม่เคย จับตัวเป็นน้ำแข็ง แม้แต่ในฤดูหนาวที่มีอุณหภูมิติดลบอยู่ยาวนานก็ตาม ขนาดของทะเลสาบคือ กว้าง 1,380 เมตร ยาว 2,120 เมตร ลึก 30 เมตร ทะเลสาบเบลดแห่งนี้ได้รับการขนานนามว่าเป็น “ไข่มุกแห่ง เทือกเขาแอลป์”

ปราสาทเบลด เป็นแหล่งท่องเที่ยวมีชื่อเสียง เป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวที่มีผู้เข้าชมมากที่สุดของสโลวีเนีย เป็นปราสาทที่เก่าแก่ที่สุด ในสโลวีเนีย มีชื่อเสียงในเรื่องความงดงามของธรรมชาติที่เรียงราย อยู่โดยรอบ เป็นปราสาทยุคกลางย้อนไปถึงปี ค.ศ. 1004

ปรากฏว่าพวกเราไม่ได้ลงเรือไป เพราะคนเรือไม่ยอมไปทั้งที่เพิ่งบ่ายสามโมงกว่าเอง เขาบอกว่าพายไปแล้วกลับไม่ทัน เพราะฟ้าจะมืดเสียก่อน เนื่องจากฤดูนี้มืดเร็วประกอบกับทะเลสาบเบลดนั้นอยู่ในวงล้อมของเทือกเขาสูง ซึ่งเพียงแค่บ่ายสี่โมงกว่า แสงอาทิตย์ก็ลาลับแล้ว

“งั้นไม่เป็นไร!! เราไปเที่ยวปราสาทก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยมานั่งเรือ กันครับ…” ผมบอกกับทุกคนแล้วเดินไปขึ้นรถ ทางขึ้นเขาไปปราสาทนั้น อยู่ไม่ห่างนัก ขับรถจากลานจอดไปจนถึงทางขึ้นเขาสู่ปราสาท เอ๊ะ! ชักแปลก ๆ เพราะมีไม้กั้นปิดทางขึ้นเขา พร้อมกับมีเจ้าหน้าที่จัดการ จราจรหลายคนมาโบกมือทำสัญญาณว่าห้ามขับขึ้นไป ให้หักเลี้ยวลงไป จอดตรงทุ่งหญ้าข้างทางนั่นแทน

ในทุ่งหญ้าข้างทางมีรถจอดอยู่ก่อนเกือบเต็มทุ่งแล้ว แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่สักคน ผมขับรถลงไปเรื่อยจนเกือบถึงคันสุดท้าย…ก็ได้เรื่อง ครับ…เพราะดินในทุ่งหญ้าบริเวณนั้นอ่อนจนเกือบเละเป็นโคลน รถผมค่อนข้างหนัก แถมยางไม่ใช่แบบออฟโร้ดจึงลื่นตกหล่ม พวกเรามีแค่ผมเป็นผู้ชายคนเดียว ลงมาเดินมึนอยู่กับปัญหาหนักเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้น พลันก็มีครอบครัวฝรั่งกลุ่มหนึ่งในชุดพ่อมด แม่มด และลูกมดเดินตรง เข้ามาช่วยแก้ปัญหา ด้วยการช่วยกันดันรถขึ้น ในที่สุดผมหลุดจากหล่ม ขับไปจอดบนถนนได้เรียบร้อย รีบเดินกลับมาขอบคุณ และคุยกับเขาได้ความว่า วันนี้เป็นวันที่ 31 ตุลาคม เป็นวันฮาโลวีนครับ ปราสาทเบลดบนเขานั้นมีงานฉลอง คนที่มางานจะแต่งแฟนซีเป็นผี ปีศาจ พ่อมด แม่มด อย่างที่เห็น หลังจากขอบคุณล่ำลาขอถ่ายรูปหมู่กับครอบครัวเขาเป็นที่ระลึก และพวกเราตัดสินใจขอยกยอดชมปราสาทไปเป็นพรุ่งนี้เช้าแทน

หลังอาหารเช้า คณะของเรารีบขึ้นเขาไปเที่ยวปราสาทเบลดทันที ครั้งนี้สมหวัง เราต่างตื่นตะลึงกับวิวสวยของทะเลสาบที่เห็นอยู่ด้านล่าง พูดได้เต็มปากเลยว่าคุ้มแสนคุ้มสำหรับการนั่งเรือไปโบสถ์พระแม่มารีย์ กลางทะเลสาบนั้น ครั้งนี้จำต้องพลาด เพราะกว่าเรือจะเปิดให้บริการนั้นสายมาก เวลาคงไม่พอ

คงต้องเก็บเอาไว้มาเที่ยวใหม่ในโอกาสหน้าก็แล้วกัน

ที่มา : นิตยสารแพรว ปักษ์ 890 วันที่ 25 กันยายน 2559

นักชิม นักเที่ยว เตรียมออกเดินทางไปดื่มด่ำ SEAFOOD, IZOLA & HALLOWEEN ที่ SLOVENIA ตอนแรกกันเล้ย…ย!

ซีฟู้ดหรืออาหารทะเลจัดว่าเป็นอาหารที่คนส่วนใหญ่ชื่นชอบ ยิ่งถ้าได้รับประทานกันแบบสดๆ แล้ว คงยากจะปฏิเสธ และหากได้ไปนั่งรับประทานในภัตตาคารหรู บรรยากาศดีถึงเมืองท่องเที่ยวริมฝั่งทะเลเอเดรียติก (ฝั่งทะเลตรงข้ามกับเมืองเวนิส) ยุโรปโน่น แถมยังราคาถูกกว่าตามเมืองชายทะเลดังๆ ในบ้านเราด้วย คุณผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่…ตามผมมาพิสูจน์กันเลยครับ

จุดหมายปลายทางที่ Izola

หลังจากขับรถผ่านด่านตรวจบนออโต้บาห์นพรมแดนฮังการี เข้าสู่เขตประเทศสโลวีเนียแล้ว สังเกตเห็นชัดว่าทางด่วนแบบออโต้บาห์นของประเทศนี้ดูดีกว่าทางฮังการีมาก มองด้วยสายตาแล้ว ผมว่าดีพอ ๆ กับประเทศต้นตำรับคือเยอรมนีทีเดียว จุดหมายปลายทางของเราคือ อิโซลา (Izola) เมืองท่องเที่ยวตากอากาศริมฝั่งทะเลเอเดรียติกเล็ก ๆ น่ารักของประเทศสโลวีเนีย

ขอเล่าประวัติของสโลวีเนีย (Slovenia) นี้สักเล็กน้อยครับ ประเทศนี้มีพื้นที่เพียง 20,273 ตารางกิโลเมตร (ใหญ่กว่าเชียงใหม่ 20,107 ตารางกิโลเมตร) อาณาเขตติดกับประเทศฮังการี อิตาลี ออสเตรีย และโครเอเชีย มีประชากรเพียง 2 ล้านคนเศษ อดีต 1 ใน 6 ชาติสมาชิกของประเทศ สาธารณรัฐยูโกสลาเวียเดิม และเป็นประเทศแรกที่ประกาศแยกตัวออกมาเป็นอิสระก่อนใครเมื่อครั้ง ที่สหภาพโซเวียตล่มสลาย โดยปราศจากการสู้รบนองเลือดเหมือนประเทศอื่นในภูมิภาคเดียวกัน (ยูโกสลาเวียแตกออกเป็น 6 ประเทศ คือ สโลวีเนีย โครเอเชีย เซอร์เบีย มอนเตเนโกร บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา และสุดท้ายคือ มาซิโดเนีย) เพราะแยกออกมาโดยความพร้อมใจของ ประชาชนและมีเศรษฐกิจที่มั่นคงกว่าอีก 5 ชาติสมาชิกเดิม จึงได้เป็นสมาชิกสหภาพยุโรปก่อน 5 ประเทศสมาชิกที่เหลือ

ผมขับรถบนทางด่วนที่สภาพการจราจรค่อนข้างคล่องตัวและผิวถนนดีเยี่ยม ไม่นานนักก็ถึง กรุงลูบลิยานา (Ljubljana) เมืองหลวงของสโลวีเนีย แวะจอดในอาคารจอดรถย่านการค้าถนนคนเดิน ซึ่งเป็นแหล่งรวมร้านค้าสารพัด มีทั้งตลาดนัดสินค้าพื้นเมือง และอาหารจานด่วนให้เลือกซื้ออย่าง ค่อนข้างสบายกระเป๋า แถมแบรนด์เนมดัง ๆ ที่เมืองนี้ยังราคาถูกกว่าในประเทศใหญ่ทั้งหลาย (เมื่อหลายปีก่อนคนในคณะผมได้นาฬิกาข้อมือฮูโบล์ทพิ้งค์โกลด์จากร้านย่านนี้ ราคาถูกกว่า ที่อื่น) คณะเราพากันเดินเล่นเลือกชมสินค้า บ้างก็หาอาหารว่างรองท้อง จนสมควรแก่เวลาจึงออก เดินทางต่อจนถึงจุดหมายในเวลาไม่นาน

อิโซลา เมืองท่องเที่ยวชายทะเลของสโลวีเนีย (ประเทศนี้มีชายฝั่งทะเลยาวเพียง 46 กิโลเมตร เท่านั้น) บ้านเรือนร้านค้า รวมถึงร้านอาหารส่วนใหญ่ ตั้งอยู่ริมถนนเลียบทะเลที่มีลักษณะเป็น อ่าวโค้งที่เรียกกันว่า มาริน่าเบย์ (Marina Bay) คือมีทั้งแนวหินกันคลื่นกับสะพานท่าเทียบเรือ ขนาดใหญ่ มีเรือจอดเทียบท่าเรียงราย เรือที่จอดอยู่นั้นมีทั้งเรือหาปลาหลายขนาด เรือใบใหญ่ เรือใบเล็ก จนกระทั่งเรือยอช์ตลำใหญ่หรูดูโอ่อ่า

ถนนสั้นๆ เส้นเดียวนั้นเลาะเลียบทะเลไปจนสุดอ่าว เรียงรายด้วยโรงแรม ร้านอาหาร และร้านขายของที่ระลึก ผมเลี้ยวรถไปจอดริมทะเลหน้าโรงแรมมารีน่าซึ่งจองล่วงหน้า เป็นโรงแรมมาตรฐานสามดาวที่สะอาดสวยงามและได้วิวทะเลเต็มที่หลังจากเช็กอินเก็บกระเป๋าแล้วจึงไปเดินเล่นกันบนทางเดินริมทะเล ชมทิวทัศน์และเรือ

สารพัดชนิดทั้งหลายที่จอดเทียบท่าอยู่นับร้อยลำตรงทางเดินริมทะเล ส่วนนี้ในฤดูร้อนจะเปิดให้ร้านอาหารและแผงขายอาหารมาตั้งโต๊ะให้บริการแก่ผู้มาเที่ยว สามารถนั่งรับประทานกันริมทะเลได้เลย แต่ช่วงที่ผมและคณะไปถึงเป็นปลายเดือนตุลาคม อากาศเริ่มหนาวและลมแรง จึงงดให้บริการแล้ว

ผมพาคณะเดินเลาะริมทะเลต่อไปยังร้านอาหารซีฟู้ดชื่อ Parangal ซึ่งผมเคยมาในครั้งก่อนๆ ร้านตั้งอยู่ริมถนนเลียบทะเล มีหุ่นพ่อครัว สีขาวตัวใหญ่ยืนอยู่หน้าร้านเป็นจุดสังเกต วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเต็ม คณะเราจึงได้โต๊ะนั่งด้านในสุดใกล้กับเตาผิง ซึ่งผมกลับคิดว่าได้บรรยากาศโรแมนติกและเป็นส่วนตัวดี

ผมอาสาเป็นผู้สั่งอาหาร เพราะอยากให้ทุกคนได้กินจานเด็ด ซึ่งผมเองติดใจรสชาติจากครั้งที่แล้ว เป็นซีฟู้ดย่างสามอย่าง (Grilled Seafood) เสิร์ฟพร้อมมันฝรั่งและผักสปิแนช ปริมาณกำลังอิ่มพอดี ซึ่งทุกคนต่างเห็นพ้องด้วย ผมสั่งอาหารไปพร้อมกับไวน์ขาวท้องถิ่น อีกหนึ่งขวดตามที่พนักงานผู้ดูแลโต๊ะเราแนะนำให้ลองชิมไวน์ที่มาจากแหล่งผลิตในเขตนี้ เขาว่าเป็นไวน์ที่มีคุณภาพและรสชาติดีทีเดียว

ไม่นานนักพนักงานสองคนก็ยกอาหารที่สั่งไว้ สามถาดใหญ่กับหนึ่งจานเล็กมาเสิร์ฟ ดูน่ากินมาก ซึ่งทุกคนจะได้รับเหมือนกัน มีปลาซึ่งดูคล้ายกับปลากะพงขนาดกำลังดีย่างเนยหนึ่งตัว วางด้านข้างด้วย กุ้งแลงกูสตีน (Langoustine) หรือสกัมปี (Scampi) ก้ามโตสองตัวย่างเนยเช่นกัน กุ้งชนิดนี้อยู่ในตระกูลล็อบสเตอร์ แต่มีก้ามสองข้างคล้ายกับก้ามปูม้า สีส้มอ่อน เป็นที่นิยมในยุโรป รสชาติหวานอร่อยมาก นอกจากนั้นยังมีปลาหมึกตัวเล็กย่างอีกสี่ตัว เคียงด้วยมันฝรั่งกับผัก สปิแนชผัดเนยโรยด้วยใบพาร์สลีย์ ส่งกลิ่นหอมฉุย ดูน่ากินมาก ซีฟู้ดรวมในจานนั้นหวานอร่อยเพราะความสด เพียงโรยเกลือบางๆ กับบีบมะนาวเหลืองที่วางอยู่ข้างๆ ลงไปอีกหน่อยเท่านี้ก็อร่อยสุดๆ แล้วครับ แต่ที่เด็ดมากๆ อีกอย่างซึ่งเสิร์ฟมาด้วยคือ ซอสเพสโต้เนยกระเทียม สีเขียวสวย ตักเหยาะลงไปนิด เพิ่มรสชาติให้อร่อยได้มากขึ้น

ไวน์ขาวขวดที่บริกรแนะนำนั้นก็รสดีเข้ากันได้อย่างลงตัวกับอาหารทะเลมื้อนี้มาก เมื่อกินเสร็จพนักงานจึงเข้ามาจัดเก็บโต๊ะเรียบร้อย เตรียมนำของหวานจานพิเศษ ซึ่งเขาแนะนำเช่นกัน มาเสิร์ฟให้แก่คณะเราสองจานใหญ่ พร้อมจานแบ่งสำหรับทุกคน ของหวานจานที่เห็นนั้น ด้านหนึ่งเป็นเค้กช็อกโกแลตคัสตาร์ดหนึ่งชิ้น แอ๊ปเปิ้ลสตรูเดิ้ลหนึ่งชิ้น ไอศกรีมวานิลลาหนึ่งลูกโตๆ ราดด้วยซอสราสป์เบอร์รี่พร้อมวิปครีมประดับด้านบนด้วยสารพัดเบอร์รี่สด นอกจากนี้ยังมีแอ๊ปเปิ้ลสดหั่นวางมาด้านข้างอีก รวมกันแล้วเป็นคอมบิเนชั่นที่เก๋ไก๋สวยงามลงตัว และอร่อยจนทุกคนรับประทานกันเสียเกลี้ยงจาน

เมื่อถึงเวลาคิดเงิน ยอดออกมาคือ 160 ยูโรสำหรับเราเจ็ดคน คิดเป็นเงินไทยราว 6,400 บาท หรือตกคนละไม่ถึงพันบาทกับอาหาร ซีฟู้ดมื้อใหญ่พร้อมไวน์ขาว ของหวาน กับน้ำแร่สองขวดใหญ่ แถมได้นั่งรับประทานกันในภัตตาคารสวยงาม บรรยากาศดีเช่นนี้ หลังจากจ่ายเงินพร้อมทิปเรียบร้อยแล้ว พนักงานหนุ่มคนเดิมเข้ามาถามว่า ใครอยากได้ Liqueurs อะไรมาดื่มเพื่อช่วยย่อยอาหารระหว่างลิมอนเชลโล (Limoncello) กับแกร๊ปปา (Grappa) ซึ่งเป็นอภินันทนาการจากทางร้านคนละหนึ่งช็อต ผมเลือกแกร๊ปปา คนอื่นเลือกลิมอนเชลโล เราทุกคนพร้อมใจกันกระดกรวดเดียวจนเกลี้ยงแก้วตามเสียงเชียร์ของบริกรหนุ่ม ร้อนวูบ! ตั้งแต่ลำคอลงไปเลย…ก่อนจะกลับไปหลับฝันดีกันทุกคน

โปรดติดตามตอนที่ 2 ต่อในวันพรุ่งนี้

ที่มา : นิตยสารแพรว ปักษ์ 890 วันที่ 25 กันยายน 2559