account_circle“อีแก้ว…ปิ้งก๋า…..ย!” สิ้นหางเสียงลากยาวเด็ดดวงในท่อนฮุกเพลง ‘แก้วปิ้งไก่’ (ของแก้ว มณีทรัพย์) ผู้หญิงในชุดขนไก่ฟูฟ่องตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็วาดลีลาบนเวทีแบบสุดใจขาดดิ้น นี่คืออีกหนึ่งภาคอวตารของ ‘คุณนงนุช นามวงศ์’ ที่ปรึกษาฝ่ายประชาสัมพันธ์และการตลาดของเดอะมอลล์กรุ๊ป ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าเธอเต็มที่เสมอไม่ว่าจะตอนทำงานหรือรับหน้าที่ยามเอ็นเตอร์เทนเนอร์
“เรื่องร้องเพลงบนเวทีนี้ต้องบอกว่าอยู่ในสายเลือด ไปที่ไหนถ้ามีใครบอกให้ขึ้นโชว์ จังหวะนั้นจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็เต็มใจทำ เพราะชอบเอ็นเตอร์เทนมาก เสียงจะถึงหรือไม่ถึงก็ร้องไว้ก่อน ถ้าเสียงไม่ได้ใช้ท่าช่วยก็ยังได้ (หัวเราะ) ส่วนใหญ่จะร้องเพลงลูกทุ่ง เพราะเพลงลูกกรุงหรือสากลมีคนร้องเยอะแล้ว อีกอย่างคนที่ร้องลูกทุ่งได้ต้องมีจริต พอร้องปั๊บก็โยกเลย คนดูจึงสนุก เราก็ดีใจ คราวนี้ร้องแบบไม่ไล่ไม่เลิก อย่างปีหนึ่ง เราขึ้นไปร้องและเต้นในงานฉลองวันเกิดเจ้านาย คุณชำนาญ เมธปรีชากุล โอ้โฮ…ทั้งเจ้านายทั้งแฟนตกใจทั้งคู่ บอกว่านี่จะทำทุกอย่างเลยเหรอ (หัวเราะเสียงดัง)
“ความจริงดิฉันชอบร้องเพลงตั้งแต่สมัยเป็นสาวแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่ดัดจริตขนาดนี้ กว่าจะได้ร้องและเต้นแบบสุดเหวี่ยงก็อายุ 50 ปี อยากตายแล้วเกิดใหม่มาเป็นแบบตอนนี้เลย (หัวเราะเสียงดัง) ถ้าค้นพบว่าตัวเองชอบทางนี้ตั้งแต่สมัยสาวๆ ป่านนี้คงไปอยู่เวทีประกวดเดอะสตาร์ หรือไปร้องเลียนเสียงศิริพร อำไพพงษ์ ในรายการดันดาราของคุณวิทวัส (หัวเราะ) เพราะหลายคนบอกว่าเสียงเราเหมือนศิริพร ครั้งหนึ่งเคยไปร้องเพลง ‘ความจนวัดใจ’ ในงานบวชของคนรู้จัก ร้องจบถึงกับมีคนมาขอลายเซ็นเพราะคิดว่าเป็นศิริพร อีกหนไปขึ้นเวทีร้องเพลงในงานที่หมู่บ้านท่าทราย พอดีเขาใช้วงดนตรีของศิริพร แต่ศิริพรไม่ได้ไป เราขึ้นไปร้องเล่นๆ ปรากฏคนคิดว่าเป็นศิริพรจริงๆ ดิฉันจึงเนียนจัดไป 5 เพลง แหม…อารมณ์กำลังมา (หัวเราะ) แล้วเราชอบแปลงเนื้อเพลงด้วยไง ไม่ใช่ร้องเฉยๆ อย่างเพลงของพุ่มพวง เช่น ผู้ชายในฝัน สาวนาสั่งแฟน เราจะแปลงให้สนุกปนทะลึ่งนิดๆ คนก็ขำ
“คราวนี้ไม่ว่างานไหน พอไปถึงคนจะทักก่อนเลยว่าวันนี้มีโชว์หรือเปล่า ซึ่งบอกเลยว่าไม่เกี่ยง ของแบบนี้ไม่ต้องเตรียมตัวมาก เพราะเป็นอินเนอร์ บอกแค่คอนเซ็ปต์มาเราจัดให้ สั่งวันนี้เต้นเย็นนี้ยังได้ (หัวเราะ) เรื่องเสื้อผ้า เครื่องประดับ รองเท้าไม่ต้องห่วง เราหาเองหมด ส่วนใหญ่สั่งตัด เพราะไม่อยากไปใส่ชุดที่คนอื่นเคยใส่แล้ว ช่วงหนึ่งมีชุดเก็บไว้เต็มห้องเป็นร้อย ตอนหลังต้องระบายออกโดยการบริจาคที่โรงเรียนต่างจังหวัด ดิฉันมองว่าอาชีพเราเป็นประชาสัมพันธ์มีหน้าที่เอ็นเตอร์เทนกลายๆ ถ้าร้องและเต้นแล้วคนดูมีความสุขเราก็แฮปปี้ ตอนนี้ขึ้นโชว์บ่อยจนน้องๆ ในทีมหันมาเป็นหางเครื่องกันหมดแล้ว
“งานล่าสุดที่ทุ่มเต็มที่คือ งานวันเกิดเพื่อนรัก จัดที่โรงแรมดุสิตธานี พอดีเขาเกิดปีไก่ เราจึงปิ๊งไอเดียแต่งชุดไก่ร้องเพลง “แก้วปิ้งไก่” เสียเลย (หัวเราะ) ว่าแล้วก็จัดการตัดชุดให้มีขนไก่แซมฟูฟ่องทั้งตัว ตั้งแต่เครื่องหัว อก บั้นท้าย ขนาดรองเท้ายังมีขนไก่เลย ใช้เวลาตัด 10 วัน ราคาเกือบสองหมื่นบาท พอวันงานจึงฮือฮามาก เพราะเราแต่งชุดไก่ขึ้นเวทีร้องสด ขนาดนักดนตรียังถามว่าพี่ไหวหรือ ผลลัพธ์หรือคะ ดิฉันโซโล่จัดเต็มทั้งร้อง ทั้งพูด ออกลีลาสะบัดจนดนตรีตามไม่ทัน คนดูนั่งขำกันใหญ่ ทั้งที่ชุดหนักมาก ก้าวเดินแทบไม่ได้ แต่พอสนุกแล้วลืมหมด (ยิ้ม) สุดท้ายดิฉันจึงคว้ารางวัลที่หนึ่งของชุดแฟนซีไปครอง พร้อมคำชมมากมาย หลังจากนั้นมามีแต่คนขอให้ร้องเพลงนี้”
ไม่รู้จักนงนุชปิ้งไก่ซะแล้ว
เรื่อง : โทมาลิน ภาพ : เนาวพจน์
ที่มา : นิตยสารแพรวฉบับ 837 (10 กรกฎาคม 2557) คอลัมน์ Live stories