เมาท์สาวน่ารัก “แป้งโกะ – จินตนัดดา” นักเดินทางตัวยงที่มีเพื่อนซี้เป็นกล้องถ่ายรูป

หากใครติดตามอินสตาแกรม @wonderingpango ของ “แป้งโกะ – จินตนัดดา” จะเห็นว่านักร้องเสียงดีคนนี้รักการเดินทางและการถ่ายรูป “กล้อง” จึงเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่เธอพกติดตัวอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นเรามาคุยกับเพื่อนคนนี้ของแป้งโกะกันเถอะ!

แป้งโกะมีกล้องถ่ายรูปกี่ตัว

พวกเรามีสมาชิกทั้งหมด 20 ตัว มีทั้งกล้องฟิล์ม กล้องดิจิทัล กล้องโลโม่ กล้องโพลารอยด์ กล้องกระดาษ แป้งโกะหลงใหลการถ่ายรูปมาก เธอชอบถ่ายทุกแนว ทั้งภาพวิว ผู้คน วิถีชีวิต ฯลฯ สำหรับแป้งโกะ ภาพถ่ายเป็นเหมือนสมุดบันทึกเรื่องราวน่าสนใจ เพราะฉะนั้นเราจึงเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของแป้งโกะ เพราะไม่ว่าเธอไปไหน จะพาเราไปด้วยเสมอ

แต่แป้งโกะไม่ใช่สาวหวานที่ทะนุถนอมกล้องเท่าไร เรียกว่าใช้งานเราแบบอึดถึกเลยละ โดยเฉพาะเวลาไปเที่ยวต่างประเทศ เธอจะสะพายกล้องติดไว้กับตัว (จนเราลืมไปแล้วว่ากระเป๋าใส่กล้องหน้าตาเป็นอย่างไร) เพราะเธอคิดว่าอาจมีภาพดีๆ เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา จึงต้องเตรียมพร้อมไว้เสมอ

ทริปไหนที่แป้งโกะประทับใจที่สุด

น่าจะเป็นทริปเดินขึ้นภูเขา Annapurna Base Camp ประเทศเนปาล แป้งโกะชอบเปิดรูปในทริปนั้นดูบ่อยๆ ต้องเล่าย้อนกลับไปนิดว่า แป้งโกะรู้จักที่นั่นครั้งแรกจากเว็บไซต์พันทิป เธอเห็นรูปภาพหุบเขาที่สวยงาม และพูดตั้งแต่วันนั้นว่าอยากไป ซึ่งหลังจากนั้นไม่นาน พี่ภูริ หิรัญพฤกษ์ ก็บังเอิญชวนแป้งโกะไปเที่ยวที่นั่น เธอจึงตอบตกลงโดยไม่ปรึกษาใคร และไม่ดูด้วยว่าสภาพร่างกายจะไหวไหม

แล้วไหวไหม

ก็ต้องบอกว่าสะบักสะบอมทั้งคนและกล้อง (หัวเราะ) โชคดีว่าช่วงนั้นแป้งโกะออกกำลังกายสม่ำเสมอ ทำให้ร่างกายฟิตพอสมควร แต่กว่าจะไปถึงที่หมายก็ใช้เวลาเดิน 8 – 9 วัน ถ้าเราจำไม่ผิดคือเดินขึ้น 7 วัน เดินลงอีก 2 วัน โดยใช้เวลาเดินเท้าตั้งแต่ 8 โมงเช้าจนถึง 6 โมงเย็น แต่แป้งโกะไม่มีปัญหาเรื่องการปีนป่ายเท่าไร มีบ้างที่ตื่นมาแล้วปวดขา แต่ไม่ต้องห่วงเลย เพราะเธอเป็นนักเดินทางสายอุปกรณ์ดีเด่น เตรียมทั้งที่รัดเข่า ครีมนวด และแผ่นแปะแก้ปวดอีกสารพัดยี่ห้อ เรียกว่าพร้อมกว่านี้ก็คือรถพยาบาลแล้วละ จะมีช่วงขาเดินลงที่เธอซนไปหน่อย เพราะใช้วิธีวิ่งลงมาจนข้อเท้าแพลง โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ปัจจัยที่โหดกว่าคือสภาพอากาศที่หนาวจัดขนาด -25 องศาเซลเซียส! เราแอบสังเกตว่าช่วง 3 วันสุดท้ายแป้งโกะไม่ได้อาบน้ำเลย ซึ่งปกติเธอไม่เป็นแบบนี้นะ แสดงว่าหนาวมากจริงๆ

เรื่องกินกับนอนล่ะ เป็นอย่างไร

เรื่องกินไม่ต้องเป็นห่วงเลย แป้งโกะชอบเครื่องเทศอยู่แล้ว อาหารเนปาลจึงเข้าปากแบบสุดๆ เมนูที่เธอชอบคือ “ดาบัด” หรือแป้งที่กินกับเครื่องแกงแบบต่างๆ แป้งโกะกินทุกวันจนน้ำหนักขึ้น

ส่วนเรื่องที่พัก ตลอดเส้นทางจะมีหมู่บ้านอยู่เป็นระยะ ซึ่งมีโรงแรมขนาดเล็กๆ บริการนักเดินทางอยู่ด้วย ทุกคนจะซุกตัวอยู่ในถุงนอนเรียงกันอยู่ในห้อง โดยแป้งโกะแปะถุงร้อนที่ซื้อมาจากญี่ปุ่นไว้เต็มถุงนอน เรื่องอุปกรณ์เสริมไว้ใจเธอได้จริงๆ

ตอนไปถึงหุบเขาที่เห็นรูปจากพันทิป แป้งโกะฟินแค่ไหน

มาก-ก-ก-ก-ก-ก จุดนั้นอยู่ห่างจากเบสแคมป์ที่ต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 2 วัน เป็นหมู่บ้านที่ชื่อว่าหิมาลายา สภาพภูมิประเทศเต็มไปด้วยโขดหิน พื้นขรุขระเหมือนดาวอังคาร แต่สวยมากจริงๆ

อ้อ! เราลืมบอกว่าทริปนั้นมี นิว – ชัยพล ไปด้วย ขณะที่ทุกคนเดินไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่แป้งโกะกับนิวอยู่จุดนั้นประมาณ 2 ชั่วโมง เธอถ่ายรูปไม่หยุดเลย เดี๋ยวปีนไปโขดหินก้อนนี้ เดินไปโขดหินก้อนนั้น แต่เธอไม่ได้ถ่ายรูปอย่างเดียวนะ แป้งโกะนั่งเฉยๆ ดูวิวอยู่เกือบชั่วโมง เธอบอกว่าเวลาไปเที่ยว เธออยากได้ภาพสวยๆ กลับมา ขณะเดียวกันก็อยากสัมผัสบรรยากาศรอบตัวให้เต็มอิ่มด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะได้กลับไปที่นั่นอีกหรือเปล่า

วันที่ไปถึงเบสแคมป์ เธอยิ้มกว้างมากด้วยความตื้นตันใจที่สามารถเดินขึ้นมาด้วยเท้าของตัวเองได้ เหมือนทำมิชชั่นอะไรสักอย่างสำเร็จ เราเห็นเธอยืนมองวิวคนเดียวอยู่นานเลยละ

แป้งโกะชอบเที่ยวคนเดียวด้วยใช่ไหม

ใช่แล้ว แต่เธอจะไปประเทศที่รู้สึกว่าปลอดภัย เช่น ญี่ปุ่นที่ไปคนเดียว 4 – 5 ครั้ง แต่ถ้ารวมที่ไปกับคนอื่นก็เกิน 20 ครั้ง แป้งโกะรักประเทศนี้มาก ถ้าไปคนเดียว เธอจะไปทุกที่ที่อยากไป อยู่ในสถานที่ที่อยากอยู่นานๆ ไม่ต้องกังวลว่าใครจะรอ อยากถ่ายรูปเยอะแค่ไหนก็ได้ รวมถึงถ่ายรูปตัวเองด้วย

ขอเมาท์ว่าเวลาแป้งโกะตั้งกล้องถ่ายรูปตัวเอง เธอจะแอ๊คชั่นเหมือนตั้งใจเผลอนิดๆ บางทีแกล้งเดินไปทางนั้นบ้าง นั่งตรงนี้บ้าง บางทีก็มีแบบ อุ้ย หันมามองกล้องพอดี ทั้งที่ความจริงเซตติ้งทั้งนั้น นอกจากนี้เธอยังชอบถ่ายเซลฟี่ตัวเองตามสถานที่ต่างๆ จึงมีทั้งรูปสวยๆ และรูปแบบหน้าเบลอแต่ฉากหลังชัด ซึ่งอย่างหลังนี่มีเยอะมาก ถึงขนาดที่เธอรวมเป็นอัลบั้มไว้ในเฟซบุ๊ก แป้งโกะบอกว่ารูปเบลอก็เป็นความทรงจำอีกแบบที่แปลกดี เราไม่จำเป็นต้องถ่ายอะไรที่ตั้งใจหรือชัดเจนเสมอไป แล้วทุกครั้งที่แป้งโกะเข้าไปดูอัลบั้มนี้ เธอจะรู้สึกดีและคิดถึงความสนุกที่เกิดขึ้นในวันนั้นทุกที

แป้งโกะรักกล้องถ่ายรูปแค่ไหน

รักนะ แต่เป็นรักแบบให้ดูแลตัวเอง (หัวเราะ) เธอเคยทำอุปกรณ์หายด้วย อย่างตอนไปเที่ยวภูเขาไฟโบรโม ประเทศอินโดนีเซีย แป้งโกะเผลอทำฝาครอบเลนส์หล่นไปในปากปล่องภูเขาไฟ ตอนนั้นเธอเซ็งมาก แต่สักพักก็รู้สึกว่าเจ๋งดีแฮะ เพราะเวลาเพื่อนถามว่าฝาเลนส์หายไปไหน เธอจะบอกด้วยความภูมิใจว่าอยู่ในปากปล่องภูเขาไฟ ประมาณว่าหายแบบไม่ธรรมดา

ส่วนวีรกรรมที่พิสูจน์ว่าแป้งโกะรักกล้องมากคือ ตอนไปเที่ยวกาญจนบุรีกับพี่สิงโต นำโชค และพี่ว่าน – ธนกฤต ตอนนั้นเธอรีบวิ่งไปถ่ายพระอาทิตย์ตกดินที่เนินเขา แต่ดันสะดุดหกล้มจนเราลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ตอนนั้นคิดว่าคงเจ็บตัวแน่ๆ แต่ปรากฏว่าแป้งโกะกระโดดพุ่งตัวทแยงมุม 45 องศาแล้วรับเราไว้ได้ เรียกเสียงฮือฮาได้จากทุกคน พี่ว่านยังแซวมาถึงวันนี้ว่า ถ้าไม่ใช่นักร้อง แป้งโกะยึดอาชีพผู้รักษาประตูฟุตบอลได้เลย เห็นด้วยนะ แต่ทางที่ดีอย่าทำเราลอยคว้างอีกเลย มันเสียว!

ที่มา : นิตยสารแพรว ฉบับที่ 942

ภาพ : @wonderingpango