เจ็บแล้วจำ! ‘จอยซ์ ทีเค’ เปิดใจถึงชีวิตไร้อิสรภาพ และวันที่ต้องแยกทางเดินกับ ‘โบ’

วงไทรอัมพ์ส คิงดอม คือบทพิสูจน์ของเพื่อนแท้ที่ไม่มีวันทิ้งกันกับมิตรภาพเกือบ 20 ปี แม้จะมีช่วงหนึ่งที่ทั้งคู่ต้องแยกกัน เพราะการเลือกทางเดินผิดของ ‘จอยซ์

Screen Shot 2016-03-27 at 11.17.51 PM copy

ทราบมาว่าตอนที่โบแต่งงาน จอยซ์แอบน้อยใจ
จอยซ์พยักหน้า “ค่ะ อยู่ข้างในเรือนจําได้ยินแต่ข่าวลือจากหลายคนว่า โบจะแต่งงาน แต่โบไม่บอกจอยซ์เลย เวลาคนอื่นถามก็ไม่รู้จะตอบเขาอย่างไร เห็นอีกทีคือมีภาพที่โบแต่งงานลงหนังสือพิมพ์ จอยซ์เลยเขียนจดหมายไปหาโบว่าแต่งงานแล้วหรือ เขาถึงยอมรับ”
โบรีบอธิบาย “ที่ไม่กล้าบอกเพราะคิดว่าเพื่อนกําลังทุกข์ ถ้าบอกว่าเราจะแต่งงานมีความสุข ไม่รู้จะดีหรือเปล่า แต่โบก็เก็บการ์ดแต่งงานไว้ให้จอยซ์นะ”Screen Shot 2016-03-27 at 11.18.04 PM copy

Screen Shot 2016-03-27 at 11.18.42 PM copy
จอยซ์เล่าวันแรกที่เข้าไปในเรือนจําให้ฟังได้ไหมคะ
“ก่อนเข้าไปจอยซ์ไม่ได้มองว่าการใช้ชีวิตในนั้นจะถึงขนาดเหมือน ในหนังเรื่องขังแปด แค่กังวลใจว่าสภาพจะเป็นอย่างไร แต่พอเข้าไปแล้วทุกอย่างผิดจากที่คิด ถนนสะอาด ต้นไม้ร่มรื่น เหมือนอยู่ในเมืองเล็กๆ มีเรื่องที่ลําบากสําหรับจอยซ์เพียงเรื่องเดียวคือการนอน เพราะทุกคนต้องนอนรวมกัน เรียกว่าข้างในนั้นไม่มีสถานที่ไหนที่เป็นส่วนตัวได้เลย ทำให้จอยซ์เครียด จนต้องหนีไปร้องไห้ใต้โต๊ะ คิดถึงทุกอย่างที่อยู่โลกข้างนอก ทั้งครอบครัว เพื่อน สถานที่ที่เคยไปแต่เราไม่สามารถใช้ชีวิตอิสระแบบนั้นได้อีกแล้ว”
ปรับตัวยากไหมคะ
“ยากเหมือนกันค่ะ โดยเฉพาะเรื่องของคน เพราะในนั้นมีคนร้อยพ่อ พันแม่ และเข้าไปอยู่ด้วยข้อหาวิ่งราวจนถึงฆ่าคนตาย มีทั้งจิ๊กโก๋ เจ้าแม่ที่พูดทีก็ต้องตะโกนเสียงดังๆ ตอนแรกจอยซ์เลี่ยงหมดทุกคน ไม่เปิดใจคุยกับใครเลย เพราะนิสัยอย่างหนึ่งของจอยซ์คือถ้านับว่า คนนี้เป็นเพื่อนก็จะคุยกับแค่คนนั้นคนเดียว ไม่สนใจใคร คนที่จอยซ์เรียกว่าเพื่อนจะ ได้เห็นจอยซ์หัวเราะ แต่ถ้าไม่ใช่อย่าหวังเลยว่าจะไปนั่งคุยเพราะไม่ไว้ใจ อีกอย่างหนึ่งคือจอยซ์ขี้รําคาญ

Screen Shot 2016-03-27 at 11.21.53 PM copy“แต่ที่สุดแล้วสภาพแวดล้อมข้างในก็บังคับให้เราต้องลองเปิดใจ และทำให้ได้รู้ว่าไม่มีใครคิดร้ายกับเรา การได้คุยกับคนหลายแบบ กลับทําให้จอยซ์ได้แลกเปลี่ยนความคิดและประสบการณ์ ซึ่งกลายเป็นสิ่งที่ดี
“ชีวิตในเรือนจําเป็นเรื่องของการเรียนรู้ล้วนๆ ตอนอยู่ข้างนอกจอยซ์ไม่เคยอยากเรียนอะไรเลย เพราะคิดว่าตัวเองรู้พอแล้ว แต่พอเข้าไปิยู่ในนั้น เรารู้เลยว่าชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่จบสิ้น จอยซ์ได้เรียนหลายอย่างที่ชีวิตปกติไม่เคยทําเช่น เย็บปักถักร้อย ทําผ้าบาติก เรียนคอมพิวเตอร์ ฝึกอบรมการพยาบาล คนแก่-เด็กทารก อีกอย่างที่ภูมิใจมากคือจอยซ์เรียนจบปริญญาตรีด้านภาพยนตร์ของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชจากในเรือนจําด้วย เป็นปริญญาใบแรก ซึ่งถ้ายังไม่ได้ออกมา จอยซ์ก็วางแผนว่าจะเรียนปริญญาโทต่อแล้วนะ”

Screen Shot 2016-03-27 at 11.17.51 PM copy

เล่าถึงบรรยากาศของวันที่ศาลตัดสินให้จอยซ์เป็นอิสระหน่อยค่ะ
“ตอนผู้พิพากษาบอกว่าจอยซ์พ้นโทษ ยอมรับว่ารู้สึกกังวลมากว่า ถ้าออกมาแล้วจะใช้ชีวิตอย่างไร จะกลับเข้าสังคม เดินถนนได้ไหม คนจะเกลียดเราไหม มีแต่ความกลัวเต็มไปหมด ขณะเดียวกันก็เป็นห่วงเพื่อนที่อยู่ข้างใน จอยซ์มีเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งมาสนิทกัน 4 ปีหลังนี่เอง และเขาเป็นเอดส์ด้วย รู้เลยว่าถ้าเราออกมา เขาต้องคิดถึงเรามาก ซึ่งกฎของเรือนจําไม่อนุญาตให้ผู้ต้องหาที่ออกมาแล้วกลับไปเยี่ยมเพื่อน ยกเว้นการเขียนจดหมายเท่านั้น

Screen Shot 2016-03-27 at 11.16.32 PM copy“วันที่ถูกปล่อยตัว ยอมรับว่านักข่าวทําให้จอยซ์เสียใจและรู้สึกกลัวยิ่งกว่าเดิม นึกภาพนะคะ พวกเขามายืนรอเราอยู่หน้าเรือนจําทั้งๆ ที่ตอนนั้นครอบครัววางแผนว่าจะพาจอยซ์ไปกินข้าว ปรากฏว่าเราไม่สามารถทําตามแผนได้ ที่สุดก็ต้องขึ้นรถเรือนจําไปลงอีกด้านหนึ่งเพื่อขึ้นรถของที่บ้าน ตอนนั้น แทนที่จะรู้สึกถึงอิสรภาพ แต่พอเห็นนักข่าวขี่มอเตอร์ไซค์ตาม ความกลัวที่มีอยู่แล้วยิ่งเพิ่มหนักขึ้น รู้สึกหวาดระแวง และกลายเป็นว่า จอยซ์ไม่เอาใครเลย แม้กระทั่งโบ”
โบพยักหน้าขรึมๆ “ตอนนั้นพยายามโทร.หาจอยซ์ แต่โดนว่ากลับมาว่าเราไม่รู้หรอกว่าเขาเจออะไรมาบ้าง ช่วงนั้นไม่มีใครเข้าหาจอยซ์ได้ รู้เลยว่าเพื่อนนอยด์มากๆ”
จอยซ์ยิ้มให้เพื่อน “พอผ่านมาสักระยะก็ปรับตัวได้ สำคัญที่สุดคือดีใจที่แฟนๆ ยังต้อนรับจอยซ์ดี บทเรียนที่ได้รับคือ ตอนที่ใช้ยาเสพติด จอยซ์ทําเพื่อความสนุก ไม่สนความถูกผิด พูดให้ตรงคือตอนนั้นเราไม่คิดอะไรเลย

Screen Shot 2016-03-27 at 11.25.11 PM copy
“แต่ถึงวันนี้จอยส์รู้แล้วว่าสิ่งที่ทำ ที่คิดในตอนนั้น คือผิดหมด คนเราสามารถหาความสุขโดยไม่ต้องทำผิดก็ได้ แค่ต้องมีสติรู้คิดก่อนทำ  และที่จอยซ์กลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ต้องขอบคุณกําลังใจจากครอบครัว แฟนเพลง เพื่อนๆ โดยเฉพาะโบ ตั้งแต่ตอนที่จอยซ์ยังอยู่ในเรือนจํา โบเป็นคนหนึ่งที่มาเยี่ยมและส่งจดหมายมาถามสารทุกข์สุกดิบเสมอ ทั้งที่เขาต้องทํางานหลายอย่าง และมีครอบครัวต้องดูแล มันทำให้จอยซ์ประทับใจมาก โบทําให้รู้ว่าในโลกใบนี้เรายังมีเขาเป็นเพื่อน

“แม้เราอาจไม่ได้พูดออกมาดังๆว่า รักกัน แต่จอยซ์รู้สึกได้ถึงคําๆ นั้นตลอดเวลา”

เรื่อง/ภาพ : นิตยสารแพรว,joyce_tk

Praew Recommend

keyboard_arrow_up