นาตาลี พอร์ตแมน

ดาราสาวขวัญใจมหาชน นาตาลี พอร์ตแมน ตีแผ่ชีวิตสุดฉาวของซูเปอร์สตาร์

Alternative Textaccount_circle
นาตาลี พอร์ตแมน
นาตาลี พอร์ตแมน

ดาราสาวขวัญใจมหาชน นาตาลี พอร์ตแมน ตีแผ่ชีวิตสุดฉาวของซูเปอร์สตาร์สาวสุดแสบในภาพยนตร์ “VOX LUX”

พอร์ตแมน

กลับมาอีกครั้งให้แฟนๆ หายคิดถึง สำหรับซูเปอร์สตาร์สาวขวัญใจมหาชน “นาตาลี พอร์ตแมน”เจ้าของรางวัลออสการ์ที่เคยฝากฝีมือการแสดงไว้ในภาพยนตร์ “Black Swan” โดยที่ผ่านมาสาวนาตาลีมักจะได้รับบทบาทที่ท้าทายบนเส้นทางสายการแสดงอยู่เสมอ และในทุกๆครั้งมักได้กระแสตอบรับจากแฟนๆเป็นอย่างดี ล่าสุดเธอกลับมาอีกครั้งในภาพยนตร์ “Vox Lux ว็อกซ์ ลักซ์ เกิดมาเพื่อร้องเพลง” กับการตีแผ่ชีวิตสุดฉาวของป็อปสตาร์สาวสุดแสบที่ช่างดึงดูดและมีสเน่ห์ในเวลาเดียวกัน “เซเลส” อดีตผู้รอดชีวิตจากโศกนาฏกรรมจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ก่อนที่บทเพลงแห่งการเยียวยาของเธอจากเหตุการณ์นั้นจะเปลี่ยนเธอให้โด่งดังในชั่วข้ามคืน

ได้ยินว่า Sia เป็นคนแต่งเพลงประกอบหนังเรื่องนี้ และคุณก็มีประสบการณ์ในการร้องเพลงอยู่ไม่มากก็น้อย เรื่องนี้มีผลต่อการรับเล่นบทนี้หรือเปล่า?

นาตาลี: การได้ร้องเพลงที่ Sia แต่งนับเป็นโอกาสที่ดีมากเลยค่ะ เธอเป็นศิลปินที่แต่งเพลงป๊อปได้ดีมากๆ ฉันรู้สึกว่าฉันโชคดีที่ได้รับงานชิ้นนี้ค่ะ เพราะว่าความสำเร็จของหนังเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับเพลงป็อป และฉันไว้ใจในผลงานของเธอค่ะ และแน่นอนว่าเพลงมันก็เข้ากับอารมณ์ของหนังมากๆ ด้วย

แล้วเครื่องแต่งกายกับการแต่งหน้าแต่งผม ผมคิดว่าพวกเขาทำหน้าที่ได้ไม่เลวเลยนะ?

นาตาลี: ใช่ค่ะ ทรงผม การแต่งหน้า และเครื่องแต่งกายเหล่านั้นทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นเซเลบไปแล้วจริงๆ เพราะเมื่อเมื่อฉันส่องกระจก สิ่งที่สะท้อนบนกระจกนั้นไม่ใช่มันไม่ใช่ฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกราวกับได้กลายเป็นคนอื่นเลยค่ะ

ขณะที่ ราฟฟี่ แคสซิดี้ รับบทเป็น เซเลส ในช่วงวัยเด็ก พวกคุณทั้งสองเคยรู้สึกอยากจะแลกเปลี่ยนกันดูฉากที่แสดงกันบ้างไหม?

นาตาลี: พวกเราไม่ได้ทำแบบนั้นค่ะ นั่นเป็นเพราะถึงแม้มันจะเป็นตัวละครตัวเดียวกัน เธอกก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก และแบรดี้ (ผู้กำกับ) ก็ไม่ได้กล่าวพาดพิงถึงช่วงเวลาระหว่างที่เธอกำลังเติบโตเลย เขาไม่ได้เล่าว่าอะไรที่ทำให้เด็กหญิงที่ดูไร้เดียงสากลายมาเป็นยัยตัวแสบนี้ คุณจะไม่ได้เห็นว่ามันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่คุณจะเห็นมีเพียงเรื่องราวก่อนหน้านี้และเรื่องราวหลังจากนั้น เราตั้งใจให้มันแตกต่างกันอยู่แล้ว และฉันก็ชอบนะที่แบรดี้ให้ราฟฟี่เล่นทั้งสองบทบาท เพราะมันได้ทำให้เซเลสเห็นตัวเธอในสมัยเด็กทุกครั้งที่เธอปฏิบัติไม่ดีกับลูกสาวของเธอเอง

ภาพยนตร์ที่ตัวละครตัวหนึ่งเล่นโดยนักแสดงหลายคนไม่ได้มีให้เห็นกันอยู่บ่อยๆ และในกรณีนี้เธอก็เล่นเป็นลูกสาวของคุณด้วย คุณรู้สึกกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง

นาตาลี: มันทำให้ฉันรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ค่ะ เพราะว่ามันเป็นความท้าทายอย่างหนึ่งสำหรับฉัน ฉันต้องรับบทเป็นตัวละครรุ่นแม่ แล้วก็ยังต้องแสดงร่วมกับลูกสาวที่มีหน้าตาเหมือนกับตัวละครของฉันในช่วงวัยเด็กอีก แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ชอบความรู้สึกนี้นะคะ มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับสิ่งที่พ่อแม่ส่วนใหญ่รู้สึก นั่นก็คือความรู้สึกของการได้รับโอกาสครั้งที่สอง โอกาสที่คุณไม่เคยได้รับในวัยเด็ก และความรู้สึกเมื่อคุณได้รับเมื่อคุณกำลังมองคนๆ หนึ่งที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อสายของคุณ

พอร์ตแมน

เหตุยิงกราดภายในโรงเรียนได้กลายเป็นหนึ่งในบทสนทนาหลักที่เราพูดกันในประเทศอเมริกา และเป็นเหตุการณ์สำคัญในภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วย พวกคุณตั้งใจจะสื่ออะไรถึงเรื่องนี้หรือเปล่า?

นาตาลี: ฉันคิดว่ามันเป็นแค่การสะท้อนถึงสภาพสังคมที่เป็นอยู่มากกว่าการส่งสารบางอย่างให้กับคนดูค่ะ ทุกคนมีความสามารถในการตีความอยู่แล้ว และฉันก็หวังว่าพวกเขาจะเดินออกจากโรงภาพยนตร์ไปพร้อมความคิดเห็นที่แตกต่างกัน เพราะมันจะทำให้เกิดการสื่อสารพูดคุยเกี่ยวกับตัวหนังค่ะ

คุณคิดว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้เซเลสเปลี่ยนไปเมื่อเธอโตเป็นผู้ใหญ่?

นาตาลี: แบรดี้บอกเหตุผลเอาไว้ว่า พวกเราคุ้นเคยกับการเห็นดาราที่มีชื่อเสียงพบกับจุดตกต่ำของอาชีพ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องแต่งในภาพยนตร์หรือเรื่องจริง ดังนั้นจินตนาการของคุณก็จะเติมเต็มช่องว่างเหล่านั้นด้วยตัวของมันเอง เราไม่จำเป็นต้องทำให้คุณเห็นภาพเพื่อทำให้คุณเข้าใจได้ว่าเธอเป็นแบบนั้นได้อย่างไร มันเป็นวิธีที่ทำให้คนดูมีส่วนร่วมกับภาพยนตร์ค่ะ

คุณรู้สึกอย่างไรกับการทำงานร่วมกับคนที่พึ่งเปลี่ยนอาชีพจากนักแสดงมาเป็นผู้กำกับอย่างแบรดี้?

นาตาลี: ฉันรู้สึกดีใจมากที่ได้ทำงานร่วมกับผู้กำกับที่มีฝีมือการแสดงที่ยอดเยี่ยมอย่าง แบรดี้ เพราะว่าเขาเข้าใจดีว่านักแสดงต้องการอะไร เขาช่วยสร้างบรรยากาศที่ทำให้พวกเรารู้สึกสงบ ปลอดภัย สนุกสนาน และมีอิสระ ฉันคิดว่าอิสระนี้คือกุญแจสำคัญ เขาเปิดโอกาสให้เราได้ลองอะไรใหม่ๆ ทำในสิ่งที่แตกต่าง และมันก็เป็นสภาพการทำงานที่สนุกมากเลยค่ะ


 

Praew Recommend

keyboard_arrow_up