23 ปี ที่ล้มลุกคลุกคลานก่อนจะเป็นแชมป์ The Voice

“พออายุ 17 ผมย้ายไปอยู่กับน้าที่โคราช เริ่มทำงานเป็นครูสอนกีตาร์คลาสสิก แต่ทำได้ไม่นานก็ต้องหยุด เพราะมีปัญหาไม่ลงตัวหลายอย่าง จากนั้นผมย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่ แล้วทำงานสารพัดเพื่อเลี้ยงตัวเอง ตั้งแต่รับจ้างถางหญ้า เป็นพนักงานขายรองเท้าที่ห้างสรรพสินค้า”

“ชีวิตไม่มีอะไรง่าย” ประโยคข้างต้นใช้ได้ดีกับเรื่องราว 23 ปี ในชีวิตของ “สงกรานต์ – รังสรรค์ ปัญญาเรือน” ผู้ชนะรายการ The Voice Thailand ซีซั่น 2 ที่วันนี้มาเปิดอกคุยกับผมถึงเส้นทางในชีวิต ที่หลอมรวมด้วยความสุขอย่างล้นและความทุกข์อย่างสาหัส

ก่อนไปถึงตรงนั้น อยากบอกผู้อ่านว่า ถ้าคุณนั่งอยู่ใกล้ๆ จะสัมผัสได้ถึงดวงตาที่มุ่งมั่นของชายหนุ่มคนนี้ เป็นดวงตาของคนที่เอาจริง และไม่ยอมแพ้ให้กับชีวิตง่ายๆ

MR.PRAEW : ชีวิตคร่าวๆ ของคุณเป็นอย่างไร
สงกรานต์ : ผมเกิดที่ลำปาง พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ผมอายุประมาณ 10 ขวบ ตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ รู้แต่ว่า หลายๆ วันพ่อจะกลับบ้านสักครั้ง จนวันหนึ่งที่แม่บอกว่า พ่อไปแล้ว แต่แม่จะอยู่ดูแลลูก ผมจำคำพูดของแม่เป๊ะๆ ไม่ได้ แต่ความรู้สึกในตอนนั้นยังฝังอยู่ในสมอง พอเริ่มเล่นกีตาร์เป็นตอนอายุ 12-13 ผมจึงบอกตัวเองว่า จะเป็นศิลปินเพื่อสร้างครอบครัวขึ้นมาใหม่

MR.PRAEW : ทราบว่า ชีวิตคุณเริ่มด้วยการเป็นครูสอนดนตรี
สงกรานต์ : ใช่ครับ พออายุ 17 ผมย้ายไปอยู่กับน้าที่โคราช เริ่มทำงานเป็นครูสอนกีตาร์คลาสสิก แต่ทำได้ไม่นานก็ต้องหยุด เพราะมีปัญหาไม่ลงตัวหลายอย่าง จากนั้นผมย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่ แล้วทำงานสารพัดเพื่อเลี้ยงตัวเอง ตั้งแต่รับจ้างถางหญ้า เป็นพนักงานขายรองเท้าที่ห้างสรรพสินค้า เด็กเสิร์ฟและล้างจานตามร้านอาหาร ทำขนมรังผึ้งไปแอบขายตามห้าง ราคากล่องละ 10 บาท จนไปถึงขายลูกชิ้นทอด ผมไม่เลือกงาน อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยทิ้งเลยคือ การเล่นดนตรีตามร้านตอนกลางคืน คล้ายกับว่า งานทั้งหมดนั้นช่วยให้ผมมีชีวิตรอดในแต่ละวัน เพื่อได้เล่นดนตรี

MR.PRAEW : ช่วงชีวิตที่หนักสุดขีดเป็นอย่างไร
สงกรานต์ : ตื่นตั้งแต่เช้าไปขายรองเท้าที่ห้างจนถึง 2 ทุ่ม แล้วไปรอเล่นดนตรีกลางคืนต่อ ได้นอนวันละไม่ถึง 5 ชั่วโมง ตารางชีวิตวนซ้ำอย่างนั้นเกือบปี ทำงานสัปดาห์ละ 7 วัน ไม่มีวันหยุด สำหรับผม เวลาหนึ่งปีในตอนนั้นยาวนานเหมือน 10 ปี… มิสเตอร์แพรวเคยล่องเรือแล้วไม่เห็นฝั่งไหม ผมรู้สึกแบบนั้น เหมือนพายเรือไปเรื่อยๆ โดยไม่มีเข็มทิศ ไม่รู้ว่าจะไปถึงเกาะไหน หรือต้องเจออะไร เพียงแต่ผมไม่เคยท้อเท่านั้น

เรื่อง Mr.Praew ภาพ : โยธา รัตนเจริญ, IG

Praew Recommend

keyboard_arrow_up