ก่อนหน้านี้ชื่อ “แพรี่พาย” เจิดจรัสอยู่ในวงการบิวตี้ แฟชั่น แต่แล้ววันหนึ่ง เธอตัดสินใจก้าวออกจากสิ่งคุ้นชินที่ทำรายได้มหาศาลสู่การทำค่ายเพื่อชุมชนและสิ่งแวดล้อม เธอบอกกับเราว่า แพรี่พายในวันนี้ไม่จำเป็นต้องดังระดับโลก แต่ขอเป็นแพรี่พายที่ใจดีมากขึ้นและค้นพบความสุขในแบบตัวเอง อมตะ จิตตะเสนีย์ “แพรี่พายวันนี้ไม่ต้องดังระดับโลก แต่ขอเป็นแพรี่พายที่ใจดีขึ้น” ล่าความท้าทายสำหรับการใช้ชีวิตในมุมใหม่ให้ฟังหน่อยสิคะ “อย่างแรกการที่เคยใช้ชีวิตสุขสบาย อยู่ในสังคมเมือง ทำให้ไม่คุ้นชินกับความยากลำบากในการอยู่แต่ละพื้นที่หรือชุมชน ยิ่งช่วงพีคๆของแพรี่พายสมัยก่อนที่ได้รับเชิญไปต่างประเทศ  ต้องนั่งเฟิร์สต์คลาส  ดื่มแชมเปญ  นอนห้องหรูวิวอลังการมีคนขับรถพาไปนู่นนี่ มีคนช่วยถือของ มาตอนนี้ที่แพรได้ลองไปใช้ชีวิตที่เชียงดาว อาบน้ำแบบใช้ขันตัก  อากาศดี แต่มีความชื้นเยอะ ยุงก็ชุม เจอแมงมุมก็กลัว เวลาหนาวก็หนาวจัด แต่พอถึงฤดูร้อนก็ถึงขั้นไม่มีน้ำใช้ ต้องคิดว่าน้ำขันเดียวจะใช้แปรงฟัน ล้างหน้าอย่างไร ขณะที่ถ้าอยู่กรุงเทพฯอาบน้ำคราวละครึ่งชั่วโมง นี่คือความลำบากในเรื่องความเป็นอยู่ ส่วนเรื่องกินโอเคเลยค่ะ แพรสนุกที่จะได้ลิ้มรสอาหารแต่ละประเภท แต่ละฤดูกาลอยู่แล้ว “อีกความท้าทายคือการรอคอย ถ้าวันนี้ปลูกสตรอว์เบอร์รี่ กว่าจะได้กินต้องใส่ใจรดน้ำพรวนดิน ไม่ใช่หว่านปุ๊บได้ดังใจเลย ระหว่างรอก็จะมีหนอนมากินมีปัญหานู่นนี่ ซึ่งยอมรับว่าแพรเองยังไม่มีสมาธิที่จะมารออะไรแบบนี้ ด้วยชีวิตที่เคยอยู่กับความเร็ว ขณะเดียวกันก็เข้าใจคนอื่นที่เคยชินกับวิถีชีวิตที่เร่งรีบ การที่เรานำเสนอเรื่องราวที่เกี่ยวกับภูมิปัญญาในชุมชนบางครั้งอาจเป็นอะไรที่ย่อยยาก มีเมสเสจออกไปคนดูก็จะตื่นเต้น แต่พอขาดช่วงคนดูก็จะไม่สนใจเลยเพราะเขาขี้เกียจรอ แล้วก็มีเมสเสจใหม่ๆที่เบนความสนใจเข้ามาตลอด “เมื่อก่อนแพรโพสต์รูปในอินสตาแกรม (@pearypie) ได้ไลค์หกหมื่น ตอนนี้เหลือแปดพันก็ถือว่าเยอะแล้ว อย่างโพสต์วิธีทำกาวมะขาม ซึ่งเป็นภูมิปัญญาสำหรับใช้ทำผนังวัด … Continue reading อมตะ จิตตะเสนีย์ “แพรี่พาย วันนี้ไม่ต้องดังระดับโลก แต่ขอเป็นแพรี่พายที่ใจดีขึ้น”