จากกรรมกรโรบินฮู้ด สู่เศรษฐีพันล้าน ‘วสันต์ เบนซ์ทองหล่อ’ เพราะเคยจน ผมถึงรวย!

“เพราะเคยจน ผมถึงรวย และเพราะคิดว่ารวยถึงจน”…ก่อนจะมาเป็นเจ้าของตำนาน “ขายรถได้โดยไม่ต้องมีโชว์รูม” คุณวสันต์ เบนซ์ทองหล่อ ผ่านมาแล้วทุกรูปแบบ

ใครๆ ก็อยากมีเงิน อยากรวยเป็นเศรษฐี เพราะนั่นหมายถึงความสุขสบาย มีกินมีใช้ มีความต้องการสิ่งใดก็ได้ตามที่ใจปรารถนา แต่ความฝันที่ทุกคนอยากมีเหล่านี้ มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ โดยเฉพาะถ้าต้นทุนในชีวิตไม่ได้สูง หากจะฝันอย่างเดียว และมัวอยู่กับการเสี่ยงโชคก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไร

หากพูดถึงมหาเศรษฐีระดับแถวหน้าของเมืองไทยในวันนี้ ชื่อของเจ้าพ่อแห่งวงการขายรถหรู คุณวสันต์ โพธิพิมพานนท์ หรือ วสันต์ เบนซ์ทองหล่อ ก็คงเป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว แต่กว่าที่เขาจะมีทุกอย่างเช่นวันนี้ เส้นทางการเป็นมหาเศรษฐีของเขาก็ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ ในเมื่อความจนติดตัวเขามาตั้งแต่เกิด อาวุธที่เขาต้องรู้จักใช้มันให้หนักก็คือความขยัน มุ่งมั่น และอดทน

ชีวิตของเด็กชายวสันต์

คุณวสันต์เป็นลูกคนที่ 6 จากพี่น้องทั้งหมด 8 คนในครอบครัวคนจีน เตี่ยกับแม่มีอาชีพค้าขายทุกอย่างที่จะมีคนซื้อ ล่องเรือค้าขายอยู่ที่กาญจนบุรี แม้จะยังไม่ค่อยมีเงินแต่ก็ไม่เคยอดอยาก เพราะอยากกินอะไรก็หาได้จากหลังบ้าน มียุ้งข้าว เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ เลี้ยงเป็ด ปลูกผัก จึงไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเรื่องฐานะทางบ้านเลย แต่เมื่อเป็นเรื่องเรียนหนังสือ พ่อแม่ไม่สามารถส่งเสียลูกทุกคนให้เรียนสูงๆ ได้ทั้งหมด หวยจึงมาออกที่คุณวสันต์

คุณวสันต์เข้ากรุงเทพฯ มาเรียนชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนอำนวยศิลป์คนเดียว พอสอบเอนทรานซ์ไม่ติด ต้องเข้ามหาวิทยาลัยเอกชนซึ่งค่าเทอมแพงมาก คุณวสันต์จึงแบ่งเบาภาระที่บ้านด้วยการรับจ้างขายที่ดินจัดสรรตารางวาละ 1,000 บาท แถวซอยโชคชัย 4 เริ่มก้าวเข้าสู่วงการนักขายมาตั้งแต่นั้น

กว่าจะมาเป็นเจ้าพ่อวงการรถหรู

การเริ่มต้นสู่วงการธุรกิจรถหรูของคุณวสันต์ เขามีใบเบิกทางคือความขยัน มุ่งมั่น อดทน และรู้จักเก็บออม นับตั้งแต่วัยเด็ก เขาก็เริ่มทำงานค้าขายเล็กๆ น้อยๆ คือรับไอศกรีมไปขายตามงานวัดที่มีหนังกลางแปลง ได้เงินมาก็นำไปฝากไว้ที่ธนาคารออมสินทีละเล็กทีละน้อย จนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัย เขาเลือกที่จะเสี่ยงดวงไปเป็นโรบินฮู้ดอยู่อเมริกา การใช้ชีวิตที่นั่นก็ไม่ได้สุขสบาย ทั้งยังถึงขั้นต้องไปเป็นกรรมกรที่แท่นขุดเจาะน้ำมันกลางทะเลแถวนิวออร์ลีนส์ตอนที่เงินไม่มีติดตัวสักบาทก็ทำมาแล้ว

จนกระทั่งเก็บเงินจากการทำงานที่อเมริกาได้ก้อนหนึ่งจึงมุ่งมั่นจะเรียนให้จบปริญญากับเขาสักใบ เพราะนึกถึงคำสอนของแม่ที่สิ้นไปตั้งแต่คุณวสันต์อายุได้ 10 ขวบว่าให้เรียนเก่งๆ และเรียนสูงๆ คุณวสันต์จึงไปสมัครทำงานที่ 7-11 หาเงินส่งตัวเองเรียน MBA จนจบ ขณะที่กำลังเรียนต่อปริญญาเอกก็ต้องกลับเมืองไทยมาช่วยกิจการของพี่ชายพอดี

 

 ที่มา : หนังสือ ขายดี เพราะไม่ได้ดีแต่ขาย สำนักพิมพ์ Amarin How to  (อ่านต่อที่หน้า 2 )