“ผมเลี้ยงลูกไม่เคยมีกรอบแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าต้องคาดหวังอะไร เลี้ยงสบายๆ เขาเลยเป็นเด็กที่ปรับตัวได้ง่าย ผมกับภรรยาช่วยกันเลี้ยงเองตั้งแต่เด็กๆ ไม่มีพี่เลี้ยงเลยไม่ติดใครสักคน เข้ากับคนง่ายอย่างเวลาไปกองถ่ายเขาก็เจอคนเยอะ สลับเปลี่ยนหน้ากันไปเรื่อยๆ ไม่ได้ยึดติดกับใครพิเศษ เข้ากับทุกคนง่าย แล้วก็มีเหตุผล

“ด้วยความที่เราทำงานวงการบันเทิงบางทีก็มีงานเข้ามาปุปปัป แผนที่เคยวางไว้ก็ต้องเปลี่ยนไปอย่างมีครั้งหนึ่งเขาไปเที่ยวจันทบุรีกับเพื่อนที่โรงเรียนแล้วโปรแกรมช่วงบ่ายก็จะไปดูปลาโลมา แต่เขาจะไม่ได้ไปดูกับเพื่อน เพราะมีงานถ่ายแบบ ซึ่งพอผมใช้เหตุผลพูดเหมือนผู้ใหญ่คุยกัน เขาก็เข้าใจ

“ที่ผ่านมาเขาเห็นผมทำงานบันเทิง กำกับละคร เขียนบท แสดงบ้าง ก็เริ่มสนใจ บอกว่าอยากเล่น แต่ก็ยังไม่ได้ให้โอกาสซะทีเดียว เพราะผมรู้สึกว่าเขายังเด็กเกินไป เหมือนไปเดินแบบให้อมรินทร์ตอนนั้นสัก 3 ขวบก็ซ้อมทุกอย่างเรียบร้อยพอถึงเวลาต้องเดินกลับไม่เดินไม่ยอมออกไป ไม่ใช่เปลี่ยนใจเพราะไม่กล้านะ แต่ก่อนหน้านั้นที่โรงเรียนมีการซ้อมหนีไฟแล้วสอนว่าถ้ามีควันอย่าไป แล้วบนเวทีดันมีสโมค ด้วยความที่เชื่อครูเลยไม่เดินซะงั้น เอ่อ…เขาก็มีเหตุผลนะ แต่บางทีเราลืมถามเหตุผลของเขาก็โทษเขาซะแล้ว

“คงต้องรอให้เขาโตอีกหน่อยดีกว่าครับ”

เรื่อง : apinya

ภาพ : @asadawut_luang