‘เป็นได้ก็หายได้’ แหวน-ฐิติมา หญิงร็อคหัวใจแกร่ง สู้มะเร็งด้วยความเชื่อ

แหวน-ฐิติมา สุตสุนทร คนที่รู้จักเธอแล้วได้รู้ว่าเธอเป็นมะเร็งน่าจะตกใจกันทุกคน

แต่ที่ตกใจยิ่งกว่าคือคุณแหวนตรวจพบเชื้อมะเร็งที่เต้านมและเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลศิริราชมาเป็นปีๆ แล้ว ทว่ากลับไม่มีข่าวแพร่งพรายใดๆ ในวงกว้าง จะมีก็เพียงแฟนเพจในเฟสบุ้คของเธอ(Waen Thitima) ที่ส่งข้อความให้กำลังใจกันเท่านั้น

หลังจากที่เธอได้ผ่านการรักษามาแล้ว 3 สเต็ปคือ 1.ผ่าตัด 2.ให้ยาเคมีบำบัด 3.กินยาต้านฮอร์โมนต่อเนื่อง ซึ่งเธอเขียนเล่าไว้ในเพจอย่างละเอียด เรื่องน่าทึ่งคือนอกจากการใช้ภาษาเขียนราวกับนักเขียนอาชีพแล้ว อีกสิ่งที่พบคือกำลังใจที่ยอดเยี่ยม โดยเธอมองว่าปัญหาแก้ไขได้ มะเร็งเป็นแล้วก็รักษาได้ จึงขออนุญาตินำเรื่องที่เธอเขียนบางห้วงบางตอนมาให้อ่านเพื่อเป็นแรงบันดาลใจแก่คนอื่นๆ ดังนี้…

15 มกราคม : คืนสู่สามัญ
…วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่แหวนรู้สึกสบายใจ เพราะคุณหมอนัดให้ไปรับยาอย่างเดียว ไม่ต้องทำอะไร(หลังจากที่ตรวจเช็คกระดูกพรุนหรือไม่พรุนเมื่อวันก่อนเพราะยามีผลต่อกระดูก) คุณหมอบอกว่าเป็นยาต้านฮอร์โมนที่มีเอกสารกำกับยาหนาตึ้บ เราต้องรับประทานวันละ 1 ครั้งทุกวัน เป็นเวลา 5 ปี และนี่ก็คือคู่ชีวิตใหม่ของเราไปอีก 5 ปี…

        คุณแหวนและน้องปันปัน ช่วงเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลศิริราช

19 มกราคม : Step 4
…ต้องเรียกว่า Step 4.1 ค่ะ เพราะก่อนที่จะทำการฉายแสงต้องพบคุณหมอและเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์ที่เรียกว่าทำ CT ก่อน ซึ่งไม่ได้นานอย่างที่คิดเช่นเคย ระหว่างรอเจอคุณหมอก็ไปรอที่ร้านอาหาร ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเอง555 เพราะในโรงพยาบาลไม่อนุญาติให้ถ่ายรูป ถ่ายเพลินไปหน่อยจนพยาบาลที่น่ารักมากๆ ต้องโทรมาตามให้ไปพบคุณหมอ เพื่อทำการเอ็กซเรย์…

ปล.รูปที่selfieไม่ได้ใช้ app อะไรเลย แสงที่ร้านสวยมาก

คุณแหวนถ่ายเซลฟี่ตัวเองในร้านอาหาร โรงพยาบาลศิริราช

24 มกราคม : หากันจนเจอ
ไม่ใช่ชื่อเพลงนะคะ แต่วันนี้เป็นฤกษ์ดีอากาศดีมาก ไม่อยากไปไหนนอนอยู่บ้าน อากาศเย็นสบายไม่ต้องเปิดแอร์ และเราก็ต้องทานยาที่จะต้องทานเป็นประจำวันละ 1 เม็ดอย่างที่เคยเล่าให้ฟัง แต่เจ้ากรรมเพราะฤทธิ์ของการให้คีโมทำให้มือยังชาอยู่ จะหยิบจะทำอะไรก็ลำบากเล็กน้อย แม้แต่กระทั่งแกะยาออกจากแผง พอแกะปุ๊บมันก็กระเด็นปั๊ปไปตกลงที่กระเป๋าที่เราหิ้วอยู่เป็นประจำ 2ใบ ใบนึงใส่ของจิปาถะ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งหน้าของใช้ประจำส่วนอีกใบนึงก็ใส่เอกสารของโรงพยาบาลวางเอาไว้ไกล้ๆ กัน เอาล่ะสิ ยามันตกลงไปในกระเป๋าไหนล่ะ วันนี้แสงก็ขมุกขมัวเลยต้องไปเปิดประตูห้องนอน โอ้โห ออกไปเห็นระเบียงบ้าน สวยมาก อดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปเอาไว้ จริงๆ แล้วต้องการแสงเพื่อจะมาหายาในกระเป๋าที่ตกลงไป ทำไงได้ล่ะยา 3 กล่อง 15,570฿ 1 กล่องมี 30 เม็ด คำนวณแล้วเม็ดละ 173 บาท (เพิ่งดูบิล555) ยังไงก็ต้องหาให้เจอ ใช้เวลาหานานทีเดียว แต่ก็ทำให้เราได้มีสมาธิ มีเวลาที่จะคิดถึงลูก และสุดท้ายก็เจอจนได้ มันอยู่ในกระเป๋าจริงๆ ด้วย และนี่ก็คือที่มาของ 4 รูปนี้ล่ะค่ะ 555

            เป็นนักเขียนแล้วยังร้อยรูปเล่าเรื่องได้ด้วย
ยังมีอีกหลากหลายเรื่องราวในเพจนี้ที่บ่งบอกว่าคุณแหวนเป็นนักสู้ใจเต็มร้อย ยิ่งเมื่อรวมกับข้อมูลว่าตอนนี้ น้องปันปัน-เต็มฟ้า ลูกสาวคนเดียว บินไปเรียนต่อที่ University of California Berkley San Francisco ในโครงการแลกเปลี่ยนของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นั่นเท่ากับว่าเธอต้องต่อสู้กับโรคร้ายตามลำพัง ทำให้รู้สึกนับถือหัวใจแกร่งของเธอยิ่งนัก

        ไปส่งปันปันที่สนามบิน คุณแหวนบอกว่าไม่เคยจากกันนานเป็นเทอมอย่างนี้

เท่านั้นไม่พอ เธอยังสามารถขึ้นเวทีร้องเพลงในงานคืนสู่เหย้านิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมาอีกด้วย

           ในงานคืนสู่เหย้านิเทศศาสตร์ ฮอตตลอดกาลจริงๆ

จากการพูดคุยกันทางโทรศัพท์ทำให้ทราบว่าปัจจุบันคุณแหวนเข้ารับการรักษาบำบัดโรคร้ายครบทุกขั้นตอนแล้ว ที่เหลือก็คือเฝ้าระวังอาการไปเรื่อยๆ พร้อมกับรัปประทานจาตามที่เธิเล่าอย่างต่อเนื่อง
หากเปรียบจังหวะหนักแน่นของเพลงร็อคเป็นดั่งความเข้มแข็ง ทุกรูปที่เราเห็น ทุกถ้อยความที่เธอเขียน คือสิ่งที่บ่งบอกว่าคุณแหวนและบทเพลงที่เธอร้องคือหนึ่งเดียวกัน จังหวะเพลงหนักแน่นเพียงใด วิถีและความคิดต่อการสู้ชีวิตของเธอก็เข้มแข็งพอกัน
และนี่คือถ้อยคำสั้นๆ ที่เธอเขียนเอาไว้ในเพจของเธอ

“ในช่วงเวลาที่แหวนไม่สบาย แหวนรู้เลยว่ากำลังใจสำคัญมาก แหวนขอบคุณพี่ๆ น้องๆ และแฟนเพลงของแหวนที่ให้กำลังใจ แหวนจะรักษาตัวให้ดีที่สุด แล้วเราจะร้องเพลง…เรามีเรา..ร่วมกันให้ดังที่สุดอีกนะ
“ขอบคุณจากใจค่ะ…แหวน ฐิติมา”

ถ้ามีโอกาสได้เจอตัว จะขอกอดและบอกว่า… สุดยอดมากค่ะ พี่แหวน-ฐิติมา

ที่มาเรื่องและภาพ : https://www.facebook.com/thitima.sutthasuntorn